همهی ما میخواهیم مراقبهای خوبی برای گیاهانمان باشیم اما گاهی
اوقات نگهداری از چند گیاه بدون دانستن نیازهای محیطی مختلفشان کمی دشوار
است.
آبیاری گیاهان مهمترین مساله در نگهداری از آنهاست و معمولا باید
به صورت هفتگی یا روزانه آن را انجام دهیم و احتمالا خیلیهایتان از
خودتان پرسیدهاید که مناسب ترین زمان برای آبیاری گیاهانم چه زمانی از روز
است؟
واقعیت این است که در زیستگاه طبیعی گیاهان یعنی کوه یا جنگل، هر زمان
که مادر طبیعت قادر بود، به آنها آب میداد و ممکن بود هر زمان از روز یا
شب باران ببارد.
اما الان که گیاهانتان داخل منزل هستند و شما هم مسئول آبیاری آنها
هستید، بهترین زمان برای آبیاریشان صبح است. واقعیت این است که بیشتر
گیاهان دوست دارند در صبح و قبل از اینکه خورشید بالا بیاید و آب آنها
را بخارکند، آبیاری شوند.
زمان مناسب برای غبارپاشی گیاهان رطوبت دوست مثل سرخسها و گیاهان هوازی
هم صبح و عصر است که نور خورشید به طور مستقیم روی برگها نمیتابد چون
قطرات آب روی برگها مثل ذرهبین عملمیکنند و در صورتی که نور خورشید
مستقیما به آنها بتابد، باعث سوختگی و لکهدارشدن برگها میشوند.
در این میان، غبارپاشی صبحگاهی باعث میشود که گیاهان برای روز پیش رو
آماده شوند ولی غبارپاشی عصرگاهی رطوبت بیشتری به آنها میدهد و
گیاهانتان ازین بابت خوشحالتر خواهندشد.
غبارپاشی در عصر روش خیلی خوبی برای مرطوب کردن موقتی گیاهانی است است که در آب و هوای خشک نگه داری میشود.
مثلا در فصل زمستان که بخاری و وسایل گرمکننده روشن است، هوای خانه بیش
از اندازه خشک میشود و همین ممکن است به گیاه رطوبتدوستتان آسیب
برساند. پس میتوانید در هنگام عصر روی برگهایشان را غبارپاشی کنید یا
دستگاه بخور سرد را روشن کنید.بعد از آب، نور یکی از مهمترین چیزهایی است که یک گیاه نیاز دارد.
در ادامهی این مقاله در مورد نور ایده آل گیاهان آپارتمانی صحبت
میکنیم و به زبان ساده به شما میگوییم که چرا گیاهان به نور نیاز دارند،
چقدر به نور احتیاج دارند و گیاه شما چه نوع نوری نیاز دارد و هرآنچه که
لازم است در مورد نور بدانید.
تمام موجودات زندهی دنیا به آب و غذا نیاز دارند و میتوانیم بگوییم غذا برای گیاهان همان نور است.
گیاهان در پروسهای به نام فتوسنتز از نور استفاده میکنند. در این
فرآیند انرژی نور توسط کلروپلاستها جذب شده، سپس واکنشهای متابولیکی
متفاوتی رخ میدهد که یکی از آنها تولید قند برای گیاه است.
قند سوخت گیاه است پس هرچه گیاه در مقابل نور بیشتری قرار بگیرد، انرژی بیشتری تولید میکند و رشد سریعتری خواهد داشت.
این نسبتها را به خاطر داشتهباشید:
کیفیت= رنگ
مقدار= شدت
با این مشخصههای نور میتوانیم چگونگی و چرایی رفتار گیاهانمان را بهتر درک کنیم.
کیفیت نور بر اساس رنگ و نوع نور تعریف میشود. در واقع نور انرژی است
که طول موجهای متفاوتی دارد و هرکدام از آنها رنگ جداگانهای دارد. البته
رنگهایی که ما با چشم خودمان میبینیم برای گیاه مفید نیست چون گیاهان
نور را متفاوت از ما میبینند.
جالب است بدانید که گیاهان به رنگ سبز دیده میشوند چون نور سبز را بازتاب میدهند پس نیازی به نور سبز ندارند.
در واقع گیاهان به نوری نیاز دارند که بتوانند آن را جذب و از آن
استفاده کنند مثل زرد، نارنجی، قرمز، آبی و بنفش و نورهای نامرئی مثل
اشعهی فرابنفش خورشید و فروسرخ (مادون قرمز).
مقدار نور یعنی شدتی که نور به برگهای گیاه میتابد. در واقع هرچه
مقدار بیشتری فوتون نوری به گیاه بتابد، گیاه انرژی بیشتری جذب میکند و
رشد سریعتری خواهد داشت.
مثلا رشد بگونیا و اگزالیس دقیقا به مقدار نوری وابسته است که این گیاهان در طول روز دریافت میکنند.
در واقع هر گیاهی که میوه و گل تولید میکند، به شدت به نور دریافتی وابسته است.
این گیاهان با مواد اولیه و اصلی مثل آب، دی اکسید کربن، قند و
موادغذایی کار میکنند و آنها را به ملکولهای پیچیده مانند رنگدانهی
گلها تبدیل میکنند.
البته همهی اینها در زمانی اتفاق میافتد که مقدار نور مورد نیازشان را کاملا دریافت کنند.
بعضی
از گیاهان اگر مقدار نور مورد نیازشان را دریافت نکنند، مکانسیم
خودکنترلیشان فعال میشود یعنی گل نمیدهند یا گل میدهند اما در نیمهی
راه گلهایشان میریزد.
جالب است بدانید که تاریک ترین قسمت سایه در فضای باز هنوز هم روشن تر از پرنورترین قسمت پنجرهتان در داخل خانه است.
نور در فضای بیرونی خانه حتی در سایه هم از همه جهات میتابد یعنی ۳۶۰
درجه از اطراف و ۱۸۰ درجه از بالا اما وقتی که گیاهتان داخل خانه است، نور
معمولا از یک منبع به گیاه میتابد، مثلا از یک پنجره و همین باعث میشود
زاویهی تابش نور به اندازهی زیادی محدود شود.
در واقع وقتی گیاهی را از فضای باز به داخل خانه میآوریم، مقدار فعالیت سلولهای گیاه را کاهش میدهیم.
ممکن است عباراتی مثل گیاهانی نوردوست یا سازگار با نور کم را شنیده باشید. اما معنای دقیق این کلمات چیست؟
نور زیاد یا نور کامل یعنی نور مستقیمی که هیچ مانعی بین منبع نور مثل پنجره و گیاه وجود نداشته باشد.
فقط در این حالت است که گیاه بیشترین مقدار نور را در داخل خانه دریافت میکند.
آلوئه ورا، ساکولنتها و درختان نخلی از گیاهان آفتابدوست هستند. آنها
میتوانند نور مستقیم را به مدت حداقل ۶ ساعت در روز دریافت کنند. به طور
کلی باید پرنورترین جای خانه را به این گیاهان اختصاص بدهید.
نور متوسط و نور فیلترشده نوری است که مانعی مثل پرده ی توری بین گیاه و
منبع نور وجود دارد و نور به صورت شکسته و پراکنده به گیاه میرسد.
سرخسها و گیاهانی مثل آگلونما و مانسترا این نور را میپسندند. چون در
زیستگاه اصلی شان در جنگل هم نور را به صورت پرتوهای پراکنده و از لابه لای
درختان دریافت میکردهاند.
این گیاهان نمیتوانند نور مستقیم و شدید خورشید را تحمل کنند و نور متوسط را ترجیح میدهند.
نور کم یعنی هیچ نور مستقیمی به گیاهتان نمیرسد. احتمالا گیاه از منبع
نور خیلی دور است یا در اتاقی با نور مصنوعی قرار دارد. نور کم یعنی انرژی
و غذای کم برای گیاه.
بعضی از گیاهان میتوانند نور کم را تحمل کنند و زنده بمانند اما نمیتوانند رشد کنند.
یادتان باشد که زاویهی تابش خورشید در ساعتهای مختلف شبانه روز و
فصلها تغییر میکند و بر مقدار نوری که گیاهتان دریافت میکند، تاثیر
میگذارد. پس حواستان به این نکته باشد و در طول سال، محل قرارگیری
گیاهتان را تحت نظر بگیرید.
اگر سایه پررنگ و کاملا مشخص است، نور خورشید به طور مستقیم و زیاد به
گیاهتان میتابد و هرچه سایه محو و نامشخصتر باشد، مقدار نور متوسط تر
خواهد بود.
یادتان باشد که نور برای گیاهان بهمانند غذاست. نیازهای نوری
گیاهانتان را بشناسید و ببینید هرکدام چه نور و چه مقداری نیاز دارند.
همچنین قبل از انتخاب و خرید گیاه جدید، مقدار نور خانهتان را بررسی
کنید تا گیاهی متناسب با شرایط نوری خانهتان بخرید.
برای معرفی گیاه فیکوس باید بگوییم که یکی از گیاهان خانواده موراسه
گیاه خانگی فیکوس است که زادگاه آن آسیای استوایی می باشد. این گیاه در
هوای آزاد ارتفاعی به اندازه سی متر هم خواهد داشت.
گیاه خانگی فیکوس برگ هایی براق و پهن دارد که چرمی هستند و نوک تیزی دارند.
تنه گیاه فیکوس پهن و عریض است و تا دو متر قطر خواهد داشت. ریشه های
هوایی که در خاک دارد برای پشتیبانی کردن شاخه های سنگین می باشد. برگ های
بیضی شکل آن براق هستند و اندازه طول آن ها ۳۵-۱۰ سانتی متر است و عرض آن
ها ۱۵-۵ سانتی متر می باشد. بزرگ ترین برگی که این گیاهان می توانند داشته
باشند گاهی به چهل و پنج سانتی متر هم می رسد.
فیکوس الاستیکا یک گیاه آپارتمانی بسیار زیبا و مدرن است که به مراقبت خاصی هم نیاز ندارد.
این
گیاه اصالتا متعلق به جنوب شرقی آسیاست. این گیاه تاریخی شیره ای سفیدرنگ
تولید میکند که از آن در ساخت کائوچو استفاده میشود.به همین دلیل به او
درخت کائوچو هم میگویند.
اگر هیچ تجربه ای در نگهداری از گیاهان
ندارید، بدون شک گیاه کائوچو گزینه مناسبی برای شروع است. علاوه بر داشتن
ظاهر زیبا، از نظر ناسا به عنوان یکی از گیاهان برتر در تصفیه هوا شناخته
شده است.
پیشنهاد میکنیم خرید گیاهان تصفیه کننده هوا را همیشه در الویت خرید گیاه برای منزل خود بگذارید.
اگر توسط کودکان و یا حیوانات خورده شود، قطعا سمی است.
فیکوس بنجامین که به دلیل شکل خاص برگهایش به گیاه اشک ریزان هم معروف است، با اینکه گلی تولید نمیکند، اما نوع متفاوت برگ ها و استقامت آنها باعث شده که او به گیاهی محبوب تبدیل شود. اگر به خوبی از آن نگه داری کنید، یک “درخت آپارتمانی” خواهید داشت!
لمس کردن این گیاه خطرناک نیست. اما به دلیل شیره سمی که در داخل برگهای آن وجود دارد، توصیه میکنیم آن را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
فیکوس میکروکارپا متعلق به جنوب شرقی آسیا و استرالیاست. این نوع فیکوس بسیار از نظر نگهداری و مشخصات به فیکوس بنجامین شبیه است. این گیاه شاخهها و برگهای متعددی دارد که میتوانید با هرس کردن مداوم، آنها را همیشه مرتب و تمیز نگه دارید.
این گیاه که متعلق به جنوب شرقی آسیا، هند و چین است، به دلیل شکل خاص برگ های خود به گیاه برگ موزی مشهور شده است. نگهداری از آن نسبت به سایر فیکوس ها کمی راحت تر است و این گیاه نیز در برابر تغییرات شدید و ضربه، حتما دچار برگ ریزی خواهد شد.
همانطور که از نامش مشخص است، این فیکوس یک نوع گیاه ملی هندی است. برگ های بزرگ و زیبای آن مانند یک سایه بان عمل می کنند و در مناطق گرمسیری، سایه خوبی را برای استراحت ایجاد میکنند!
در اد امه ی معرفی گیاه فیکوس به شرایط نگهداری آن اشاره میکنیم.
گیاه
فیکوس به نور کافی خورشید نیاز دارد. اما آن را هرگز زیر نور مستقیم
خورشید قرار ندهید، نور مستقیم و فیلتر نشده باعث سوختن برگهای گیاه
میشود.
در ماه های گرم هر ده روز یکبار و در زمستان هر دو هفته یک بار
به گیاه آب بدهید. اجازه بدهید تا سطح خاک کمی خشک شود و سپس آبیاری کنید.
اگر آن را بیش از حد آبیاری کنید، برگ هایش را از دست خواهد داد.
اگر آبی در زیر گیاه جمع شد و وارد زیرگلدانی شد، بلافاصله آن را خالی کنید تا ریشه های گیاه آسیب نبیند.
فیکوس در فصول سرما کمی ریزش برگ دارد، برای اینکه در بهار با انرژی بیشتری به سبز کردن محیط بپردازد!
او در سرما آسیب میبیند. پس فیکوس را در نزدیکی پنجره قرار ندهید.
این گیاه به خوبی هوا را تصفیه کرده و هوا را از آلاینده های مضر پاک میکند.
خاک او را همیشه مرطوب نگه دارید. هر زمان که احساس کردید خاک گیاه خشک
شده، به او آب اضافه کنید و اجازه بدهید که آب به بخش های زیرین گیاه نفوذ
کند.
بهتر است در بهار و تابستان، ماهی یک بار به فیکوس زیبا کود بدهید تا برگهایش سالم و تازه بمانند. در زمستان کوددهی را متوقف کنید.
گیاه را بچرخانید تا تمام بخش های آن به مقدار لازم نور خورشید دریافت
کنند. با این کار به عمل فتوسنتز و بهبود عملکرد گیاه کمک کرده اید.
این گل زیبا در اوایل بهار شکوفه میدهد و مدت زمان طولانی باقی میماند.
در دنیای گلها، قرنفل گلی جدید و نوظهور نیست. آن از زمانهای بسیار قدیم و بوده و متعلق به اوراسیاست.
یک باستان شناس یونانی به نام “تئوفراستوس” آن را “Dianthus” نامگذاری کرد.
این
نام تشکیل شده از دو واژه یونانی است. “Dios” به معنی الهی و “Anthous” به
معنی گل. به همین دلیل به قرنفل، گل خدایان گفته میشود.
قرنفل به گل خدایان معروف است.
آن نماد تحسین، شور، دمدمی مزاج بودن، توجه، عشق و تشکر و قدردانی است.
اگر به دانستن نماد گل ها علاقه دارید مطلب معنی گل ها را از دست ندهید تا بهترین انتخاب را داشته باشید.
حدود 300 گونه مختلف برای قرنفل ثبت شده است. این گونهها شامل خانواده قرنفلهای سالیانه، دوسالانه و درختچهای است.
اکثر
انواع آنها برگهای ساده و نازک دارند. اما گلهای آنها بسیار متفاوت است و
در طرحها و رنگهای مختلف عرضه میشود. عمر گل قرنفل طولانی است و به
همین دلیل برای کاشتن در باغچه و یا نگهداری در گلدان بسیار مناسب و به
صرفه است.
اگر این گل توسط حیوانات خانگی و یا کودکان خورده شود، عوارض گوارشی
ایجاد میکند. علاوه بر این، شیره ای در داخل این گیاه وجود دارد که ممکن
است باعث ایجاد حساسیت و التهاب پوستی شود
پس آن را از دسترس کودکان و حیوانات دور کنید و با دستکش به امور هرس کردن آن بپردازید.
قرنفل یک گیاه سالیانه ( و گاهی دوسالانه) است. یعنی عمر مفید آن پس از
یک دوره کاشت و رشد، تنها حداقل یکسال است. پس لازم است هر دو، سه سال
یکبار آن را مجدد بکارید.
برای کاشت میتوانید از دانه و یا قلمه و ساقه قرنفل استفاده کنید. فصل رشد و شکوفه دهی این گیاه، بهار است.
قرنفل بین 30 تا 60 سانتیمتر رشد میکند. گلهای آن صاف و مسطح هستند و به پهنای حدود 7 تا 12 سانتیمتر میرسند.
جهت رشد قرنفل به صورت عمودی است و به شکل زیبایی به حالت گرد و مارپیچ
رشد میکند. بنابراین اگر تعداد زیادی از این گل را در کنار هم بکارید، یک
توده حجیم زیبا از گلهایی خوش رنگ خواهید داشت.
قرنفل به نور کافی خورشید احتیاج دارد اما نمیتواند گرمای زیاد را تحمل
کند. پس بهتر است منطقه ای را برای آن انتخاب کنید که در بعدازظهر بدون
آفتاب باشد.
قرنفل بسیار معطر است و عطری شبیه به عطر میخک دارد. بوی آن مخلوطی از تندی و شیرینی است.
به دلیل شکل مسطح و پهن گلها، قرنفل برای سنگفرش کردن باغچه و حاشیه پیاده روها بسیار مناسب است.
انواع
خاصی از آن خوراکی هستند؛ طعم آنها همانند عطرشان بین شیرینی و تندی
است.قرنفل در گذشته کاربرد دارویی هم داشته است. در طب سنتی چینی، از آن
برای درمان بیماریهای ادراری استفاده میشده است.
گیاه پاچیرا (Pachira aquatica) متعلق به مناطق شرقی آسیاست. نگهداری آسان، رشد سریع و ظاهر زیبای این گیاه باعث شده تا به یک گیاه آپارتمانی ایده آل تبدیل شود. فقط کافی است کمی آب و نور به آن برسانید و مابقی کار را به پاچیرا بسپارید.
جالب است بدانید در فرهنگ قدیمی چین، گیاه پاچیرا از نماد های ثروت و
خوشبختی به حساب میآمده و به همین علت به درخت پول هم معروف است.
برخی با خرید گیاه آپارتمانی پول اعتقاد دارند که وضعیت مالی بهتری پیدا خواهند کرد.
داستانی
قدیمی وجود دارد که مردی فقیر برای پول دار شدن دعا میکرد و در حال دعا
کردن چشمش به گیاهی عجیب میخورد. او این گیاه را به عنوان نتیجه دعاهایش
به خانه میبرد، برگهای عجیب این گیاه را به مردم میفروشد و در نهایت به
ثروت میرسد.
بعد از معرفی، نوبت به روش نگهداری گیاه پاچیرا میرسد. همانطور که در ابتدای مطلب نیز گفتیم، نگهداری از پاچیرا آسان است. اگر این گیاه را در خانه خود دارید، اما روش نگهداری از آن را بلد نیستید، کافیست به نکاتی که در ادامه به آنها اشاره میکنیم توجه داشته باشید.
پاچیرای زیبا عاشق خاک مرطوب رو به خشک است. خاک و ریشه خیس اصلا برای
آن قابل تحمل نیست. به بدنه این گیاه دقت کنید، همانطور که مشخص است هرچه
در طول ساقه به سمت پایین برویم، ساقه ضخیمتر میشود. این قسمت ضخیم، قادر
است که آب را برای مدت طولانی ذخیره کند و در هنگام خشکی به نقاط مختلف
گیاه برساند.
از بهار تا پاییز، هفتهای یکبار گیاه را آبیاری کنید و با رسیدن
زمستان، این میزان را به حداقل برسانید. آبیاری را تا زمانی ادامه دهید که
سطح خاک کاملا اشباع شده باشد و دیگر نتواند آبی جذب کند. پس از چند دقیقه،
آب جمع شده در زیر گلدانی را خالی کنید؛ این کار باعث پیشگیری از تجمع آب و
فاسد شدن ریشه میشود.
بهتر است از آب باران برای آبیاری پاچیرا
استفاده کنید. انتخاب دیگر، استفاده از آب آهک مخصوص برای گیاهان است. حضور
آهک در آب با از بین بردن یونهای سنگین، آب سنگین را به آبی سبک برای
گیاهان تبدیل میکند.
اگر آب باران یا آب آهک در دسترس ندارید و از آب لوله کشی برای آبیاری
گیاهان استفاده میکنید، حتما از یک شب قبل آب را در ظرفی رو باز بریزید و
بگذارید برای چند ساعت به همان حالت باقی بماند. به این شکل، کلر آب آزاد
شده و برای گیاهان مناسبتر میشود.
قبل از آبیاری بعدی، اجازه دهید سطح رویی خاک کاملا خشک شود.
پاچیرا میانه خوبی با پاشیدن آب روی ساقه ندارد؛ بنابراین هرگز آب را بر روی ساقهی پاچیرا نریزید، چون باعث پوسیده شدن گیاه میشود.
میزان رطوبت هوا برای پاچیرا بسیار مهم است. رطوبت هوا باید حدود 45 الی
55 درصد باشد. برای اینکه این میزان رطوبت را برای گیاه تامین کنید،
میتوانید برگهای گیاه را با آب اسپری کنید. یک شست و شو با آب هم
میتواند برای گیاه مفید باشد؛ چون هم رطوبت را تامین کرده و هم گرد و غبار
را از گیاه پاک میکند.
همچنین میتوان این گیاه را در محلی مرطوب
مانند حمام یا آشپزخانه قرار دهید تا از رطوبت طبیعی محیط استفاده کند
البته به شرطی که نور مناسب برای آن تامین باشد. در فصلهای سرد که از
وسایل گرمایشی در داخل خانه استفاده میکنید، میتوانید با کمک دستگاه بخور
رطوبت مورد نیاز گیاه را فراهم کنید.
پاچیرا باید در مکانی روشن قرار بگیرد، اما جای نگرانی نیست چون میتواند در سایه نسبی هم رشد خوبی داشته باشد.
در میانه روز و زمانی که حرارت خورشید به اوج خود میرسد، گیاه نباید در معرض نور مستقیم قرار بگیرد.
اگر
از پاچیرا در خارج از محیط داخلی خانه نگهداری میکنید، جهت اطمینان بیشتر
بهتر است آن را در مکانی که دارای سایهبان است قرار دهید. پاچیرایی که
تازه به خانه آورده میشود، ابتدا باید در سایه نسبی قرار بگیرد و پس از
گذشت زمان و عادت کردن به محیط، به مکانی پرنور منتقل شود.
مکان پاچیرا را زیاد تغییر ندهید. گیاه از این اتفاق دچار آسیب شده و با ریختن برگهایش، نارضایتی خود را ابراز میکند.
بهترین
حالت برای نگهداری از پاچیرا، تامین نور مداوم و غیر مستقیم است تا بتواند
انرژی لازم برای رشد و جوانه زدن برگهای جدید را ذخیره کند.
در
آپارتمان، دمای متعادل خانه (12 تا 25 درجه سانتی گراد) برای آن مناسب است.
پاچیرا به طور کلی از سرما یا گرمای شدید خوشش نمیآید.
پاچیرا از سری
گیاهانی است که به سمت نور متمایل میشوند، به همین دلیل باید آن را مرتبا
بچرخانید تا تمام بخشها به یک اندازه نور خورشید را دریافت کنند.
این
گیاه همچنین محیطهای گرم را بیشتر دوست دارد. هیچگاه نباید این گیاه را
در معرض نور مستقیم و شدید خورشید قرار داد زیرا برگهای آن آسیب میبیند و
حتی ممکن است باعث مرگ گیاه شود.
قبل از خرید گیاه آپارتمانی
پاچیرا به این نکته توجه کنید که به نور کافی ولی غیر مستقیم خورشید نیاز
دارد، یک پنجره در بخش شمالی منزل شما مکان مناسبی برای پاچیراست.
پاچیرا به عنوان یک گیاه زینتی برای ادامه زندگی به خاکی متخلخل، نفوذ پذیر و غنی نیاز دارد. به این جهت میتوانید از خاک کاکتوس، خاک گل و یا خاک گلدان استفاده کنید. برای افزایش تخلخل نیز میتوانید مقداری شن، ماسه، دانه رس و یا پرلیت به خاک اضافه کنید. پاچیرا میتواند به روش “آب کشت” نیز پرورش داده شود.
برای اینکه گیاه بتواند تمام عناصر ضروری خود را دریافت کند، از اردیبهشت تا شهریور تقریبا هر 14 روز یکبار به آن کود بدهید.
از
کود مخصوص گیاهان سبز استفاده کنید. کود باید به اندازه نصف غلظت توصیه
شده به گیاه داده شود. بجز این کود، کودهای جامد مخصوص نیز تولید شده اند
که میتوانید آنها را نیز در خاک قرار دهید.
کوددهی بیش از حد به گیاه آسیب میرساند و یا با شدت دادن رشد، مانع از تشکیل شدن گیاهی استوار و قوی میشود.
عواملی هستند که باعث از بین رفتن گیاه پاچیرا میشوند که به آنها میپردازیم:
زرد شدن برگها میتواند ناشی از کمبود رطوبت، تعویض بیش از حد مکان
گلدان و یا کوددهی زیاد باشد. پس از اینکه دلیل اصلی را تشخیص دادید، باید
آن را حل کنید.
رطوبت هوا باید با اسپری کردن آب به برگها افزایش پیدا کند،
مکان
گلدان نیز باید از پیش تعیین شده باشد و گیاه برای همیشه در یک نقطه قرار
بگیرد. و در آخر، باید بتوانید میزان اضافی کود را با توجه به نیازهای گیاه
متعادل کنید؛ اگر لازم بود میتوانید مجدد آن را در خاکی جدید و تازه
بکارید.
لک شدن برگها احتمالا نشان دهنده کمبود پتاسیم است. استفاده از کودهای دارای مقدار بالایی از پتاسیم، درمان مناسبی برای گیاه خواهد بود.
پوسیدگی و فاسد شدن ریشه، نتیجه خیسی زیاد و جمع شدن آب در خاک است که باعث ریزش برگها و نرم شدن ساقه میشود. اگر متوجه شدید که گیاه درگیر این مشکل شده است، به سرعت آن را از گلدان خارج کنید، خاکهای اطراف ریشه را پاک کرده و تمام بخشهای فاسد و پوسیده ریشه را جدا کنید. در نهایت ریشه را در خاک تازه مجدد بکارید.
اگر لایهای سفید یا خاکستری بر سطح خاک ظاهر شد، احتمالا ناشی از کپک است. این اتفاق هم نشان دهنده رطوبت بیش از حد خاک است. بهترین کاری که میتوانید برای گیاه انجام دهید، این است که تمام خاک را عوض کنید. اگر کپک فقط در سطح بالایی خاک قرار داشت و به بخشهای زیرین سرایت نکرده بود، تنها تعویض لایه رویی خاک کفایت میکند.
اگر این گیاه آب زیادی دریافت کند ریشه و برگهای آب منبسط و اشباع میشود که در نتیجه ممکن است با قهوهای شدن برگها خود را نشان دهد. یک آبیاری منظم و سیستم زهکشی خوب میتواند به راحتی جلوی وقوع این اتفاق را بگیرد و پاچیرا را از قهوهای شدن برگها و پوسیدگی ریشه نجات دهد.
برای
اینکه گیاهی پر پشت و متراکم داشته باشید نیاز است تا آنرا به صورت درست
هرس کنید. برای این کار همیشه شاخه را از جلوی گره ساقه یا برگ قیچی کنید و
نه پشت آن. هیجگاه بیش از یک سوم از ساقه را هرس نکنید و این هرس را به
صورت زاویه 45 درجه انجام دهید تا دوباره بتواند رشد کند.
سعی کنید
ساقهها د برگهای مرده را از گیاه پاچیرا هرس کنید تا انرژی گیاه صرف این
قسمتها نشود و گیاه بتواند تمرکز خود را بر روی شاخهها و برگهای سالم
بگذارد. تامین نور کافی نیز مساله مهمی برای پر پشت شدن گیاه است. گیاهی که
نور کافی دریافت نکند نمیتواند انرژی لازم برای رشد و نگهداری شاخه و
برگهای جدید را داشته باشد.
پاچیرا گیاهی عالی برای تصفیه هوا است و بهترین گیاه برای استفاده در اتاق خواب است. این گیاه بر خلاف اکثر گیاهان دیگر، در شب اکسیژن تولید میکند و میتواند سطح اکسیژن اتاق را بالاتر ببرد و هوای سالمتری را در زمان خواب تامین کند.
به عنوان آخرین بخش از مطلب روش نگهداری گیاه پاچیرا در مورد سمی بودن یا نبودن این صحبت میکنیم. خوشبختانه پاچیرا برای انسان و حیوانات خانگی سمی نیست. باوجوداین توصیه میشود برای احتیاط آن را از دسترس کودک خردسال خود یا حیوانات خانگیتان دور نگه دارید، تا مبادا هوای خوردن آن به سرشان بزند.
باید بدانید آن به گیاه شانس معروف است! باورها بر این است که این گیاه برای صاحب خود شانس میآورد. نام مستعار آگلونما گیاه شانس است.
اگر در نگهداری از گیاهان مبتدی هستید، بهتر است از این گیاه شروع کنید. چرا که روش نگهداری گیاه آگلونما نقره ای آسان است و از همین جهت یکی از بهترین گیاهان آپارتمانی برای افراد مبتدی بهحساب میآید.
هنگامی که چندسانتیمتر رویی خاک خشک شد، گیاه را آبیاری کنید. اگر گیاه
برای مدت طولانی در خاکی خیس قرار بگیرد، برگهای آن زرد شده و شروع به
ریزش میکنند.
خیس بودن بیش از حد خاک در نهایت سبب پوسیدگی ریشه خواهد
شد. حدودا هفتهای یک الی دو بار آبیاری برای آگلونما کافی است. فراموش
نکنید که باید در زمستان آبیاری را کاهش دهید.
اگر گیاه کمی حالت پژمردگی پیدا کرد، احتمالا الگوی صحیحی برای آبیاری
آن در پیش نگرفتهاید. پس در این صورت حتما خاک را مرتبا چک کنید و در صورت
خشک شدن آن را سریعا آبیاری کنید. به طور کلی، هر چه یک گیاه بیشتر در
معرض نور خورشید باشد به آبیاری بیشتری نیاز دارد و برعکس.
فراموش نکنید که چون آگلونما متعلق به مناطق گرمسیری است، به رطوبت
علاقه فراوانی دارد. پس اگر محیط خشکی دارید، باید رطوبت هوا را افزایش
دهید.
این گیاه به نوری کامل ولی غیر مستقیم نیاز دارد. مراقب باشید که هیچوقت
این گیاه را در نور مستقیم خورشید قرار ندهید زیرا ممکن است دچار سوختگی
برگها شود. اگر خانه یا محل کار شما نور زیادی را دریافت نمیکند نگران
نباشید، نکتهای که نگهداری از آگلونما را بسیار آسانتر کرده، این است که
به خوبی در نور زیاد، متوسط و حتی کم نیز دوام میآورد. البته تا زمانی که
نور به صورت غیرمستقیم به آن بتابد!
پس با هر میزان نور ورودی در منزل خود میتوانید میزبان خوبی برای
آگلونما باشید. میتوانید آن را در نزدیکی یک پنجره نورگیری قرار دهید که
با یک پرده نازک پوشیده شده است.
وجود فیلتری مانند پرده برای مکانهایی که خیلی نورگیر هستند ضروری نیست.
مرتبا آن را بچرخانید تا با دریافت میزان یکسان نور، تمام بخشهایش رشد برابری داشته باشند.
پس آگلونما در نور خیلی کم هم دوام میآورد. اما بهتر است آن را در معرض
نور غیر مستقیم ولی کافی خورشید قرار دهید.آگلونما یکی از گیاهان مقاوم به
سایه است.
این گیاه میتواند در محیطهایی با رطوبت کم زنده بماند اما برای یک رشد
خوب و سرزنده بودن نیاز به رطوبت بالا دارد. میتوانید برای تامین رطوبت
این گیاه از دستگاه بخور، ریختن آب در سینی زیر گلدان (به شرطی که با گلدان
در تماس نباشد)، قرار دادن چندین گیاه در کنار یکدیگر یا قرار دادن
آگلونما نقرهای در محیطهای مرطوب خانه مانند آشپزخانه اقدام کنید.
سعی کنید هیچوقت این گیاه را در کنار وسایل گرمایشی قرار ندهید زیرا این وسایل باعث خشکی محیط اطراف خود میشوند.
اگر چه آگلونما نقره ای به تقویت خاصی نیاز ندارد. اما توصیه میکنیم برای بهبود کیفیت رشد، سالی یکی دو بار به آن کود اضافه کنید.
منظور از کود چندمنظوره مخصوص گیاهان آپارتمانی استفاده کنید. بهار و تابستان ایام خوبی برای کوددهی به آگلونما هستند.
تا زمانی که خاک عمل زهکشی را به درستی انجام میدهد، نیازی نیست از ترکیبات مختلفی برای قوی کردن آن استفاده کنید. برای بهبود زهکشی، حدود دو مشت پرلیت به ترکیب خاک اضافه کنید.
در ادامه روش نگهداری گیاه آگلونما باید بگوییم، آگلونما به هرس کردن
نیازی ندارد، البته تا زمانی که برگهای آن زرد شده باشند. این برگها و سایر
برگهای ضعیف را از گیاه جدا کنید، بخصوص برگهایی که در بخش پایینی ساقه
هستند.
به طور کلی، هر زمان که تصمیم گرفتید گیاهی را هرس کنید از چاقو و یا
قیچی کاملا تمیز استفاده کرده و آن را در هر مرحله از کار ضدعفونی کنید.
البته همانطور که گفتیم آگلونما نیازی به هرس شدن با ابزار ندارد. فقط صبر
کنید تا برگهای ضعیف و در حال مرگ به مرحلهای برسند که به راحتی بتوانید
آنها را با دست از گیاه جدا کنید.
به طور متوسط، آگلونما باید هر یکی دو سال به گلدانی جدید منتقل شود. در این هنگام گلدانی بزرگتر انتخاب کرده و آن را با خاک تازه پر کنید. دقت کنید که گلدان دارای حفرات زهکشی متعددی باشد. البته گاهی نیازی به تعویض گلدان نیست. اگر گیاه خیلی بزرگ نشده بود، فقط کافی است خاک قدیمی را با خاکی تازه و غنی از مواد معدنی جایگزین کنید.
بهترین روش برای تکثیر این گیاه قلمه زدن ساقه است. برای این کار
میتوانید از ساقههای تازه رشد کرده یا حتی ساقههای پیرتر استفاده کنید.
ساقهای را انتخاب کنید که حداقل پنج برگ بر روی آن باشد و با یک قیچی تمیز
آن را از روی گیاه ببرید. سپس قلمه را درون خاک گلدان یا کوکوپیت بکارید و
به آن آب بدهید.
روش دیگر تکثیر آگلونما تقسیم ریشه میباشد، بخشی از گیاه را انتخاب کنید
که سیستم ریشه مستقلی نسبت به سایر گیاه دارد. سپس آن را با احتیاط از
سایر بخشهای ریشه جدا کنید.
ریشه آگلونما حساس است، پس برای این کار از یک چاقوی تیز و تمیز کمک
بگیرید. تلاش کنید تا میتوانید بدون آسیب بیشترین بخش ممکن را از ریشه جدا
کنید. بخش جدا شده را در گلدانی با خاک مناسب بکارید، به خوبی آبیاری کنید
و در معرض دریافت نور غیرمستقیم خورشید قرار دهید.
به عنوان آخرین نکته در روش نگهداری از گیاه آگلونمای نقره ای به سمی بودن یا نبودن آن میپردازیم. گیاه آگلونما نقره ای کمی سمی است. بنابراین آن را از دسترس کودک یا حیوانات خانگی خود دور نگه دارید تا مبادا به خوردن آن تمایل پیدا کنند.
یکی
از مهمترین دلایلی فر خوردن برگهای این گیاه کمبود رطوبت در محیط یا
استرسهای دمایی است. آگلونما گیاهی رطوبت دوست است و در صورتی که رطوبت
مورد نیازش تامین نشود یا دمای محیط طوری باشد که رطوبت زیادی را از دست
بدهد، شروع به پیچ دادن و فر دادن برگهایش میکند تا سطح برگها را کاهش
دهد و رطوبت کمتری را از دست بدهد.
دلایلی دیگری مانند آبیاری نامناسب،
کوددهی زیاد، نور بیش از حد، آفات و حتی کیفیت نامناسب آب نیز میتوانند
باعث فر خوردن برگهای آگلونما شود.
ریزش
برگهای آگلونما نقرهای میتواند نشانه از نور کم یا آبیاری اشتباه باشد.
زمانی که نور کافی به گیاه نرسد، برگهای گیاه پژمرده و ضعیف میشوند که
در نتیجه شروع به ریزش میکنند.
آبیاری بیش از حد نیز نیتواند باعث
پوسیدن ریشههای گیاه و در نتیجه عدم توانایی گیاه در حفظ برگهایش شود. در
این حالت برگها شروع به زرد و قهوهای شدن برگهایش میکند.
دلایل مختلفی برای زرد شدن برگهای این گیاه وجود دارد اما باید بدانید اگر برگهای پایینی گیاه زرد میشوند و میریزند جای نگرانی نیست. این روند رشد طبیعی گیاه است و برگهای پیر گیاه که در قسمت پایینی قرار دارند عمر خود را کرده و از بین میروند. اما زرد شدن برگهای سایر قسمتهای میتواند نشانهای از وجود مشکل در گیاه باشد، مشکلاتی مانند آبیاری کم یا زیاد و آفات میتواند برگهای گیاه را زرد کند.
قهوهای شدن برگهای این گیاه نشانهای از رطوبت کم در محیط است. همانطور که گفتیم آگلونما نقرهای رطوبت را دوست دارد و در صورتی که رطوبت کافی را دریافت نکند برگهای آن از لبه شروع به قهوهای شدن میکند که در طولانی مدت به تمام برگ سرایت میکند.
برای پرپشت کردن این گیاه میتوانید برگهای تازه جوانه زده را از روی گیاه هرس کنید. برای این کار ساقهای که برگ جوان بر روی آن قرار دارد را محکم بگیرید و برگ را از قسمت پایه به آرامی جدا کنید. با این کار باید بتوانید تمام برگ را از روی گیاه جدا کنید و گیاه از قسمت هرس شده شروع به رشد بیشتر و قویتر میکند. بهتر است هیچوقت از قیچی یا چاقو استفاده نکنید.