اطلاعات لازم درباره گل مینا و روش نگهداری آن

یکی از زیبا‌ترین گل‌های موجود در دنیا که می‌تواند باغچه خانه شما را نیز بسیار زیبا و چشم‌نواز کند، گل مینا است. با خرید گل گلدانی مینا و کاشت آن در حیاط می‌توانید از گل‌های خوش‌رنگ آن در خنکای فصل پاییز لذت ببرید. اما اگر به این گل علاقه دارید، می‌توانید آن را از یک سایت خرید آنلاین گل و گیاه تهیه کنید. برای آشنایی بیشتر با گل مینا و روش نگهداری آن نیز می‌توانید مطلب زیر را مطالعه فرمایید.
درباره گل مینا
مصادف شدن باشکوه‌ترین فصل زمین با کاهش گلدهی بسیاری از  گیاهان، حیله‌ای بی‌رحمانه از سوی مادر زمین است! اما خوشبختانه، گل استر از این قضیه مستثنی است و مثل بسیاری از گل‌های داوودی و مینا، همزمان با کوتاه شدن روزها در فصل پاییز گلدهی خود را آغاز می‌کند و از مهر تا آذر، جلوه‌ای باطراوت به باغچه شما می‌بخشد. این گل بومی آمریکای شمالی بوده و انواع مختلفی شامل صدها نوع ترکیبی و پیوندی را در زیر مجموعه خود جای داده است. برای باغبانان، استر گلی زیبا و ساده است که در اواخر فصل رشد، گل‌های بنفش و آبی‌رنگ خود را نمایان می‌کند. اگر استر را برای زیباسازی باغچه خود انتخاب کرده‌اید و دوست دارید شرایطی ایده‌آل برای آن فراهم کنید، با این مطلب  همراه شده و ضمن آشنایی بیشتر، روش نگهداری از گل استر یا مینا را نیز یاد بگیرید.

ویژگی‌های اصلی مینا

• نام رایج: استر، استر انگلیس، گل سرما
• نوع گیاه: چندساله علفی
• نیاز نوری: نور کامل خورشید
• نوع خاک: خاک گلدان ترجیحا شن و ماسه‌ای، با زهکشی کامل
• Ph خاک: خنثی تا اسیدی
• زمان گلدهی: تابستان، پاییز
• رنگ گل: بنفش، صورتی، آبی، سفید
• منطقه بومی: آمریکای شمالی
• سمی بودن: سمی نیست

شناخت گل مینا

اگرچه فروشگاه‌های گل و گیاه، استر را به‌عنوان گلی فصلی فروش می‌رسانند، اما این گل زیبا چندساله است و می‌تواند به عضوی دائمی از محیط خانه شما تبدیل شود. همان‌طور که می‌دانید، گل استر ظاهری وحشی و طبیعی دارد؛ به‌همین‌علت به‌عنوان گل شاخه بریده نیز در دسته گل‌ها از آن استفاده می‌شود. نکته جالب گل استر این است که فقط ما انسان‌ها آن را جذاب نمی‌بینیم، بلکه گرده افشان‌هایی چون زنبورها و پروانه‌ها نیز عاشق این گل هستند. اگر گل استر را در فصل پاییز بکارید، منبع نایابی برای شهد خواهد بود و به گلی حیاتی برای گرده ‌افشان‌ها تبدیل خواهد شد. آنگاه می‌توانید شاهد حضور پروانه‌ها و زنبورهای دوست داشتنی در باغچه خود باشید.
استر را تقریبا می‌توانید در تمام طول سال بکارید، اما بهار زمان رایجی برای انجام این کار است. چون در این فصل، گل‌ها و گیاهان مختلف در فروشگاه‌های گل و گیاه آماده فروش و کاشت خواهند بود. استر رشد سریعی دارد و در همان سال‌های ابتدایی کاشت به سرعت بزرگ شده و باغچه‌تان را به باغچه‌ای زیبا تبدیل خواهد کرد.
نام استر از واژه star (در زبان یونانی) به معنی ستاره گرفته شده است. علت این نامگذاری، شباهت شکل ظاهری این گل به ستاره‌های آسمانی است؛ گفتنی است که در افسانه‌های یونانی، استر یکی از گل‌هایی است که عشق و حمایت را بیان می‌کند.

شرایط نگهداری

در مورد نگهداری از گل استر باید بگوییم که گل استر روش نگهداری نسبتا آسانی دارد و بهترین عملکرد و رشد را در خاکی با زهکشی مناسب و تقریبا شنی خواهد داشت. استر باید فاصله کافی با سایر گیاهان داشته باشد تا ریشه‌های آن بتوانند به‌خوبی در خاک پیش‌روی کنند. اگر می‌خواهید گل استر شما در بهترین حالت باشد باید موارد زیر را برای آن درنظر بگیرید:

میزان نور مورد نیاز گل مینا

مینا را در نقطه‌ای بکارید که بتواند نور کامل خورشید را در ساعات اصلی روز دریافت کند. قرارگیری بیش‌از‌حد در معرض سایه سبب تبدیل گل استر به گیاهی ضعیف و کاهش گلدهی آن خواهد شد. این موضوع برای اغلب گونه‌های این گل صادق است؛ چراکه اغلب گونه‌های استر که امروزه به‌فروش می‌رسند، نمی‌توانند سایه را بیش‌ازحد تحمل کنند. اگر در منطقه‌ای هستید که نمی‌توانید نور کافی برای استر فراهم کنید، به‌دنبال گونه‌هایی از گل استر باشید که در برابر سایه مقاوم‌اند یا اینکه سراغ خرید گل های مقاوم به نور کم بروید.

خاک مناسب برای کاشت گل

اگرچه گل استر در انواع خاک‌ها رشد کرده و به‌زندگی خود ادامه می‌دهد، اما کاشت آن در خاک مورد علاقه‌اش نتیجه‌ای فوق‌العاده و رشدی عالی را برای آن رقم خواهد زد. درنتیجه سعی کنید خاک ایده‌آل این گل که خاک گلدان شنی و کمی اسیدی است (ph بین 5.8 الی 6.5) را برای آن فراهم کنید.
گفتنی است اگر به‌هردلیلی نتوانستید خاک مناسب نگهداری از گل استر را برای آن فراهم کنید و خاک شما بازی است، می‌توانید با اضافه کردن مقداری مواد طبیعی مثل خاک برگ و کمپوست، بازی بودن آن را تعدیل کنید.

روش صحیح آبیاری

به‌طور کلی گیاهانی که به‌تازگی کاشته شده‌اند، باید به‌طور مداوم آبیاری شوندو این آبیاری باید تا پایان گلدهی ادامه یابد. گل مینا یا استر نیز از این قاعده مستثنی نیست. اگر بخواهیم یک نکته کلی در خصوص آبیاری استر بیان کنیم، باید بگوییم که خاک استر باید همواره مرطوب بوده، اما هرگز غرقاب و اشباع شده نباشد. در حین آبیاری همواره باید تلاش کنید که آب را مستقیما روی خاک ریخته و برگ‌های گیاه را مرطوب نکنید. درغیراین‌صورت، شپشک آردی و انواع قارچ‌ها میهمان ناخوانده گیاه شما خواهند بود. 3 سانتی‌متر از آب باران یا آبیاری هفتگی، برای اغلب گیاهان چندساله مناسب است. برای پیشگیری از بروز بیماری و همچنین حفظ بیشتر آب در خاک، حتما مالچ پاشی را در نظر بگیرید.

دما و رطوبت مناسب محیط نگهداری

گل استر در هوای خنک دوام آورده و در برابر سرمای زمستان نیز مقاوم است؛ به‌طوری‌که می‌تواند برای مدتی کوتاه دمای نزدیک به یخ‌زدگی را تحمل کند. در خصوص رطوبت نیز استر سخت‌گیر نیست و ترجیح خاصی ندارد. پس نیازی نیست برای افزایش رطوبت هوای اطراف آن اقدامی بکنید.

کود دادن به استر یا مینا

گل استر از جمله گیاهانی است که به کوددهی قوی نیازی ندارد و از یک کود ملایم نیز نهایت بهره را می‌برد. برای کوددهی به گل استر از آغاز بهار تا هنگام باز شدن غنچه‌ها، ماهی دوبار به آن یک کود متعادل بدهید. در مدت کوددهی این نکته را فراموش نکنید که تجمع بیش‌ازحد عناصر ضروری، بازه گلدهی را کوتاه می‌کند. درنتیجه بهتر است در دهه اول شهریور، کوددهی را متوقف کنید.
در مورد تامین عناصر ضروری خاک گل استر درنظر داشته باشید که گاهی اوقات یک لایه مالچ طبیعی نیز می‌تواند تمامی عناصر لازم برای رشد استر را فراهم کند. در نتیجه گاهی اوقات به‌خصوص وقتی استر را در خاکی تازه کاشته‌اید، یک لایه مالچ گل شما را از کود بی‌نیاز می‌کند. بااین‌حال بعد از مالچ پاشی می‌توانید تغییرات رشد گیاه را تحت نظر بگیرید. اگر گیاه با همان مالچ و بدون اضافه کردن کود به رشد طبیعی خود ادامه داد، پس احتمالا مالچ کافی است. درغیراینصورت باید به گل خود کود نیز اضافه کنید.

زمان و روش هرس کردن

در طول نگهداری از گل مینا از اواسط تیر تا اواسط مرداد، چندین بار ساقه‌ها را کوتاه کنید تا ضمن کنترل وزن گیاه، تراکم و گلدهی آن نیز در فصل پیش‌رویش یعنی پاییز تقویت شود.

روش تکثیر گل

با اینکه می‌توان استر را از طریق کاشت دانه در فصل بهار هم رویاند، اما چندین سال طول خواهد کشید تا به اندازه گیاه بالغ گلدانی برسد. به‌همین‌علت در اغلب اوقات، استر را از طریق کاشت نوع گلدانی و از قبل کاشته شده آن در باغچه کاشته و پرورش می‌دهند.
علاوه‌بر جمع‌آوری و کاشت استر از طریق دانه، می‌توانید آن را از طریق ریشه زدن قلمه‌ها نیز تکثیر کنید، اما ساده‌ترین راه برای بیشتر کردن این گل زیبا، تقسیم کردن ریشه آن است. کافی است به آسانی توپ ریشه را از خاک خارج کرده و آن را به قطعات مختلفی برای کاشت دوباره تقسیم کنید. خیلی فرق نمی‌کند که چه زمانی تقسیم را انجام دهید، اما بهتر است اواخر پاییز یا اوایل بهار را برای اینکار انتخاب کنید. دراین‌صورت گیاه فرصت کافی خواهد داشت تا در نخستین پاییز پیش‌رو، گل‌های زیبای خود را نمایان کند. برای تکثیر استر از طریق تقسیم کردن ریشه هر 2 الی 4 سال یکبار می‌توانید تقسیم را انجام دهید.
در طول انجام فرایند تقسیم درنظر داشته باشید که ریشه‌های استر سفت و مقاوم‌اند به‌همین‌دلیل برای تکه کردن آن‌ها به قیچی تیز نیاز خواهید داشت. پس از کاشت مجدد نیز باید گلدان را به‌خوبی آبیاری کنید. همچنین بهتر است مقداری پودراستخوان نیز به گیاه بدهید تا با فراهم کردن فسفر کافی، روند ریشه زنی را تسریع کند.

شرایط نگهداری از مینا در مدت طولانی و در فصل زمستان

برای نگهداری از گل مینا یا استر در طولانی مدت لازم است هر سه سال یکبار، توپ ریشه از خاک خارج شده و تقسیم شود؛ به‌این‌شکل از رشد چوبی و مرگ میانه گیاه جلوگیری خواهد شد و استر تا سال‌های طولانی مهمان خانه شما خواهد ماند. در مورد نگهداری از گل استر در زمستان نیز باید بگوییم که هنگامی که زمستان آخرین برگ‌های گیاه را نیز از بین برد، باید ساقه‌ها را تا نزدیکی زمین کوتاه کنید. البته این کار را می‌توانید در بهار نیز انجام دهید، به‌این‌شکل شکل در فصل زمستان استر به منبع دانه برای پرندگان تبدیل خواهد شد. (سهره و کاکل سیاه، از طرفداران پروپاقرص دانه‌های استر هستند!)

آفات آلوده کننده و بیماری‌های گل

زنگار و سفیدک سطحی از جمله بیماری‌هایی هستند که می‌توانند به برگ‌های مینا همان استر سرایت کنند. برای پیشگیری از این بیماری‌ها بین استر و گیاهان مجاور فضای کافی ایجاد کنید تا هوا به‌خوبی بین آن‌ها جریان پیدا کند. ضمن اینکه از خیس کردن برگ‌های گل حین آبیاری نیز پرهیز کنید.
در مورد آفاتی که می‌توانند سراغ گل مینا بیایند و به آن حمله‌ور شوند نیز باید بگوییم که خوشبختانه اغلب آفات و حشرات، تمایلی به استر ندارند و فقط سنک (Lace bug) است که می‌تواند برای آن مشکل‌ساز باشد. سنک از جمله آفاتی است که شما عموما متوجه آسیب‌های ایجاد شده توسط آن می‌شوید، اما آن را به‌راحتی مشاهده نخواهید کرد؛ چراکه سنک بسیار ریز و به رنگ قهوه‌ای-خاکستری است. در نتیجه تنها راه اطلاع از حضور این آفت در برگ‌های گل مینایتان بررسی مداوم آن است. به‌این‌منظور اگر در فصل تابستان شاهد زرد شدن و ریزش برگ‌ها بودید، احتمالا سنک به گیاه شما حمله کرده است، درچنین‌شرایطی سریعا از صابون حشره‌کش استفاده کرده و تمامی سطوح برگ را با آن بپوشانید. این کار سبب می‌شود تا سنک و حشرات پنهان شده در نقاط مختلف برگ، توسط این صابون از بین بروند. خوشبختانه، سنک قبل از زمان گلدهی استر پدیدار می‌شود؛ در نتیجه اسپری کردن صابون آسیبی به زنبورها و پروانه‌ها نخواهد رساند و با خیال راحت می‌توانید این کار را انجام دهید.

همه چیز درباره نگهداری از گیاه نخل مرداب

نخل مرداب یکی از گیاهان جذاب آپارتمانی است که وجود آن در خانه بسیار لذت بخش است. زیرا روش نگهداری نخل مرداب اصلا سخت نیست و فقط باید حواستان به این باشد که این گیاه به آبیاری زیاد نیاز دارد تا بتواند به خوبی رشد کند. اما اگر قصد خرید گیاه گلدانی نخل مرداب را دارید نیز می‌توانید آن را از یک فروشگاه آنلاین گل و گیاه به راحتی خریداری کنید.

معرفی

نخل مرداب یکی از محبوب‌ترین گیاهان خانگی و از اعضای خانواده گیاهان جگنی است. این گیاه بومی ماداگاسکار، شبه‌جزیره عربستان و شرق آفریقا بوده و در جنگل‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری مناطق مختلف جهان مثل آمریکای جنوبی، نیوزلند یا استرالیا نیز می‌شود. نخل مرداب فوق‌العاده زیبا و دوست داشتنی و عاشق آبیاری است؛ به‌طوری‌که آبیاری زیاد نه تنها به آن آسیبی نمی‌زند بلکه گیاه از آن لذت نیز می‌برد. اگر بین خانواده نخل نخل مرداب را برای خرید انتخاب کرده یا این گیاه را در خانه خود دارید، در ادامه با این مطلب همراه شده و از صفر تا صد روش نگهداری از نخل مرداب را یاد بگیرید.

نخل مرداب در یک نگاه

• نام علمی: Cyperus alternifolius
• خانواده: جگنیان
• بومی: ماداگاسکار، شبه جزیره عربستان، شرق آفریقا
• نام‌های مرسوم: نخل مرداب، پنجه کلاغی

شرایط نگهداری

نخل مرداب گیاهی علف شکل، نیمه آبزی و بسیار سرسخت است. این گیاه می‌تواند بین 40 الی 120 سانتی‌متر رشد کرده و بسیار زیبا و پرپشت شود. برای نگهداری از نخل مرداب لازم است موارد زیر را رعایت کرده تا گیاهی همیشه سرحال و زیبا داشته باشید.

میزان نور لازم برای رشد گیاه

نخل مرداب ترجیح می‌دهد در محیطی روشن با نور زیاد زندگی کند، اما این نور باید غیرمستقیم باشد؛ چراکه نور شدید و مستقیم آفتاب در طولانی مدت می‌تواند باعث سوختن برگ‌های گیاه شود. بنابراین بهتر است محلی برای گیاه در نظر بگیرید که نور زیاد، اما غیرمستقیم باشد. ناگفته نماند که می‌توانید این گیاه را در نور مستقیم آفتاب قرار دهید، فقط به شرطی که از آفتاب مستقیم بعدازظهر در امان باشد و در بعدازظهر در سایه بماند. معمولا این گیاه می‌تواند نور مستقیم خورشید را برای کوتاه مدت تحمل کند، اما در طولانی مدت و نور شدید آسیب می‌بیند. در مورد نور گیاه گفتنی است که نور کم نیز می‌تواند باعث کند شدن رشد گیاه و کم‌پشت شدن آن شود.

دما و رطوبت مورد نیاز محیط نگهداری

در مورد دما و رطوبت مورد نیاز نگهداری از باید بدانید که این گیاه محیطی گرم و مرطوب را دوست دارد و دمایی بین 10 الی 22 درجه سانتی‌گراد برای این گیاه عالی است. درمقابل نخل مرداب از زندگی در هوای سرد و خشک آسیب می‌بیند و نمی‌تواند دمای کمتراز منفی 9 درجه سانتی‌گراد را تحمل کند؛ نخل مرداب در مقابل سرمازدگی مقاوم نیست و سرمازدگی می‌تواند باعث از بین رفتن و قهوه‌ای شدن برگ‌های آن شود.

روش آبیاری

همان‌طور که در مقدمه گفتیم نخل مرداب عاشق آبیاری است و آبیاری زیاد نه‌تنها به آن آسیبی نمی‌رساند بلکه گیاه از آن لذت نیز می‌برد؛ دلیل این موضوع این است که نخل مرداب گیاهی نمیه‌آبزی و در زیستگاه طبیعی خود کنار برکه‌ها و آبراه‌ها رشد می‌کند. پس چندان عجیب نیست که این گیاه برای رشد خود نیاز به آبیاری زیاد داشته باشد.
در مورد آبیاری نخل مرداب گفتنی است که می‌توانید گلدان گیاه را در سینی یا کاسه‌ای پر از آب قرار دهید و دیگر نگران آبیاری آن نباشید؛ چراکه این گیاه مشکلی با در آب ماندن و آبیاری زیاد ندارد و همین مساله، نگهداری از آن را بسیار راحت می‌کند.

بهترین خاک برای رشد گیاه

نخل مرداب در خاک‌های معمولی گلدان به‌خوبی رشد کرده و سطح pH خاک آن نیز باید چیزی بین 5.5 تا 6.5 باشد. همچنین می‌توانید برای این گیاه خاکی غنی با ترکیب دو قسمت پیت ماس، یک قسمت ماسه و یک قسمت لوم بسازید. این خاک به‌خوبی رطوبت را درون خود حفظ کرده و برای نگهداری نخل مرداب بسیار عالی است. جالب است بدانید نخل مرداب را می‌توانید به‌جای خاک درون آب نیز نگهداری کنید.

کود دادن به نخل مرداب

در طول نگهداری از نخل مرداب برای رشد بهتر آن در طول فصل رویش می‌توانید هفته‌ای یک‌بار به آن کود بدهید. به‌این‌منظور کود استاندارد گیاهان خانگی انتخابی مناسب است.

روش هرس کردن گیاه

یکی از نکات مهم در نگهداری از نخل مرداب، هرس کردن درست و به‌موقع آن است؛ چراکه این گیاه سرعت رشد و گسترش زیادی دارد و در صورتی که از آن غافل شوید ممکن است تمام فضای باغچه شما را اشغال کند. همچنین باقی ماندن برگ‌های ضعیف یا مرده روی گیاه می‌تواند باعث ضعیف شدن یا مرگ آن شود، بنابراین باید برگ‌های مرده یا تغییر رنگ یافته را نیز از روی گیاه هرس کنید.

روش عوض کردن گلدان

اگر نخل مرداب خود را درون گلدان کاشته‌اید تقربیا سالی یک‌بار باید گلدان آن را تعویض و با گلدان بزرگتری جایگزین کنید تا گیاه فضای کافی برای رشد داشته باشد. ضمن اینکه لازم است همزمان با تعویض گلدان خاک آن را نیز تعویض کنید. برای این کار کافی است گلدانی با اندازه یک سایز بزرگتر انتخاب کرده و خاک تازه‌ای برای گیاه فراهم کنید. سپس گیاه را از گلدان قدیمی خود خارج کرده و خاک و کثیفی‌های اطراف ریشه را به‌دقت تمیز کنید. درنهایت گیاه را به گلدان با خاک جدید منتقل کنید.
درنظر داشته باشید در صورتی که گلدان گیاه تعویض نشود، ریشه گیاه فضای کافی برای رشد را نخواهد داشت و رشد آن متوقف می‌شود، پس برای رشد مداوم نخل مرداب حتما حواستان به تعویض به‌موقع گلدان آن باشد.

گل دادن نخل مرداب

نخل مرداب از تیر تا اوایل مهر گل‌هایی سبز رنک می‌دهد که به‌صورت خوشه‌ای در لبه برگ‌ها و در بین برگک‌ها رشد می‌کنند. این گل‌ها در نوع خود زیبا هستند و پس از مدتی و بعد از طی کردن دوران بلوغ، قهوه‌ای می‌شوند. در مورد گل‌های نخل مرداب باید درنظر داشته باشید که گل‌های این گیاه دلیل جذابیت این گیاه نبوده و بیشتر برگ‌های سبز و چتری آن هستند که جلوه زیبایی به آن داده‌اند.

آفات آلوده کننده گیاه

یکی از مهم‌ترین آفاتی که در طول نگهداری نخل مرداب آن را تهدید می‌کند، کنه‌های تارعنکبوتی هستند. این حشرات می‌توانند در زیر برگ‌های گیاه شروع به تکثیر شدن کرده و شیره گیاه را بنوشند. کنه‌های تار عنکبوتی از خود ردی سفید رنگ مثل تار عنکبوت به جا می‌گذارند و در صورتی که کنترل نشوند به‌سرعت گیاه را از بین خواهند برد. اگر کنه‌های تارعنکبوتی به نخل مرداب شما حمله کردند برای خلاصی از دست این حشرات می‌توانید از اسپری روغن نیم استفاده کنید.

آیا نخل مرداب سمی است؟

تا به امروز گزارش خاصی از ایجاد مسمومیت از طریق خورده شدن برگ‌های نخل مرداب وجود نداشته است، اما در هر صورت این گیاه به‌عنوان گیاهی با درجه مسمومیت کم طبقه‌بندی می‌شود. متخصصان می‌گویند خورده شدن برگ‌های این گیاه می‌تواند باعث ایجاد اسهال یا استفراغ شود؛ بنابراین بهتر است این گیاه را از دسترس حیوانات خانگی و کودک خود دور نگه دارید.

روش‍های مختلف تکثیر کردن گیاه

این گیاه را می‌توانید به روش‌های کشت بذر، تقسیم ریشه یا قلمه زدن تکثیر کنید.

کاشتن بذر گیاه

برای تکثیر از طریق کاشت بذر کافی است، بذرهای گیاه را درون خاکی مرطوب بکارید و به طور مرتب آبیاری کنید تا خاک گیاه همیشه مرطوب بماند و خشک نشود. بعد از چند هفته می‌توانید جوانه‌های تازه گیاه را مشاهده کنید.

تقسیم ریشه

تکثیر نخل مرداب از طریق تقسیم ریشه کاری ساده است. برای این کار گیاه بالغ را از درون خاک خارج کنید. سپس با چاقویی تیز و تمیز توپی ریشه را به چند قسمت تقسیم کنید و هر قسمت را جداگانه درون خاک بکارید. توجه کنید که هر قسمت به اندازه کافی ریشه و ساقه داشته باشد و گیاه را بیش‌ازحد کوچک نکنید.

قلمه زدن

تکثیر نخل مرداب از طریق قلمه زدن ساده‌ترین و موثرترین روش است و خیال شما از موفقیت‌آمیز بودن نسبت به دو روش یاد شده تا حد زیادی راحت خواهد بود. به‌این‌منظور کافی است یک ساقه سالم و قوی را انتخاب کنید و حدود 10 سانتی‌متر از آن را ببرید. سپس برگ‌های نیمه پایینی ساقه را به‌طور کامل هرس کنید و ساقه را درون آب قرار دهید. بعد از چند هفته قلمه‌ها ریشه داده و رشد جدید گیاه را مشاهده خواهید کرد. در آن زمان اگر ریشه‌ها به اندازه کافی بزرگ شده باشند، می‌توانید قلمه‌ها را به گلدان منتقل کنید.

زرد شدن برگ‌های نخل مرداب به چه علت است؟

نور نامناسب دلیل اصلی زرد شدن برگ‌های نخل مرداب است. این گیاه به نوری زیاد و کامل نیاز دارد، اما نور مستقیم خورشید می‌تواند در طولانی مدت به آن آسیب زده و برگ‌های آن را بسوزاند؛ این مشکل خود را با زرد شدن نشان می‌دهد. از سوی دیگر نور کم نیز می‌تواند گیاه را پژمرده و ضعیف کرده و باعث ریزش برگ‌های آن شود.

قهوه‌ای شدن برگ‌های گیاه به چه علت است؟

همان‌طور که گفتیم این گیاه علاقه زیادی به آب دارد و قهوه‌ای شدن برگ‌های آن نشانه‌ای از کم آبی است. درصورتی که خاک این گیاه کمی خشک شود، گیاه آسیب می‌بیند و لبه برگ‌ها شروع به قهوه‌ای شدن خواهند کرد. ضمن اینکه این قهوه‌ای شدن در طول زمان به بقیه برگ‌ها سرایت می‌کند. بنابراین مراقب باشید خاک گیاه حتی به میزان کم نیز خشک نشود.

درباره گیاه پدیلانتوس و روش نگهداری آن چه می‌دانید؟

یکی از گیاهان زیبای گلدانی با ظاهری خاص و جذاب، گیاه پدیلانتوس است که شکل زیگزاگی ساقه و برگ‌های آن، توجه دیگران را به خود جلب می‌کند. اما اگر قصد خرید گیاه آپارتمانی پدیلانتوس را دارید به دلیل کمیاب بودن آن، می‌توانید این گیاه از یک فروشگاه گل و گیاه آنلاین خریداری کنید. البته بهتر است ابتدا با روش نگهداری پدیلانتوس که در ادامه به توضیح آن پرداخته ایم، به خوبی آشنا شوید.

شناخت گیاه پدیلانتوس

پدیلانتوس، گیاهی با ساقه‌های آبدار ضخیم است که ساقه‌های آن به صورت زیگ زاگ و برگ‌هایش به صورت عقب و جلو رشد می‌کنند. این گیاه زیبا دارای دو واریته سبز و ابلق است و در محیط‌های بسیار روشن و آفتابی رگ برگ‌های گلگون به خود می‌گیرند که زیبایی آن را چند برابر می‌کند و تا ارتفاع حدود 2متر میرسد، با این حال در داخل منزل معمولا تا ارتفاع 60 سانتی رشد میکند. اگر شرایط اولیه را فراهم کنید نگهداری از گیاه زیگزاگی آسان است.
نام های دیگر گیاه پدیلانتوس، گل لغزنده، ستون فقرات شیطان، گیاه زیگزاگی و نام علمی آن Pedilanthus tithymaloides میباشد. نام پدیلانتوس از ترکیب دو کلمه یونانی به معنای “گیاه” و “کفش” گرفته شده است.
اکنون با ما همراه باشد تا روش نگهداری گیاه پدیلانتوس را بدانید.

خلاصه معرفی پدیلانتوس

شکل زندگی: بوته
خانواده: افوربیاسه
خاستگاه: مناطق حاره و نیمه حاره آمریکا
اندازه: ارتفاع تا 60-80 سانتیمتر، نمونه های بزرگ زینتی (دکوراتیو) نیستند.
نرخ رشد: 15-20 سانتیمتر در سال
عمر: یک گیاه چندساله، در طول سالها قسمتهایی از ساقه خالی میشود.

شرایط نگهداری

در ادامه به توضیح روش نگهداری گیاه خواهیم پرداخت.

روش صحیح آبیاری

شرح روش نگهداری گیاه پدیلانتوس را با آبیاری آغاز میکنیم:
در تابستان، آبیاری منظم 2-3 بار در هفته و گاهی اوقات بیشتر نیاز است و خاک نباید خشک شود و بهتر است که رطوبت خاک تقریبا ثابت نگه داشته شود.
در زمستان، آبیاری را به هر 4-5 روز کاهش دهید. دقت کنید با آبیاری ناکافی، گیاه برگهای پایینی را از دست میدهد. حواستان باشد از غرقاب کردن گیاه بپرهیزید چون باعث پوسیدن ریشه میشود.
آبیاری صحیح، رمز سلامت و شادابی پدیلانتوس است. این گیاه در تمام طول سال، به خاکی مرطوب نیاز دارد. اما اگر در هر بازه‌ای از سال بیش از حد نیاز آن را آبیاری کنید، ریشه آن دچار پوسیدگی خواهد شد؛ مشکلی که برای حیات ساکولنت‌ها تهدیدی اساسی به شمار می‌رود. در فصل تابستان، خاک پدیلانتوس را به صورت عمقی آبیاری کنید. آبیاری صحیح نباید در روزی بخصوص از هفته انجام شود، پس صبر کنید تا سطح خاک کمی خشک شود و سپس به گیاه آب بدهید. با سرد شدن هوا در فصل پاییز و زمستان، آبیاری را کاهش دهید.
شاید لازم باشد در ماه‌های بسیار گرم، هر هفته پدیلانتوس را آبیاری کنید. اما برای اطمینان بیشتر، همیشه سطح خاک را با انگشتان خود چک کنید. اگر چند سانتی متر رویی خشک بود، پدیلانتوس را آبیاری کنید.
آبیاری را تا هنگامی ادامه دهید که مقدار اضافی آب، از حفرات زیر گلدان خارج شوند. حتما آب‌های جمع شده را از زیر گلدانی خارج کنید تا گیاه در آب نماند. بین هر بار آبیاری، بهتر است بگذارید خاک به صورت واضح خشک شود. اما افراط نکنید، زیرا پژمردگی ناشی از تشنگی به ساقه‌ها آسیب می‌زند.

نور مورد نیاز

گیاه پدیلانتوس میتواند مقدار کم نور مستقیم خورشید را تحمل کند،و باید در نور غیر مستقیم خورشید باشد و گیاه پدیلانتوس در بیرون از منزل در سایه آفتاب نیز دوام میاورد.
پدیلانتوس گیاهی گرمسیری است، بنابراین به ترکیب ایده‌آلی از نور و رطوبت نیاز دارد. آن را در مکانی روشن و نورگیر قرار دهید. نور کافی سبب می‌شود تا برگ‌ها رنگ و طرح زیباتری داشته باشند. این گیاه می‌تواند مقدار بسیار کمی از نور مستقیم خورشید را نیز تحمل کند، اما اگر آن را در نزدیکی پنجره‌ای نورگیر با نور مستقیم خورشید قرار داده‌اید، حتما از پرده یا هر فیلتر دیگری استفاده کنید. زرد شدن نوک برگ‌ها، نشانه دریافت بیش از حد نور یا گرمای شدید هواست.

دمای مناسب

 بهترین دما در تابستان 25 تا 30 درجه سانتیگراد است و در زمستان، گیاه باید از هوای سرد محافظت شود. اگر پدیلانتوس به طور مداوم در دمای کمتر از 12 درجه سانتیگراد نگهداری شود زنده نمی ماند.

رطوبت مورد نیاز

یک ویژگی مهم مثبت از این گیاه مقاومت آن در برابر کمبود رطوبت است. پدیلانتوس در یک اتاق خشک هم احساس خوبی دارد ولی با این حال، آبیاری پدیلانتوس باید با دقت بیشتری انجام شود.
پدیلانتوس را در طول فصل رشد به طور منظم آبیاری کنید، اجازه دهید خاک کمی مرطوب باشد، غرقاب و خیس نباشد. چرا که ریشه شروع به پوسیدگی میکند.
با تغییر فصل از پاییز به زمستان آبیاری را کمی کاهش دهید؛ اما اجازه ندهید که خاک کاملا خشک شود. اگر خاک به طور دائم و کامل خشک باشد، ریزش برگها شروع میشود.
حتی در فصول سرما. یک سینی پر از آب و سنگریزه در زیر گلدانش قرار دهید و اگر فکر می‌کنید هوا بیش از حد خشک است، هر روز با یک اسپری آب، برگ‌ها را نیز مرطوب کنید.

خاک مناسب برای گیاه

برای اینکه پدیلانتوس را سالم و عاری از بیماری‌های قارچی نگه دارید، از خاک‌ کاکتوس تجاری (خاکی به صورت بسته بندی و استریل به فروش می‌رسد) استفاده کرده و یا ترکیب خودتان را بسازید. زه کشی برای پدیلانتوس بسیار مهم است. برای ساخت ترکیب خود، دو راه پیش روی شماست:
مقدار کافی خاک گلدان معمولی را با کمی پیت ماس ترکیب کنید تا جذب آب آن بهبود پیدا کند.
3 قسمت خاک باغچه، 1 قسمت پیت ماس و 1 قسمت شن را با هم مخلوط کنید.
این گیاه باید هر 3-2 سال یکبار مجدد در خاکی با زه کشی مناسب کاشته شود. اگر می‌خواهید گلدان را تعویض کنید، ابتدا باید گلدان جدید را آماده کنید. خاک را در آن بریزید و کمی مرطوب کنید. سپس گیاه را از گلدان قبلی خارج کرده و به آرامی تکان دهید تا خاک‌های چسبیده به ریشه از آن جدا شوند. سپس گیاه را در خاک تازه بگذارید و باقی فضا را با خاک مرطوب شده پر کنید. عمق گیاه باید بدون تغییر نسبت به گلدان قبلی حفظ شود.

گل دادن پدیلانتوس

پدیلانتوس یک بوته گلدار است. گلهایش شکل نامتعارفی دارد. شکوفه های قرمز در اواخر بهار یا تابستان بوجود می آیند و در طول این مدت، افزایش تعداد دفعات آبیاری و عدم تغییر مکان گلدان توصیه میشود.
گل در گل آذین رأسی متراکم با دو براکت کوچک قرمز رنگ حدودا دو سانتی متری تشکیل میشود. گل آذین صورتی یا قرمز است و شبیه سر یک پرنده کوچک یا کفش است.

عوض کردن گلدان

وقتی ریشه ها گلدان را پر کردند گیاه نیاز به جابجایی دارد و چون  ریشه های پدیلانتوس رشد آرام و فشرده ای دارند جابجایی به ندرت اتفاق می افتد.
در بهار، با شروع رشد اگر گلدان از ریشه پر شده باشد بهترین زمان تعویض گلدان است.
پدیلانتوس در گلدان کوچک بهتر رشد میکند و گلدان جدید باید قطری تقریبا برابر با ارتفاعش داشته باشد. کف گلدان باید با سنگریزه برای زهکشی مناسب پوشانده شود و نبود این مورد منجر به پوسیدگی ریشه و مرگ گیاه میشود.
دقت کنید بعد از جابجایی برای مدت کوتاهی، گیاه باید در سایه باشد.
تاکید میکنیم اگر پدیلانتوس را به عنوان گیاه آپارتمانی نگهداری میکنید از گلدان کوچک استفاده کنید.،این گیاه ریشه های محدود را میپسندد.

روش تکثیر کردن

تکثیر از طریق قلمه متداول ترین روش است،
تکثیر گیاه پدیلانتوس در فصل بهار انجام میشود و موارد زیر لازم است:
– قلمه های 8-10 سانتیمتری، حداقل با دو جفت برگ سالم (جفت برگ پایینی باید بریده شوند)
– گلخانه ای با پوشش پلی اتیلنی
– مخلوط پیت و پرلیت یا خاک و شن
– استفاده از هترواکسین در دمای 22-23 تا 25 درجه سانتیگراد
بعد از انتخاب و هرس قلمه ها، آنها باید برای مدت کوتاهی در آب نگهداری شوند تا مایع شیری آن شسته شود.
2-3 هفته بعد جوانه زنی آغاز و سپس ریشه ظاهر میشود. سپس میتوانید هر3 قلمه را در یک گلدان بکارید.

روش هرس کردن

در صورت نیاز در فصل رشد باید گیاه را هرس کنید، و اگر گیاه ارتفاع مطلوب دارد فقط با قیچی مخصوص هرس، برگهای مرده یا بیمار را جدا کنید.
برای جلوگیری از رسیدن شیره به دستتان دستکش باغبانی بپوشید، چون ممکن است منجر به خارش پوست شود.

آفات آلوده کننده گیاه

پدیلانتوس اغلب اوقات از سفیدک پودری، مگس سفید، شته ها و کرم عنکبوتی ها آسیب میبیند.
باید به صورت دوره ای گیاه را چک کنید تا از وجود آفات با خبر شوید.
و برای دیدن کرم عنکبوتی نیاز به یک ذره بین داری چون خیلی کوچکند.
برای حذف آفت از گیاه با حذف برگهایی که بشدت درگیر هستند و یا با استفاده از اسپری صابون حشره کش با آفت مقابله کنید.

آیا گیاه پدیلانتوس سمی است؟

مثل دیگر گیاهان خانواده افوربیاسه، پدیلانتوس حاوی شیره‌ای سمی و تقریبا خطرناک است. این گیاه را دور از دسترس کودکان و حیوانات خاگی قرار دهید.
توصیه میکنیم هنگام کار با این گیاه، حتما از دستکش‌های ضخیم استفاده کنید. اگر به هر نحوی این شیره با چشم تماس پیدا کرد، باید چشم را به مدت 15 دقیقه شست و شو دهید. تماس شیره پدیلانتوس با چشم، معمولا به ایجاد درد و قرمزی در آن ناحیه منجر می‌شود. این توصیه‌ها برای افراد دارای پوست‌های حساس، جدی‌تر است.
اگرچه خورده شدن پدیلانتوس توسط انسان‌ها و کودکان به ندرت رخ می‌دهد، اما مقدار کافی از آن می‌تواند سبب بروز مشکل در دستگاه گوارش مانند ایجاد تهوع و استفراغ شود.
پدیلانتوس برای حیوانات خانگی نیز سمی است. اگر توسط سگ/ گربه خورده شود، عوارضی همچون ضعف، افسردگی، تهوع، استفراغ، سرگیجه، عدم کنترل آب دهان و ضربان غیرطبیعی قلب را در پی خواهد داشت. اگر حیوان شما مقداری از این گیاه را بلعید، سریعا او را به کلینیک دامپزشکی ببرید.

مشکلات گیاه در اثر نگهداری نادرست

• بر اثر نگهداری نادرست، برگها ممکن است زرد شوند و بریزند، برای رفع این مورد تعادل در میزان آبیاری ضروری است.
• اگر گیاه قد طویلی پیدا کند، حاکی از کمبود نور است و باید به محیطی با نور غیرمستقیم برده شود.
• نیاز است که گیاه را از سرما و خشکی خصوصا در زمستان محافظت کنید، در این گونه مواقع گیاه نمیمیرد اما تمام برگهایش را از دست میدهد باید به وضعیت ساقه توجه کنید و قسمتهای مرده و یخ زده را جدا کنید تا در محل برش ساقه های جدید جوانه بزنند.
• اگر پاییز یا زمستان دیر رس باشد ساقه ها کشیده میشوند نیاز است که دمای محل نگهداری را کاهش دهید و حواستان به نور باشد. ممکن است گیاه نیاز به نور بیشتری داشته باشد.
• اگر نوک برگهای گیاه زرد می شود احتمالا از خشکی محیط است یا گیاه در نور شدید خورشید قرار دارد.
• اگر برگ های گیاه کوچک بمانند و در حالی که سبز هستند بریزند، به احتمال خیلی زیاد گیاه کمبود نور دارد بایدبه محیط با نور زیاد و غیر مستقیم منتقل شود.
• اگر برگ ها سبز میشوند و دمبرگشان تشکیل نمیشود به دلیل مقدار زیاد نیتروژن در خاک است.

کود‌دهی پدیلانتوس

پدیلانتوس می‌تواند بدون دریافت کود هم رشد مناسبی داشته باشد؛ اما رسیدن مقدار کافی از عناصر ضروری در فصل تابستان، می‌تواند به آن کمک کند تا گلبرگ‌های زیبای قرمز رنگش را نمایان سازد، گلبرگ‌هایی که در اواخر بهار یا اوایل تابستان ظاهر می‌شوند.
کوددهی بیش از حد، نتیجه‌ای معکوس داشته و به ضعیف شدن گیاه منجر خواهد شد؛ پس فقط در فصول رشد این کار را انجام دهید و در پاییز و زمستان روند کوددهی را متوقف کنید تا گیاه فرصت کافی برای استراحت داشته باشد. از کود محلول در آب با فرمول متعادل مانند 15-15-15، یا فرمول مخصوص گلدهی مانند 5-9-7 استفاده کنید. بهتر است برای پدیلانتوس سراغ کودهایی با مقادیر بالای نیتروژن نروید، زیرا سبب می‌شود تا همه برگ‌ها بدون تولید هیچ گلی رشد کنند.
توصیه ما این است که نصف قاشق چای خوری کود را در حدود 1 لیتر آب حل کنید. از بهار تا اواخر تابستان، هر یک هفته در میان این کود را به پدیلانتوس برسانید.
مواظب باشید که هرگز کود را بر روی برگ‌ها و ساقه‌ها نریزید. هنگام کوددهی، خاک باید همیشه خیس باشد تا از سوختن ریشه جلوگیری شود. اگر پدیلانتوس به شکل افراطی به تولید برگ پرداخت اما شکوفه‌ای ایجاد نکرد، میزان کود را نصف کنید.

تفاوت شرایط نگهداری گیاه پدیلانتوس در فصول مختلف سال

نیازها و نحوه نگهداری از پدیلانتوس، در هر موقعیت زمانی از سال متفاوت است. به جز تفاوت در میزان آبیاری و کوددهی، در فصول تابستان و زمستان باید اقدامات دیگری نیز برای این گیاه انجام دهید.
تابستان، بهترین فرصت برای هرس کردن پدیلانتوس است. برای این کار، صبر کنید تا تمام گل‌های این گیاه عمر مفید خود را سپری کنند، سپس به سراغ هرس کردن بروید. حتما دستکش بپوشید تا از شیره سمی پدیلانتوس در امان باشید. از یک چاقو تیز یا قیچی باغبانی استفاده کنید: تمام ساقه‌های نامتناسب یا بخش‌های اضافی را از پایه جدا کنید.
در تمام مناطق (بجز مناطق بسیار گرم)، پدیلانتوس باید در فصل زمستان شرایط خاصی داشته باشد، یا به اصطلاح یک دوره “زمستان گذرانی” را تجربه کند. آن را در اتاقی گرم و نورانی قرار دهید، به گونه‌ای که هر روز 6 ساعت نور خورشید را دریافت کند و دمای محیط نیز بالای 18 درجه سانتی گراد باشد. در پایان زمستان و قبل از جوانه زنی، گلدان گیاه را عوض کنید. البته تعویض باید هر 3-2 سال یکبار صورت بگیرد. گلدانی با حفرات زه کشی کافی انتخاب کنید. اندازه آن باید 5-3 سانتی متر از گلدان قبلی بزرگ‌تر باشد. خاک مخصوص ساکولنت را از قبل مرطوب کنید و سپس پدیلانتوس را در آن بکارید. دقت کنید که گیاه در عمق مشابهی از خاک کاشته شود، برابر با همان عمق کاشته شده در گلدان اولیه.

در هنگام آبیاری گیاهان چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

توجه به نکات مهم مربوط به آبیاری گیاهان، یکی از مهم‌ترین چیز‌هایی است که باعث نگهداری بهتر از آن‎ها و رشد خوبشان می‌شود. از طرفی نیز آبیاری اشتباه، باعث از بین رفتن و پژمرده شدن گیاه خواهد شد. به همین دلیل ما این بار در مقاله زیر که توسط بهترین گل فروشی تهران تهیه شده است، به توضیح نکاتی که در هنگام آبیاری گیاهان باید رعایت شوند، پرداخته ایم. اگر پس از خرید گیاهان گلدانی بتوانید به این نکات به خوبی عمل کنید، گیاهان شما رشد بهتری خواهند داشت و زیبا‌تر نیز خواهند شد.

نکات مهم درباره آبیاری گیاهان

این موارد، نکات و قوانین مهمی برای آبیاری گیاه آپارتمانی هستند. آنها را بخوانید و در هنگام آب دادن به گیاهان در خاطر داشته باشید:

• همیشه بعد از تعویض گلدان، گیاه را آبیاری کنید.
• گیاهانی که در گلدان‌های بزرگ هستند، در مقایسه با گیاهان در گلدان‌های کوچک آرام‌تر خشک می‌شوند.
• گیاهانی که در معرض نور کافی خورشید هستند، سریع‌تر از گیاهانی که در سایه هستند خشک می‌شوند.
• هوای مرطوب در مقایسه با هوای خشک، مدت بیشتری باعث حفظ رطوبت خاک می‌شود.

نقش آب در رشد گیاهان

آب ساختار گیاه را تقویت می‌کند، دمای آن را پایین آورده و تمام مواد معدنی ضروری را به بخش‌های صحیح می‌رساند.
سلول‌های گیاه مثل کیسه‌های آب هستند. وقتی آب کافی داشته باشند، سفت و محکم شده و در نتیجه گیاه را استوار و قائم می‌کنند. اما وقتی گیاه با کم آبی مواجه شود، سلول‌ها خالی شده و گیاه پژمرده به نظر می‎رسد.
پس پژمردگی یک نشانه واضح برای آبیاری کردن گیاه است.
می‌دانیم که گیاهان سلولز تولید می‌کنند، این ماده هم به حفظ شکل کلی گیاه کمک می‌کند. اما اصلی‌ترین عامل در حفظ ظاهر و ساختار گیاه، فشار آب است.
در واقع این آب است که به طور اساسی سبب ساخت و حفظ ظاهر گیاه می‌شود و بهتر از سلولز عمل می‌کند.
وقتی به گیاه آب می‌دهیم، نور خورشید سبب تبخیر آب از روزنه‌های سطحی گیاه می‌شود. این فرایند مخفی “تعرق” نام دارد. تعرق باعث کاهش میزان آب موجود در برگ‌ها می‌شود.
این عالی است، چون آب به جایی می‌رود که بیشتر به آن نیاز است. در حالت ایده‌آل، آب باید از ریشه‌ها بالا آمده، وارد برگ‌ها شود و تعرق صورت بگیرد. اما اگر ریشه‌ها خشک باشند چطور؟
در این صورت آب موجود در ساختار خود برگ‌ها تبخیر می‌شود. چیزی که باعث بی‌حال شدن برگ‌ها شده و در نهایت پژمردگی گیاه را حاصل می‌کند. پس متوجه شدیم که پژمردگی نشانه تشنگی گیاه است.
فراموش نکنید که خاک مانند اسفنج عمل می‌کند. اغلب گیاهان آپارتمانی به خاک متخلخل نیاز دارند؛ چون در این خاک فضای کافی برای حضور آب و هوا وجود دارد.
اگر خاکی که قصد دارید گیاه را در آن بکارید تقریبا مرطوب است، فعلا از آبیاری گیاه تازه کاشته شده صرف نظر کنید.
اگر متوجه شدید که آب سریعا پس از ریخته شدن از طریق حفرات زیر گلدان خارج می‌شود، خاک شما کاملا خشک شده است و به جای خیس شدن، آب را مستقیما از درون خود رد کرده و بیرون می‌ریزد.
از آبیاری خاکی که کاملا خشک شده است پرهیز کنید. چون آب بلافاصله از جداره‌های گلدان خارج شده و توسط ریشه جذب نخواهد شد. گیاه باید آب را آرام و در طی زمان جذب کند، پس خاک خوب، خاکی است که آب را در درون حفرات خود نگه‌داشته و خارج نکند.
قبل از آبیاری گیاه آپارتمانی ، باید میزان رطوبت و خیسی خاک را بسنجید. برای این کار از انگشتان خود کمک بگیرید. اگر حدود 4 سانتی‌متر از عمق رویی خاک خشک بود، می‌توانید گیاه را آبیاری کنید. اما اگر رویه خاک مرطوب است، تا خشک شدن آن کمی صبر کنید.

میزان آب مورد نیاز برای گیاه

همانطور که نیاز گیاهان مختلف به نور متفاوت است، میزان نیاز آنها به آب هم تفاوت دارد. در اینجا باید به خواستگاه اصلی گیاه خود فکر کنید: آیا طبیعت اصلی گیاه، بارانی و گرمسیری و یا گرم و خشک است؟ سوالاتی ساده از این قبیل به شما کمک می‌کنند تا میزان آب موردنیاز گیاه خود را اندازه بگیرید.
گیاهان کویری (مثل کاکتوس و ساکولنت) احتیاج دارند که خشک بمانند؛ به عبارت دیگر از تجربه کردن کم‌آبی لذت می‌برند!
وقتی می‌خواهید کاکتوس، ساکولنت و یا افوربیای خود را آبیاری کنید قبل از آبیاری مطمئن شوید که خاک گیاه “کاملا” خشک شده باشد. در واقع باید چندهفته ( حتی چندماه) برای آبیاری مجدد صبر کنید.
سرخس‌ها عاشق رطوبت‌اند، پس باید هفته‌ای یک الی دو بار به خوبی آبیاری شوند.
اندازه گیاه هم در تشخیص آب موردنیاز آن به شما کمک می‌کند. گلدان‌های کوچک با خاک کمتر، سریع‌تر از گلدان‌های بزرگ با خاک بیشتر خشک می‌شوند. اگر در دو گلدان با اندازه‌های متفاوت، یک گیاه یکسان را کاشته اید؛ گلدان کوچک‌تر به دفعات آبیاری بیشتری نیاز دارد.
نکته: برای آبیاری گیاهان بزرگ، آب را در خاک بریزید و اجازه دهید تا خاک در آب غوطه ور شود. این کار را آنقدر تکرار کنید تا خاک از آب اشباع شده باشد. سپس مدتی صبر کنید تا خشک شده و مجدد آبیاری را انجام دهید.
اما برای آبیاری گیاهان کوچک، باید کاری شبیه به شناور کردن انجام دهید. گلدان را در یک سینی لبه دار قرار دهید، آب را روی خاک بریزید تا زمانی که از گلدان خارج شده و به ارتفاع حدود نیم سانتی‌متر در سینی جاری شده باشد. اجازه دهید گیاه برای 8 ساعت در این سینی بماند، بعد گلدان را بردارید.
راستش را بخواهید، ما تمایل داریم بگوییم گیاه را “خیس و مرطوب” نگه دارید؛ اما متاسفانه بعضی از گیاهان در صورت آبیاری زیاد آسیب می‌بینند.
برای جلوگیری از این اتفاق، باید وضعیت خاک را ملاک قرار دهید. اگر خاک گیاه برای مدت طولانی خیس باشد، ممکن است باعث فاسد شدن ریشه شود. خیس بودن پیوسته خاک یعنی گیاه بیش از حد آب دریافت کرده است.
از طرف دیگر، اگر خاک اغلب اوقات خشک باشد، یعنی میزان آبیاری کم است. رمز اصلی آبیاری صحیح، این است که قبل از هر دفعه اجازه دهید خاک به خوبی خشک شود. در این صورت گیاه میزان کافی از آب و اکسیژن را دریافت خواهد کرد.
نکته : راه هوشمندانه این است که قِلِق گیاه خود را پیدا کنید! بررسی کنید که روش‌ها و دفعات مختلف آبیاری چه تاثیری بر گیاه شما می‌گذارد. به عقیده ما، اغلب گیاهان آپارتمانی دفعات بیشتر آبیاری را ترجیح می‌دهند، به جز چند استثناء ( مثل ساکولنت‌ها و یا نوع‌های خاصی از گیاهان ).

توجه به زمان مناسب آبیاری گیاهان

گیاه سالم به یک لیوان آب تازه و گوارا نه نمی‌گوید! البته همه چیز به زمان‌بندی شما بستگی دارد!
یکی از بزرگترین اشتباهات آبیاری، تعیین کردن یک روز مشخص است.
آبیاری در یک روز ثابت از هفته، بیشتر از اینکه مفید باشد آسیب‌رسان است.
برای اکثر گیاهان، آبیاری باید در زمانی انجام شود که خاک تقریبا خشک شده است.
ولی تنها خشک شدن سطح خاک کافی نیست، باید حدود 4 سانتی‌متر از عمق هم خشک شده باشد. می‌توانید به آسانی از انگشت‌ خود استفاده کنید و عمق خشک خاک را بسنجید.
اغلب گیاهان آپارتمانی دفعات مداوم آبیاری را ترجیح میدهند البته استثناء هایی هم وجود دارد.

توجه به فصل سال، برای آبیاری صحیح

در طول تابستان، یعنی زمانی که خورشید شدیدتر می‌تابد، ساکولنت‌های کوچک به آبیاری بیشتری نیاز دارند. (هر دو هفته یک بار و یا بیشتر – این در مقایسه با حالت عادی که آبیاری آنها ماهی یک بار است بیشتر است).
سرخس‌ها، خزه‌ها و گیاهان گرمسیری باید تقریبا هفته‌ای یک‌بار آبیاری شوند. در مورد این گیاهان، سعی کنید در ماه‌های گرم سال محیط مرطوبی را فراهم کنید. بعضی سرخس‌ها عاشق خاکی هستند که همیشه خیس است! ( البته این به معنای غرقاب شدن نیست. )
نکته : برای گیاهانی که در گلدان‌های بدون حفرات زه کشی هستند، مانند گلدان‌های بزرگ عمل کنید. مراقب باشید که خاک را کاملا از آب اشباع نکنید. ( به مقدار کافی آبیاری کنید. )
خاک خشک آب را از جداره‌ها رد کرده و اجازه نمی‌دهد تا گیاه آن را جذب کند. اگر گلدان در زیر خود حفره‌ای ندارد، مواظب باشید تا بیش از یک چهارم حجم گلدان را با آب پر نکنید. اگر گلدان شما حفره دارد اما متوجه شدید که آب خیلی سریع از خاک خارج می‌شود، یعنی آب جذب نشده است.

توجه به دمای آب

 اغلب گیاهان آپارتمانی، آب گرم و ولرم را به آب سرد ترجیح می‌دهند. در واقع آب گرم بهتر جذب خاک می‌شود. سعی نکنید آب را روی برگ‌های گیاه بریزید. (بجز ارکیده، گیاه هوایی و یا سرخس؛ که از آب روی برگ‌ها به علت افزایش رطوبت هوا لذت می‌برند)
اغلب گیاهان گرمسیری برگ‌های چرمی و مومی دارند، چون در طبیعت اصلی آنها بارندگی بسیار است. این سطح صیقلی باعث شده آب روی برگ‌ها جمع نشود و پایین بریزد تا بدین ترتیب ریسک ابتلای گیاه به قارچ و عفونت کاهش یابد.
امیدواریم که تجربه شیرینی از آبیاری گیاهان خود بسازید، هم برای خود و هم برای آنها!

آبیاری گیاهان در زمان مسافرت

ساده‌ترین راه این است که گیاهان خود را به منزل دوستتان ببرید و از ایشان خواهش کنید تا برای مدتی مسئولیت آبیاری گیاهان را بر عهده بگیرند.
اما اگر می‌خواهید خودتان به تنهایی از پس این معضل بربیایید، روش‌های خوبی وجود دارند که می‌توانید از آنها کمک بگیرید. البته در نظر داشته باشید که برای سفرهای کوتاه (حداکثر 10 روز) نیازی نیست از این روشها استفاده کنید. کافی است قبل از رفتن گیاه را به خوبی آبیاری کرده و روی خاک را با مالچ بپوشانید. این لایه ضخیم کمک می‌کند تا رطوبت در خاک حفظ شده و به سرعت خشک نشود.
روش اول،یک بطری آبیاری بسازید.
قبل از شروع، خاک را کاملا آبیاری کرده و آن را اشباع کنید. اگر خاک خیلی خشک باشد، تمام آب بطری را جذب خواهد کرد. پس اولین قدم آبیاری گیاهان خشک است.
یک بطری شیشه‌ای با دهانه بلند و باریک انتخاب کنید. یک بطری یک و نیم لیتری برای آبیاری مساحت 40*60 سانتی متر به مدت سه روز مناسب است. اگر مساحت باغچه یا گلدان شما کمتر است، از بطری کوچک‌تری استفاده کنید.
بطری را با آب پر کرده و انگشت شست خود را بر دهانه آن بگذارید. سپس آن را برعکس کنید. لازم نیست تمام حجم بطری را پر کنید، تا جایی که آب به دهانه برسد کافی است.
حتی میتوانید کود مایع را به آب اضافه کنید. سپس بطری را برعکس کرده و آن را دقیقا کنار گیاه مورد نظر قرار دهید.
دهانه بطری را به داخل خاک فشار دهید. همزمان که دهانه بطری را به داخل خاک وارد می‌کنید، انگشت خود را از مسیر آب بردارید. عیبی ندارد اگر بطری به بدنه گلدان تکیه دهید، اما باید به قدر کافی در جای خود محکم شود.
از عبور آب مطمئن شوید. اگر آب اصلا از بطری خارج نمی‌شود، یعنی خاک دهانه آن را مسدود کرده است. در چنین شرایطی، بطری را از خاک خارج کرده و آن را تمیز کنید. سپس با چسب مایع روی دهانه آن یک حلقه بکشید. مجدد بطری را پر کرده و در خاک قرار دهید.
با ماژیک سطح آب درون بطری را علامت زده و چند ساعت بعد برگردید. اگر سطح آب پایین‌تر آمده بود، یعنی عملیات با موفقیت در حال انجام است. اما اگر تغییری نداشت، یعنی چیزی در سر راه دهانه قرار گرفته است.
روش دوم،سیستم قطره چکان نخی بسازید.
قبل از شروع، مانند روش قبل خاک را به خوبی آبیاری کنید. اگر خاک خیلی خشک باشد، به محض قرار دادن طناب در بطری تمام آب را جذب خواهد کرد. پس خاک نباید خشک باشد.
یک بطری 4 لیتری در کنار گیاه خود قرار دهید. این منبع آب باید دور از تابش مستقیم نور خورشید واقع شود تا تبخیر کمتری از آن صورت بگیرد.
قطعه‌ای بلند از طنابی کنفی یا پلاستیکی ببرید. طنابهای پیچ خورده و چندلایه برای این کار مناسب هستند.
ریسمان باید به قدری بلند باشد که بتواند از کف بطری به داخل گلدان برسد. اگر نتوانستید طنابی ایده‌آل پیدا کنید، می‌توانید سه رشته پارچه نخی را به هم ببافید.
طناب باید بتواند آب را در خود نگه دارد، اگر چنین نباشد برای این کار مناسب نیست.
یک سر طناب را در کف ظرف آب قرار دهید.اگر می‌خواهید چند گیاه را آبیاری کنید، بهتر است برای هر کدام از ظرفی جداگانه استفاده کنید. البته اگر گیاه شما ساکولنت است، یک منبع آب می‌تواند پاسخگوی 3-2 عدد آنها باشد.
سر دیگر طناب را در عمق 8 سانتی متری خاک وارد کنید. چک کنید که طناب در مسیر تابش مستقیم خورشید نباشد، اگر نور زیاد به آن بتابد قبل از رسیدن آب به گیاه خشک خواهد شد.
اکنون می‌توانید ظرف را از آب پر کنید. اگر می‌خواهید کود مایع بریزید، این مرحله زمان مناسبی است.
فراموش نکنید که سطح بطری باید بالاتر از پایه گیاه ( محل خروج آن از خاک ) قرار بگیرد. اگر خیلی کوتاه بود، می‌توانید زیر آن کتاب یا وسیله دیگری بگذارید که آن را بالاتر ببرد. بدین صورت آب در طناب جریان یافته و وارد گیاه می‌شود.
به یکی از روش‌های زیر میتوانید گیاهانتان را آبیاری کنید:
بطری آب وارونه: بطری پر از آبی را به صورت وارونه در قسمتی از خاک گلدان فرو کنید تا ذره ذره آب مورد نیاز تامین شود.
حوله و ظرف آب
فیتیله‌گذاری: میتوان یک سر فتیله های نخی را در خاک گلدان فرو کرد و سر دیگرش را در ظرف بزرگ آب قرارداد تا از طریق این فتیله رطوبت خاک گلدان تامین شود.
زیرگلدانی: داخل زیر گلدانی را پر از آب کنید و داخل آن سنگهای درشت بگذارید و گلدان را روی سنگ ها قرار دهید تا آب مستقیم با ریشه تماس نداشته باشد اما رطوبت گیاه تامین شود.
گلخانه‌ی پلاستیکی: گیاه را به خوبی آبیاری کنید و روی آن را با پلاستیک بپوشانید تا رطوبت حاصل از تبخیر آب داخل فضای گلدان باقی بماند.

زمان مناسب برای آبیاری گیاهان در طول شبانه روز

در طول شبانه روز، بازه‌ای مشخص وجود دارد که بهتر است آبیاری گیاهان در آن زمان انجام شود.
گیاهان را در آغاز روز، یکی دو ساعت قبل یا بعد از طلوع آفتاب آبیاری کنید. دلیل این است که آبیاری در آغاز صبح، فرصت کافی برای گیاه فراهم می‌کند که تا قبل از تبخیر شدن آب، بتواند میزان لازم را جذب کند. ساعات نخستین روز، هوا خنک‌تر بوده و در نتیجه میزان کمتری از آب تبخیر می‌شود.
ممکن است آبیاری در شب خوب به نظر برسد، اما چون خورشیدی در شب وجود ندارد که خاک و گیاه را گرم کند، آب اضافی در خاک باقی مانده و زمینه‌های ابتلای گیاه به پوسیدگی ریشه و بیماری‌های قارچی را فراهم می‌کند.
اگرچه آبیاری در آغاز صبح ایده آل است اما همه فرصت کافی برای انجام این کار را ندارند. پس اگر آبیاری در صبح برای شما مقدور نیست، می‌توانید این کار را در بعدازظهر انجام دهید. بعدازظهر نیز به دلیل وجود خورشید فرصت مناسبی است، اما اینبار دقت کنید که آب بر روی برگها ریخته نشده و درست اطراف ریشه را آبیاری کنید. در این صورت مشکلی برای گیاه پیش نخواهد آمد.

چگونه بفهمیم گیاه چه موقع به آبیاری نیاز دارد؟

آبیاری بیش از حد، خطایی است که اکثر افراد به آن مرتکب می‌شوند. پس بسیار مهم است که بدانیم آیا گیاه اکنون به آبیاری نیاز دارد و یا باید صبر کنیم و بعدا او را آبیاری کنیم. در اینجا چند راه برای تشخیص صحیح زمان آبیاری را با هم مرور می‌کنیم:
بررسی خاک – این کار را با کنار زدن سطح خاک انجام دهید. اینگونه متوجه می‌شوید که سطح زیرین خاک چقدر خشک شده است.
رطوبت سنج – این وسیله به طرز دقیق و حساب شده میزان خشکی خاک را به شما می‌گوید.
بلند کردن گیاه – سنگینی نشانگر این است که گیاه به اندازه کافی آب دارد. اما اگر گیاه سبک بود، یعنی گیاه خشک شده و وقت آبیاری است.
پژمرده شدن – این مورد معمولا به دلیل نرسیدن آب کافی به گیاه اتفاق می‌افتد. پس همنطور که در مورد قبلی گفتیم، گیاه را بلند کنید و ببینید سبک است یا سنگین.
بررسی نوک برگ‌ها – اگر نوک برگ‌ها شروع به قهوه‌ای شدن کردند و همزمان خشک و شکننده شدند، یعنی گیاه به آب نیاز دارد. اما اگر برعکس این حالت اتفاق افتاد؛ یعنی در عین قهوه‌ای شدن برگها شل و نرم شدند، یعنی گیاه بیش از حد آب دریافت کرده است.
زرد شدن برگها – این اتفاق ممکن است علامتی برای آبیاری نادرست گیاه باشد. البته معمولا دلیل زرد شدن برگها میزان آبیاری نیست.

نوع مناسب آب برای گیاهان
آب شهری مخصوص انسان‌ها فرموله شده است , مواد شیمیایی و عناصر معدنی افزوده شده به آن مانند فلوئور، نمک و کلر برای انسان‌ها سودمند هستند، اما نه برای گیاهان.
با اینکه بسیاری از گیاهان می‌توانند با این آب رشد مناسبی داشته باشند، اما آب شهری برای داشتن بهترین رشد انتخاب خوبی نیست. بخصوص اگر آب شهری شما سنگین است.
برای اینکه این آب را به آب بهتری برای گیاهان تبدیل کنید، اجازه دهید برای 24 ساعت قبل از مصرف در ظرفی رو باز بماند، بدین شکل تعدادی از مواد شیمیایی مضر آن از بین می‌روند.
آب باران انتخابی عالی برای آبیاری گیاهان به شمار می‌رود. می‌توانید با قرار دادن ظرفهایی زیر باران، به قدر کافی آن را جمع و ذخیره کنید.
بعد از آب باران، آب مقطر انتخاب بعدی است. این آبها فاقد عناصر و مواد شیمایی مضر بوده و دارای مزایای مختلفی برای گیاهان هستند.
آبهای رسوب زدایی شده (آب نرم) نمی‌تواند برای گیاهان مفید باشد. این آبها حاصل ترکیب کردن سدیم کربنات با آب سنگین هستند، به همین دلیل زیادی میزان سدیم می‌تواند برای گیاه کاملا مضر باشد. آب نرم سرعت رشد گیاه را به طرز چشمگیری کاهش داده و اگر گیاهان باغچه را با آن آبیاری کنید، در طی زمان علف‌های اطراف را از بین خواهد برد.
و برای آبیاری از آبی استفاده کنید که سرد نباشد و دمای آن با درجه حرارت محیط یکسان باشد و کلر نداشته باشد.

زمان مناسب برای غبار‌پاشی گیاهان

زمان مناسب برای غبارپاشی گیاهان رطوبت دوست مثل سرخس‌ها و گیاهان هوازی هم صبح و عصر است که نور خورشید به طور مستقیم روی برگ‌ها نمی‌تابد چون قطرات آب روی برگ‌ها مثل ذره‌بین عمل‌می‌کنند و در صورتی که نور خورشید مستقیما به آن‌ها بتابد، باعث سوختگی و لکه‌دارشدن برگ‌ها می‌شوند.

آیا گیاه جینجر را می‌شناسید؟

جینجر یکی از انواع گیاهان گلدار است که گونههای مختلف و بسیار زیادی دارد. این گیاه را در هنگام خرید گیاهان گلدانی می‎توان در نظر داشت و خریداری کرد. ظاهر زیبای گیاه می‌تواند چشم‌ها را به خود خیره کند. اما اگر کنجکاوید با گیاه جینجر و روش کاشت و نگهداری آن، بیشتر آشنا شوید، می‌توانید مقاله زیر را که توسط بهترین گل فروشی تهران تهیه شده است، مطالعه فرمایید.

شناخت گیاه جینجر

جینجر یکی از زیباترین و خوش رنگ­ترین گلها در دنیای گیاهان است. در علم گیاه‌شناسی، جینجر ریزوم یک گیاه چندساله است.جینجر متعلق به خط ساحلی جنوب شرقی هند است.
جینجر، این گل زیبا در عین دارا بودن خاصیت درمانی، با ظاهر جذاب، رنگهای فریبنده و شکل متقارن خود، قلمروی عظیم و باشکوه برای خود ایجاد کرده است! قلمروی که شامل 1300 گونه مختلف است. از بین تمام این گونه‌ها، تنها یک نوع از جینجر خوراکی است و به طور گسترده استفاده می‌شود. گیاهی دارویی که همه آن را می‌شناسیم :

زنجبیل! ( Zingiber officinale)

بررسی تاریخچه گیاه

قرن‌هاست که جینجر به طور گسترده در سراسر جهان کاشته می‌شود؛ به همین دلیل منشا دقیق آن نامشخص است. هزاران سال پیش، جینجر هم در چین و هم در هند وجود داشته است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بررسی کنیم، قدمت این گیاه در این دو کشور به حدود 2000 سال پیش بازمی‌گردد.

نماد جینجر

گل جینجر نماد زیبایی، سخت کوشی و استقامت است.

گونه‌های مختلف گیاه

حدود 1300 گونه مختلف برای جینجر ثبت شده است. از این میان، معروف‌ترین آن‌ها همان گیاه زنجبیل است. این گیاه خاصیت دارویی فراوانی دارد.
این گل در مناطق گرمسیری جهان رشد می‌کند. جالب است بدانید باکیفیت‌ترین و گران‌ترین انواع جینجر، متعلق به کشور استرالیاست.

شرایط نگهداری جینجر

در این قسمت به توضیح نکات مربوط به روش نگهداری گیاه جینجر خواهیم پرداخت.

نور مورد نیاز

اغلب انواع جینجر در نور فیلتر شده خورشید رشد خوبی خواهند داشت؛ درست مانند شرایطی که در طبیعت اصلی خود، یعنی در جنگلهای بارانی، تجربه کردند. اگر جینجر تحت تابش مستقیم یا بیش از حد خورشید قرار بگیرد، دچار قهوه‌ای و سوختن برگها خواهد شد.

روش آبیاری

در طول فصول رشد، گیاه را مرتبا آبیاری کنید. مانند اغلب گیاهان دیگر، آمدن فصل پاییز و زمستان برای جینجر به منزله کاهش میزان آبیاری است. فراموش نکنید برای اکثر گیاهان، آبیاری عمقی و هفتگی بهتر از آبیاری سطحی و روزانه است. پس جینجر را هفته‌ای یکبار، کاملا آبیاری کنید.

رطوبت و دمای مناسب محیط نگهداری

جینجر گیاهی گرمسیری است، بنابراین عاشق رطوبت هوا و خاکی مرطوب است. اگر این گیاه خیلی خشک شود، گلدهی آن واضحا کاهش یافته و ممکن است وارد دوران خفتگی شود.
به عنوان یک گیاه گرمسیری، جینجر دمای بالاتر از 10 درجه سانتی گراد را ترجیح می‌دهد

خاک مناسب برای رشد گیاه

گیاه جینجر به خاکی غنی، مرطوب و دارای زه کشی عالی نیازمند است. PH خاک آن بهتر است خنثی تا کمی اسیدی باشد.

روش و زمان کود‌دهی گیاه

جینجر از جمله گیاهانی است که شدیدا به کود نیاز دارد. بنابراین توصیه می‌کنیم که در فصل تابستان، هفته‌ای دوبار به آن کود بدهید. اگر کود کامل مخصوص گیاهان گلدار استفاده می‌کنید، ماهی یکبار کافی است. برای کوددهی به این گیاه از کودی استفاده کنید که نیتروژن کمتری داشته باشد، چراکه اگر نیتروژن بالایی به این گیاه داده شود باعث می‌شود برگ‌های گیاه رشد بیشتری داشته باشند و در نتیجه ریزوم‌های گیاه کوچک‌تر و ضعیف‌تر شوند. به‌این‌منظور کودی با نسبت 10-20-20 برای این گیاه، انتخابی مناسب است.

کاشت جینجر و نگهداری از آن

می‌توانید خودتان ریزوم جینجر را بخرید و در خانه بکارید. اما این کار از نظر زمان و انرژی خیلی به صرفه نیست. بخصوص اگر تمایل دارید گلهای جینجر را هر چه زودتر ببینید، بهتر است آن را به صورت کاشته شده تهیه کنید.
لزومی ندارد آن را حتما به باغچه منتقل کنید، آن را به گلدانی بزرگ منتقل کنید و در فضای باز قرار دهید. این گلدان باید حدود 60 سانتی‌متر عمق داشته باشد.یک کود گلدانی سنگین برای آن تهیه کنید و همواره رشد آن را تحت نظر داشته باشید.جینجر به نور فیلتر شده، خاک غنی و مرطوب، آبیاری هفتگی و کمی رطوبت نیاز دارد.

آیا جینجر سمی است؟

این گیاه در صورت خورده شدن توسط حیوانات خانگی عوارض گواشی خفیفی را ایجاد می‌کند؛ پس برای آنها سمی است. اما خطری برای انسانها ندارد.

عطر گیاه

انواع خاصی از جینجر معطر هستند. گاهی اوقات عطر آنها به قدری شدید است که به سرعت فضای یک اتاق را پر می‌کند. معمولا جینجر سفیدرنگ عطر بیشتری دارد.

مصارف جینجر

از جینجر برای تهیه روغن‌های معطر، عطر و داروهای مختلف (بخصوص داروهای دل درد) استفاده می‌شود. زنجبیل در درمان سرماخوردگی، سرفه، سردرد و گرفتگی سینوس‌ها موثر است. علاوه بر خواص دارویی، زنجبیل نقش پررنگی در آشپزی آسیایی دارد. از زنجبیل در طب سنتی چینی برای تقویت سیستم گوارشی استفاده می‌شود.

مشکلات گیاه جینجر

در ادامه به بررسی مشکلات احتمالی گیاه جینجر و توضیح راه حل آن‌ها خواهیم پرداخت.

چرا برگ‌های جینجر پیچ می‌خورند؟

اگر شاهد پیچ خوردن برگهای جینجر به سمت داخل هستید، به احتمال قوی گیاه درگیر پژمردگی باکتریایی شده است؛ اتفاقی که به پژمردگی سبز نیز معروف است.
در این شرایط پیچ خوردگی برگها، از بخش پایینی گیاه آغاز می‌شود. با پیشروی بیماری در گیاه، برگ‌ها نیز طی سه الی چهار روز زرد/ قهوه‌ای شدن را آغاز می‌کنند. برگچه‌ها و جوانه‌ها نرم و پوسیده خواهند شد، حتما آنها را از ریزوم گیاه جدا کنید. اما دلیل این اتفاق چیست؟
این باکتری‌ می‌تواند از طریق آب و خاک وارد گیاه شود. پس باید از تمیز بودن آنها اطمینان حاصل کنید. جینجر را در گلدان یا زمینی فاقد بقایای جینجرهای قبلی بکارید. حضور نعنا در گلدان جینجر برای آن دردسر ساز خواهد شد پس آنها را جدا از هم بکارید.
قبل از کاشت جینجر، خاک را کاملا بررسی کنید. سپس در آن روغن‌های مخصوص ضدباکتری ریخته و اجازه دهید به خوبی تمیز شود. این کار باید حداقل یک ماه قبل از کاشت جینجر در خاک صورت بگیرد. متاسفانه درمانی برای این نوع از پژمردگی گیاه وجود ندارد. پس بهتر است به فکر پیشگیری باشید.
اگر قصد دارید جینجر را در باغچه بکارید، بهتر است بخشی مرتفع را برای آن انتخاب کنید. کاشتن جینجر در تپه یا سطحی بالاتر از سایر گیاهان، ریسک ابتلای جینجر به باکتری را کاهش می‌دهد. ارتفاع 30 سانتی متر و وسعت 1 متر از خاک برای قرار گرفتن جینجر عالی است.

علت قهوه‌ای شدن برگ‌های جینجر چیست؟

قهوه‌ای شدن برگهای این گیاه، نشانه خطر است اما همیشه به این معنا نیست که گیاه شما در آستانه از بین رفتن احتمالی است. پس بهتر است خونسردی خود را حفظ کرده و به فکر درمان گیاه باشید.
اغلب عوامل قهوه‌ای شدن برگهای جینجر، به راحتی برطرف می‌شوند:

 -دوره خفتگی:
جینجر در اثر عدم دریافت آب کافی، مجبور به تحمل دوره‌های متناوب خفتگی خواهد شد. برای اینکه از آبیاری صحیح گیاه خود مطمئن شوید، به این شکل عمل کنید.
اجازه دهید خاک کاملا خشک شود، سپس آن را به خوبی آبیاری کنید. معمولا هفته‌ای یکبار آبیاری برای این گیاه کافی است. اگر آن را در داخل خانه نگهداری می‌کنید، باید هر روز برگها را مرطوب کنید. بدین شکل رطوبت لازم برای رشد گیاه در محیط بسته فراهم می‌شود.

 -نور بیش از حد:
اگر لبه برگها در حال قهوه‌ای شدن بودند، یعنی گیاه بیش از حد نور خورشید دریافت می‌کند. جینجر در مناطق گرم و مرطوب (با دمای 30-23 درجه سانتی گراد) لذت خواهد برد، اما برای داشتن رشدی سالم باید کمی سایه را نیز در محل خود داشته باشد. بنابراین نور درخشان و غیرمستقیم خورشید برای جینجر ایده‌آل است
اگر فکر می‌کنید مشکل گیاه شما سوختگی است، آن را به مکانی منتقل کنید که سایه بیشتری داشته باشد. اگرچه راهی برای درمان سوختگی برگها وجود ندارد، اما با انتقال گیاه به مکانی مناسب برگهای جدید رشد کرده و جایگزین قبلی‌ها خواهند شد. پس فراموش نکنید برگهای سوخته را از گیاه جدا کنید.

- نیاز گیاه به کوددهی:
اگر لبه برگها قهوه‌ای و سوخته به نظر می‌رسد اما مرکز آن زرد رنگ است، گیاه دچار سوء تغذیه شده است. جینجر به کود سنگین 5-5-5، یعنی کودی متعادل از نظر میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر نیاز دارد. در این شرایط کوددهی را از سر بگیرید.

چرا برگ‌های جینجر زرد می‌شوند؟

زرد شدن برگ این گیاه، نشانه حضور آفات است. در این شرایط تمام بخش‌های جینجر را اعم از ریزوم، برگها و ساقه‌ها به خوبی بررسی کرده و محل حضور آفات را شناسایی کنید.
علت اصلی این مشکل، آبیاری بیش از حد و مناسب نبودن زه کشی خاک است. پس از یافتن علت، برگهای درگیر را از گیاه جدا کرده و گیاه را در خاکی تمیز بکارید. در برابر زرد شدن برگها سهل انگار نبوده و سریعا دست به کار شوید.

آیا می‌توان برگ‌های جینجر را خورد؟

بله، برگ‌های این گیاه را می‌توانید به‌صورت خام یا پخته شده مصرف کنید. معمولا خوردن این برگ‌ها به‌صورت یک‌تکه و کامل سخت است و بهتر است آن‌ها را به‌صورت خرد شده در سالاد استفاده کنید. ضمن اینکه از برگ‌های جینجر می‌توانید به‌عنوان گارنیش و دورچین غذا نیز استفاده کنید.

آیا می‌توان ریشه جینجر را خورد؟

بله، ریشه جینجر که به‌صورت ریزوم رشد می‌کند در اصل همان زنجبیل است که می‌توانید از آن در تهیه غذاها یا دمنوش‌های مختلف استفاده کرده و از خواص دارویی فراوان آن بهره‌مند شوید.

زمان مصرف جینجر

اگر گیاه شما شروع به گل دادن کند یعنی ریزوم‌های گیاه به اندازه کافی بالغ شده‌اند و آماده مصرف هستند. معمولا 10 الی 12 ماه بعد از جوانه زدن، گیاه بالغ می‌شود. در این زمان برگ‌های گیاه زرد و خشک شده و ساقه‌های گیاه پژمرده و افتاده می‌شوند.