گل نرگس از جمله
گلهای گلدانی بسیار معروف است که ظاهر زیبایش توجه همگان را به خوبی به خود جلب میکند. همچنین نرگس دارای پیازی است که میتوان آن را در باغچه یا گلدان کاشت و هر سال در اوایل
فصل بهار منتظر روییدن گلهای جذابش بود. البته باید بگوییم که رازهایی درباره گل نرگس وجود دارد که با دانستن آنها میتوان به شکل صحیح و آسانی این گل
زیبا را کاشته و از آن مراقبت کرد. حال اگر شما هم دوست دارید این رازها را
بدانید، در ادامه با ما همراه باشید.
مقدمه
وقتی که نرگس زیبا و دوست داشتنی در فصل بهار شروع به خودنمایی میکند، هیچ کس نمیگوید “ای کاش تعداد کمتری پیاز نرگس در باغچه میکاشتم!”. این پیشگامان بهار با گلهای شاداب و رقصان خود، روحیه شما را تغییر داده و در آخرین روزهای سرد و عاری از گیاه زمستان، مژده آمدن نوروز را به شما میهد. زمانی که هیچ گیاهی در باغچه جرئت نکرده تا پیروزی خود را بر زمستان اعلام کند، نرگس به رویاندن غنچههای خود مشغول است! نرگس - یا به بیان عدهای، دافودیل - یکی از محبوبترین و البته شناخته شدهترین گلها در هر باغچه و فروشگاهی است. به ندرت میتوانید فردی را بیابید که نتواند یک نرگس زرد (یا حتی نرگس سفید) را تشخیص داده و نام آن را به اشتباه بگوید، اما با وجود این شهرت همگانی، هنوز چیزهایی هست که باید بیشتر در خصوص این گل بدانید؛ در واقع خانواده گل نرگس آنقدر گسترده است که میتوانیم یک هفته کامل را برای بررسی آنها سپری کنیم. اما از آنجایی که نه مجال کافی برای نوشتن هست و نه احتمالا شما دوست دارید یک مقاله ده صفحهای را بخوانید، تنها به بیان 10 حقیقت و رازهای جالب در مورد گل نرگس بسنده میکنیم، 10 حقیقتی که احتمالا بهگوشتان نخورده است. برای آشنایی با این رازها با مقاله زیر همراه باشید.
راز اول: دافودیل همان نرگس است
دافودیل، یکی از نامهای دیگرگل نرگس است Daffodil .یک
واژه لاتین است و به همین علت، استفاده از آن ممکن است تصویر دیگری از گل نرگس را
در ذهن ما تداعی کند. در زبان انگلیسی، این دو نام به جای یکدیگر ذکر میشوند.
البته بسیاری از انگلیسی زبانها نیز باور دارند که استفاده از یک واژه لاتین،
ضرورتی ندارد و صرفا باعث ایجاد یک نوع سردرگمی خواهد شد.
بر اساس یک سری باورهای غلط اما مصطلح در جامعه انگلیسی زبان، تصور میشود که
“دافودیل”(Daffodil) از کلاس کمتری در برابر “نارسیسس ”(Narcissus) برخوردار است! به
همین علت، افرادی که سعی دارند به قول معروف باکلاس برخورد کنند از دافودیل
استفاده نکرده و حتی میگویند که از این گل بدشان میآید و فقط عاشق نارسیسس
(نرگس) هستند! این افراد توجهی به تنوع گونههای نرگس با گلهای بزرگ و زرد نداشته
و صرفا در بازی با کلمات به سر میبرند. در ایران نیز دافودیل تحت عنوان یک گل
متفاوت به فروش میرسد. حتی گاهی در منابع مختلف از آن بهصورتی مستقل از نرگس یاد
میشود. خلاصه با توجه به اولین راز از رازهای گل نرگس اگر جایی دیدید که دافودیل
میفروشند، بدانید که دافودیل همان نرگس زرد خودمان است!
گل نرگس دارای 40 گونه مختلف و همچنین هزاران نوع متفاوت است. شاید اسم گل “جونکویل” یا “ژونکی” را شنیده باشید. این گل هم یک نوع نرگس است! انواع مختلف این گونه از نرگس (Narcissus jonquilla)دارای گلهایی ریز و ظریف و همچنین عطری قوی هستند.
نرگس دارای یک شیره بخصوص است. اگر کمی دقت کنید، آن را هنگام بریدن ساقه مشاهده خواهید کرد. این شیره برای سایر گیاهان سمی است. ازاینرو اگر قصد دارید نرگس را در گلدانی با سایر گلهای شاخه بریده قرار دهید، حداقل 24 ساعت پس از بریدن صبر کرده و سپس آن را پیش گلهای دیگر ببرید تا سایر گلها خراب نشوند. البته که پیشنهاد ما به شما این است که برای داشتن بهترین نتیجه، نرگس را در گلدانی جداگانه و مستقل از سایر گلها قرار دهید.
راز چهارم: پیاز گل نرگس را میتوان در کنار پیازهای دیگر کاشت
برخلاف گل شاخه بریده نرگس،
پیاز آن را میتوانید با سایر پیازها در باغچه بکارید. برای مثال میتوانید گل
نرگس، لاله، سنبل و زعفران زینتی را در کنار هم و در لبه یک پیادهرو یا حاشیه
باغچه خود بکارید. زمانی که گلها با موفقیت عملیات گلدهی را به پایان برسانند،
قادر خواهند بود تا برگهای ضعیف شده یکدیگر را پوشش دهند.
از آنجایی که قرار نیست نرگس را ببرید، پس شیرهای از آن خارج نشده و خطری گلهای
اطراف را تهدید نمیکند. جالب است بدانید پیاز نرگس دافع سنجاب است و بدین ترتیب
میتواند نقشی محافظ برای سایر گیاهان اطراف خود نیز ایفا کند.
حقیقت پنجم از رازهای گل نرگس به نحوه کاشت آن بر میگردد. بهطوریکه اگر گلها در دستهها و ردیفهایی با اعداد فرد و نابرابر کاشته شوند، ظاهر طبیعیتری داشته و جلوه باورپذیرتری در باغچه ایجاد میکنند. اعداد زوج، کاشت قرینه یا شکل دادن یک ردیف طولانی از گلها میتواند خیلی نامتناسب یا بیشازحد قرینه و غیرطبیعی به نظر برسد.
پیازهای گل نرگس کاغذی که برای وادار شدن به گلدهی به فروش میرسند، از قبل به مدت چندین هفته تحت دمایی پایین قرار گرفته و پیشاپیش آماده گلدهی هستند. این گلها تمامی عناصر ضروری خود را در پیاز خود ذخیره میکنند. بنابراین، تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که آنها را در یک گلدان یا کاسه با کمی آب قرار دهید تا ریشه برای شکلگیری تشویق شود. فقط یادتان باشد آنها را در آب غرق نکنید! حتی بد نیست یک لایه 2 سانتیمتری از سنگریزه نیز داخل گلدان بریزید.
هر چه مدت زمان بیشتری از رشد نرگس کاغذی بگذرد، احتمال علفی شدن آن نیز افزایش مییابد. برای جلوگیری از تضعیف رشد و پژمردگی این گیاه، میتوانید با یک اقدام ساده به هدف رسید: آنها را مست کنید! اضافه کردن الکل (اتانول: الکل میوه) به آب این گلهای پیازی، مانع رشد بیشازحد ساقهها و علفی شدن آن خواهد شد (تقریبا حدود یک سوم ارتفاع عادی خود) و در عین حال هیچ آسیبی به گلها و شکوفههای نرگس نیز وارد نخواهد شد.
یکی از رازهای جالب گل
نرگس این است که پیازهای نرگس مثل خرسها هستند! زیرا آنها نیز در فصل زمستان به خواب زمستانی فرو رفته و وارد دوران
خفتگی میشوند. پیازهای نرگس برای آماده شدن جهت رشد و گلدهی باید چندین ماه در هوای
سرد زندگی کنند.
بعد از گذشت این زمان درست هنگامی که گرمای آفتاب بهاری به پیازهای نرگس برسد، از
خواب زمستانی خود بیدار خواهند شد! پس آنها را در فصل پاییز بکارید تا برای یک
بهار پرانرژی آماده شوند.
اگر دوست دارید کاشت نرگس شما موفقیتآمیز باشد، باید پیازهای نرگس را به گونهای بکارید که نوک آنها به سمت بالا باشد. دراینباره درنظر داشته باشید که بخش صاف پیاز، جایی است که ریشه از آن جوانه میزند. بخش نوک تیز نیز، برگها را به بالا میفرستد.
گل نرگس در شرایط مختلف آب و هوایی زندگی کرده و در فصل بهار، با گلهای زرد یا سفید رنگ خود شادی را به باغچه شما هدیه میدهد. نگهداری از پیاز نرگس کار چندان سختی نیست و یکی از بهترین پیازها برای نگهداری توسط افراد تازهکار بهحساب میآید.