توجه به نکات مهم مربوط به آبیاری گیاهان، یکی از مهمترین چیزهایی است که باعث نگهداری بهتر از آنها و رشد خوبشان میشود. از طرفی نیز آبیاری اشتباه، باعث از
بین رفتن و پژمرده شدن گیاه خواهد شد. به همین دلیل ما این بار در مقاله زیر که توسط بهترین گل فروشی تهران تهیه شده است، به توضیح نکاتی که در
هنگام آبیاری گیاهان باید رعایت شوند، پرداخته ایم. اگر پس از خرید گیاهان گلدانی بتوانید به این نکات به خوبی عمل کنید،
گیاهان شما رشد بهتری خواهند داشت و زیباتر نیز خواهند شد.
این موارد، نکات و قوانین مهمی برای آبیاری گیاه آپارتمانی هستند. آنها را بخوانید و در هنگام آب دادن به گیاهان در خاطر داشته باشید:
آب ساختار گیاه را تقویت میکند، دمای آن را پایین آورده و تمام مواد معدنی ضروری را به بخشهای صحیح میرساند.
سلولهای
گیاه مثل کیسههای آب هستند. وقتی آب کافی داشته باشند، سفت و محکم شده و
در نتیجه گیاه را استوار و قائم میکنند. اما وقتی گیاه با کم آبی مواجه
شود، سلولها خالی شده و گیاه پژمرده به نظر میرسد.
پس پژمردگی یک نشانه واضح برای آبیاری کردن گیاه است.
میدانیم که گیاهان سلولز تولید میکنند، این ماده هم به حفظ شکل کلی
گیاه کمک میکند. اما اصلیترین عامل در حفظ ظاهر و ساختار گیاه، فشار آب
است.
در واقع این آب است که به طور اساسی سبب ساخت و حفظ ظاهر گیاه میشود و بهتر از سلولز عمل میکند.
وقتی به گیاه آب میدهیم، نور خورشید سبب تبخیر آب از روزنههای سطحی
گیاه میشود. این فرایند مخفی “تعرق” نام دارد. تعرق باعث کاهش میزان آب
موجود در برگها میشود.
این عالی است، چون آب به جایی میرود که بیشتر به آن نیاز است. در حالت
ایدهآل، آب باید از ریشهها بالا آمده، وارد برگها شود و تعرق صورت
بگیرد. اما اگر ریشهها خشک باشند چطور؟
در این صورت آب موجود در ساختار
خود برگها تبخیر میشود. چیزی که باعث بیحال شدن برگها شده و در نهایت
پژمردگی گیاه را حاصل میکند. پس متوجه شدیم که پژمردگی نشانه تشنگی گیاه
است.
فراموش نکنید که خاک مانند اسفنج عمل میکند. اغلب گیاهان آپارتمانی به
خاک متخلخل نیاز دارند؛ چون در این خاک فضای کافی برای حضور آب و هوا وجود
دارد.
اگر خاکی که قصد دارید گیاه را در آن بکارید تقریبا مرطوب است، فعلا از آبیاری گیاه تازه کاشته شده صرف نظر کنید.
اگر
متوجه شدید که آب سریعا پس از ریخته شدن از طریق حفرات زیر گلدان خارج
میشود، خاک شما کاملا خشک شده است و به جای خیس شدن، آب را مستقیما از
درون خود رد کرده و بیرون میریزد.
از آبیاری خاکی که کاملا خشک شده است پرهیز کنید. چون آب بلافاصله از
جدارههای گلدان خارج شده و توسط ریشه جذب نخواهد شد. گیاه باید آب را آرام
و در طی زمان جذب کند، پس خاک خوب، خاکی است که آب را در درون حفرات خود
نگهداشته و خارج نکند.
قبل از آبیاری گیاه آپارتمانی ، باید میزان رطوبت و خیسی خاک را بسنجید.
برای این کار از انگشتان خود کمک بگیرید. اگر حدود 4 سانتیمتر از عمق
رویی خاک خشک بود، میتوانید گیاه را آبیاری کنید. اما اگر رویه خاک مرطوب
است، تا خشک شدن آن کمی صبر کنید.
همانطور که نیاز گیاهان مختلف به نور متفاوت است، میزان نیاز آنها به آب
هم تفاوت دارد. در اینجا باید به خواستگاه اصلی گیاه خود فکر کنید: آیا
طبیعت اصلی گیاه، بارانی و گرمسیری و یا گرم و خشک است؟ سوالاتی ساده از
این قبیل به شما کمک میکنند تا میزان آب موردنیاز گیاه خود را اندازه
بگیرید.
گیاهان کویری (مثل کاکتوس و ساکولنت) احتیاج دارند که خشک بمانند؛ به عبارت دیگر از تجربه کردن کمآبی لذت میبرند!
وقتی میخواهید کاکتوس، ساکولنت و یا افوربیای خود را آبیاری کنید قبل
از آبیاری مطمئن شوید که خاک گیاه “کاملا” خشک شده باشد. در واقع باید
چندهفته ( حتی چندماه) برای آبیاری مجدد صبر کنید.
سرخسها عاشق رطوبتاند، پس باید هفتهای یک الی دو بار به خوبی آبیاری شوند.
اندازه گیاه هم در تشخیص آب موردنیاز آن به شما کمک میکند. گلدانهای
کوچک با خاک کمتر، سریعتر از گلدانهای بزرگ با خاک بیشتر خشک میشوند.
اگر در دو گلدان با اندازههای متفاوت، یک گیاه یکسان را کاشته اید؛ گلدان
کوچکتر به دفعات آبیاری بیشتری نیاز دارد.
نکته: برای آبیاری گیاهان بزرگ، آب را در خاک بریزید و
اجازه دهید تا خاک در آب غوطه ور شود. این کار را آنقدر تکرار کنید تا خاک
از آب اشباع شده باشد. سپس مدتی صبر کنید تا خشک شده و مجدد آبیاری را
انجام دهید.
اما برای آبیاری گیاهان کوچک، باید کاری شبیه به شناور کردن انجام دهید.
گلدان را در یک سینی لبه دار قرار دهید، آب را روی خاک بریزید تا زمانی که
از گلدان خارج شده و به ارتفاع حدود نیم سانتیمتر در سینی جاری شده باشد.
اجازه دهید گیاه برای 8 ساعت در این سینی بماند، بعد گلدان را بردارید.
راستش را بخواهید، ما تمایل داریم بگوییم گیاه را “خیس و مرطوب” نگه
دارید؛ اما متاسفانه بعضی از گیاهان در صورت آبیاری زیاد آسیب میبینند.
برای جلوگیری از این اتفاق، باید وضعیت خاک را ملاک قرار دهید. اگر خاک
گیاه برای مدت طولانی خیس باشد، ممکن است باعث فاسد شدن ریشه شود. خیس بودن
پیوسته خاک یعنی گیاه بیش از حد آب دریافت کرده است.
از طرف دیگر، اگر خاک اغلب اوقات خشک باشد، یعنی میزان آبیاری کم است.
رمز اصلی آبیاری صحیح، این است که قبل از هر دفعه اجازه دهید خاک به خوبی
خشک شود. در این صورت گیاه میزان کافی از آب و اکسیژن را دریافت خواهد کرد.
نکته : راه هوشمندانه این است که قِلِق گیاه خود را
پیدا کنید! بررسی کنید که روشها و دفعات مختلف آبیاری چه تاثیری بر گیاه
شما میگذارد. به عقیده ما، اغلب گیاهان آپارتمانی دفعات بیشتر آبیاری را
ترجیح میدهند، به جز چند استثناء ( مثل ساکولنتها و یا نوعهای خاصی از
گیاهان ).
گیاه سالم به یک لیوان آب تازه و گوارا نه نمیگوید! البته همه چیز به زمانبندی شما بستگی دارد!
یکی از بزرگترین اشتباهات آبیاری، تعیین کردن یک روز مشخص است.
آبیاری در یک روز ثابت از هفته، بیشتر از اینکه مفید باشد آسیبرسان است.
برای اکثر گیاهان، آبیاری باید در زمانی انجام شود که خاک تقریبا خشک شده است.
ولی
تنها خشک شدن سطح خاک کافی نیست، باید حدود 4 سانتیمتر از عمق هم خشک شده
باشد. میتوانید به آسانی از انگشت خود استفاده کنید و عمق خشک خاک را
بسنجید.
اغلب گیاهان آپارتمانی دفعات مداوم آبیاری را ترجیح میدهند البته استثناء هایی هم وجود دارد.
در طول تابستان، یعنی زمانی که خورشید شدیدتر میتابد، ساکولنتهای کوچک
به آبیاری بیشتری نیاز دارند. (هر دو هفته یک بار و یا بیشتر – این در
مقایسه با حالت عادی که آبیاری آنها ماهی یک بار است بیشتر است).
سرخسها، خزهها و گیاهان گرمسیری باید تقریبا هفتهای یکبار آبیاری
شوند. در مورد این گیاهان، سعی کنید در ماههای گرم سال محیط مرطوبی را
فراهم کنید. بعضی سرخسها عاشق خاکی هستند که همیشه خیس است! ( البته این
به معنای غرقاب شدن نیست. )
نکته : برای گیاهانی که در گلدانهای بدون حفرات زه
کشی هستند، مانند گلدانهای بزرگ عمل کنید. مراقب باشید که خاک را کاملا از
آب اشباع نکنید. ( به مقدار کافی آبیاری کنید. )
خاک خشک آب را از جدارهها رد کرده و اجازه نمیدهد تا گیاه آن را جذب
کند. اگر گلدان در زیر خود حفرهای ندارد، مواظب باشید تا بیش از یک چهارم
حجم گلدان را با آب پر نکنید. اگر گلدان شما حفره دارد اما متوجه شدید که
آب خیلی سریع از خاک خارج میشود، یعنی آب جذب نشده است.
اغلب گیاهان آپارتمانی، آب گرم و ولرم را به آب سرد ترجیح میدهند. در
واقع آب گرم بهتر جذب خاک میشود. سعی نکنید آب را روی برگهای گیاه
بریزید. (بجز ارکیده، گیاه هوایی و یا سرخس؛ که از آب روی برگها به علت
افزایش رطوبت هوا لذت میبرند)
اغلب گیاهان گرمسیری برگهای چرمی و مومی دارند، چون در طبیعت اصلی
آنها بارندگی بسیار است. این سطح صیقلی باعث شده آب روی برگها جمع نشود و
پایین بریزد تا بدین ترتیب ریسک ابتلای گیاه به قارچ و عفونت کاهش یابد.
امیدواریم که تجربه شیرینی از آبیاری گیاهان خود بسازید، هم برای خود و هم برای آنها!
سادهترین
راه این است که گیاهان خود را به منزل دوستتان ببرید و از ایشان خواهش
کنید تا برای مدتی مسئولیت آبیاری گیاهان را بر عهده بگیرند.
اما اگر
میخواهید خودتان به تنهایی از پس این معضل بربیایید، روشهای خوبی وجود
دارند که میتوانید از آنها کمک بگیرید. البته در نظر داشته باشید که برای
سفرهای کوتاه (حداکثر 10 روز) نیازی نیست از این روشها استفاده کنید. کافی
است قبل از رفتن گیاه را به خوبی آبیاری کرده و روی خاک را با مالچ
بپوشانید. این لایه ضخیم کمک میکند تا رطوبت در خاک حفظ شده و به سرعت خشک
نشود.
روش اول،یک بطری آبیاری بسازید.
قبل از شروع، خاک را کاملا
آبیاری کرده و آن را اشباع کنید. اگر خاک خیلی خشک باشد، تمام آب بطری را
جذب خواهد کرد. پس اولین قدم آبیاری گیاهان خشک است.
یک بطری شیشهای با
دهانه بلند و باریک انتخاب کنید. یک بطری یک و نیم لیتری برای آبیاری
مساحت 40*60 سانتی متر به مدت سه روز مناسب است. اگر مساحت باغچه یا گلدان
شما کمتر است، از بطری کوچکتری استفاده کنید.
بطری را با آب پر کرده و
انگشت شست خود را بر دهانه آن بگذارید. سپس آن را برعکس کنید. لازم نیست
تمام حجم بطری را پر کنید، تا جایی که آب به دهانه برسد کافی است.
حتی میتوانید کود مایع را به آب اضافه کنید. سپس بطری را برعکس کرده و آن را دقیقا کنار گیاه مورد نظر قرار دهید.
دهانه
بطری را به داخل خاک فشار دهید. همزمان که دهانه بطری را به داخل خاک وارد
میکنید، انگشت خود را از مسیر آب بردارید. عیبی ندارد اگر بطری به بدنه
گلدان تکیه دهید، اما باید به قدر کافی در جای خود محکم شود.
از عبور آب
مطمئن شوید. اگر آب اصلا از بطری خارج نمیشود، یعنی خاک دهانه آن را
مسدود کرده است. در چنین شرایطی، بطری را از خاک خارج کرده و آن را تمیز
کنید. سپس با چسب مایع روی دهانه آن یک حلقه بکشید. مجدد بطری را پر کرده و
در خاک قرار دهید.
با ماژیک سطح آب درون بطری را علامت زده و چند ساعت
بعد برگردید. اگر سطح آب پایینتر آمده بود، یعنی عملیات با موفقیت در حال
انجام است. اما اگر تغییری نداشت، یعنی چیزی در سر راه دهانه قرار گرفته
است.
روش دوم،سیستم قطره چکان نخی بسازید.
قبل از شروع، مانند روش
قبل خاک را به خوبی آبیاری کنید. اگر خاک خیلی خشک باشد، به محض قرار دادن
طناب در بطری تمام آب را جذب خواهد کرد. پس خاک نباید خشک باشد.
یک بطری
4 لیتری در کنار گیاه خود قرار دهید. این منبع آب باید دور از تابش مستقیم
نور خورشید واقع شود تا تبخیر کمتری از آن صورت بگیرد.
قطعهای بلند از طنابی کنفی یا پلاستیکی ببرید. طنابهای پیچ خورده و چندلایه برای این کار مناسب هستند.
ریسمان
باید به قدری بلند باشد که بتواند از کف بطری به داخل گلدان برسد. اگر
نتوانستید طنابی ایدهآل پیدا کنید، میتوانید سه رشته پارچه نخی را به هم
ببافید.
طناب باید بتواند آب را در خود نگه دارد، اگر چنین نباشد برای این کار مناسب نیست.
یک
سر طناب را در کف ظرف آب قرار دهید.اگر میخواهید چند گیاه را آبیاری
کنید، بهتر است برای هر کدام از ظرفی جداگانه استفاده کنید. البته اگر گیاه
شما ساکولنت است، یک منبع آب میتواند پاسخگوی 3-2 عدد آنها باشد.
سر
دیگر طناب را در عمق 8 سانتی متری خاک وارد کنید. چک کنید که طناب در مسیر
تابش مستقیم خورشید نباشد، اگر نور زیاد به آن بتابد قبل از رسیدن آب به
گیاه خشک خواهد شد.
اکنون میتوانید ظرف را از آب پر کنید. اگر میخواهید کود مایع بریزید، این مرحله زمان مناسبی است.
فراموش
نکنید که سطح بطری باید بالاتر از پایه گیاه ( محل خروج آن از خاک ) قرار
بگیرد. اگر خیلی کوتاه بود، میتوانید زیر آن کتاب یا وسیله دیگری بگذارید
که آن را بالاتر ببرد. بدین صورت آب در طناب جریان یافته و وارد گیاه
میشود.
به یکی از روشهای زیر میتوانید گیاهانتان را آبیاری کنید:
بطری آب وارونه: بطری پر از آبی را به صورت وارونه در قسمتی از خاک گلدان فرو کنید تا ذره ذره آب مورد نیاز تامین شود.
حوله و ظرف آب
فیتیلهگذاری:
میتوان یک سر فتیله های نخی را در خاک گلدان فرو کرد و سر دیگرش را در ظرف
بزرگ آب قرارداد تا از طریق این فتیله رطوبت خاک گلدان تامین شود.
زیرگلدانی:
داخل زیر گلدانی را پر از آب کنید و داخل آن سنگهای درشت بگذارید و گلدان
را روی سنگ ها قرار دهید تا آب مستقیم با ریشه تماس نداشته باشد اما رطوبت
گیاه تامین شود.
گلخانهی پلاستیکی: گیاه را به خوبی آبیاری کنید و روی
آن را با پلاستیک بپوشانید تا رطوبت حاصل از تبخیر آب داخل فضای گلدان باقی
بماند.
در طول شبانه روز، بازهای مشخص وجود دارد که بهتر است آبیاری گیاهان در آن زمان انجام شود.
گیاهان
را در آغاز روز، یکی دو ساعت قبل یا بعد از طلوع آفتاب آبیاری کنید. دلیل
این است که آبیاری در آغاز صبح، فرصت کافی برای گیاه فراهم میکند که تا
قبل از تبخیر شدن آب، بتواند میزان لازم را جذب کند. ساعات نخستین روز، هوا
خنکتر بوده و در نتیجه میزان کمتری از آب تبخیر میشود.
ممکن است
آبیاری در شب خوب به نظر برسد، اما چون خورشیدی در شب وجود ندارد که خاک و
گیاه را گرم کند، آب اضافی در خاک باقی مانده و زمینههای ابتلای گیاه به
پوسیدگی ریشه و بیماریهای قارچی را فراهم میکند.
اگرچه آبیاری در آغاز
صبح ایده آل است اما همه فرصت کافی برای انجام این کار را ندارند. پس اگر
آبیاری در صبح برای شما مقدور نیست، میتوانید این کار را در بعدازظهر
انجام دهید. بعدازظهر نیز به دلیل وجود خورشید فرصت مناسبی است، اما اینبار
دقت کنید که آب بر روی برگها ریخته نشده و درست اطراف ریشه را آبیاری
کنید. در این صورت مشکلی برای گیاه پیش نخواهد آمد.
آبیاری
بیش از حد، خطایی است که اکثر افراد به آن مرتکب میشوند. پس بسیار مهم
است که بدانیم آیا گیاه اکنون به آبیاری نیاز دارد و یا باید صبر کنیم و
بعدا او را آبیاری کنیم. در اینجا چند راه برای تشخیص صحیح زمان آبیاری را
با هم مرور میکنیم:
بررسی خاک – این کار را با کنار زدن سطح خاک انجام دهید. اینگونه متوجه میشوید که سطح زیرین خاک چقدر خشک شده است.
رطوبت سنج – این وسیله به طرز دقیق و حساب شده میزان خشکی خاک را به شما میگوید.
بلند کردن گیاه – سنگینی نشانگر این است که گیاه به اندازه کافی آب دارد. اما اگر گیاه سبک بود، یعنی گیاه خشک شده و وقت آبیاری است.
پژمرده
شدن – این مورد معمولا به دلیل نرسیدن آب کافی به گیاه اتفاق میافتد. پس
همنطور که در مورد قبلی گفتیم، گیاه را بلند کنید و ببینید سبک است یا
سنگین.
بررسی نوک برگها – اگر نوک برگها شروع به قهوهای شدن کردند و
همزمان خشک و شکننده شدند، یعنی گیاه به آب نیاز دارد. اما اگر برعکس این
حالت اتفاق افتاد؛ یعنی در عین قهوهای شدن برگها شل و نرم شدند، یعنی گیاه
بیش از حد آب دریافت کرده است.
زرد شدن برگها – این اتفاق ممکن است علامتی برای آبیاری نادرست گیاه باشد. البته معمولا دلیل زرد شدن برگها میزان آبیاری نیست.
نوع مناسب آب برای گیاهان
آب
شهری مخصوص انسانها فرموله شده است , مواد شیمیایی و عناصر معدنی افزوده
شده به آن مانند فلوئور، نمک و کلر برای انسانها سودمند هستند، اما نه
برای گیاهان.
با اینکه بسیاری از گیاهان میتوانند با این آب رشد مناسبی
داشته باشند، اما آب شهری برای داشتن بهترین رشد انتخاب خوبی نیست. بخصوص
اگر آب شهری شما سنگین است.
برای اینکه این آب را به آب بهتری برای
گیاهان تبدیل کنید، اجازه دهید برای 24 ساعت قبل از مصرف در ظرفی رو باز
بماند، بدین شکل تعدادی از مواد شیمیایی مضر آن از بین میروند.
آب
باران انتخابی عالی برای آبیاری گیاهان به شمار میرود. میتوانید با قرار
دادن ظرفهایی زیر باران، به قدر کافی آن را جمع و ذخیره کنید.
بعد از آب باران، آب مقطر انتخاب بعدی است. این آبها فاقد عناصر و مواد شیمایی مضر بوده و دارای مزایای مختلفی برای گیاهان هستند.
آبهای
رسوب زدایی شده (آب نرم) نمیتواند برای گیاهان مفید باشد. این آبها حاصل
ترکیب کردن سدیم کربنات با آب سنگین هستند، به همین دلیل زیادی میزان سدیم
میتواند برای گیاه کاملا مضر باشد. آب نرم سرعت رشد گیاه را به طرز
چشمگیری کاهش داده و اگر گیاهان باغچه را با آن آبیاری کنید، در طی زمان
علفهای اطراف را از بین خواهد برد.
و برای آبیاری از آبی استفاده کنید که سرد نباشد و دمای آن با درجه حرارت محیط یکسان باشد و کلر نداشته باشد.
زمان مناسب برای غبارپاشی گیاهان رطوبت دوست مثل سرخسها و گیاهان هوازی هم صبح و عصر است که نور خورشید به طور مستقیم روی برگها نمیتابد چون قطرات آب روی برگها مثل ذرهبین عملمیکنند و در صورتی که نور خورشید مستقیما به آنها بتابد، باعث سوختگی و لکهدارشدن برگها میشوند.
جینجر
یکی از انواع گیاهان گلدار است که گونههای مختلف و بسیار
زیادی دارد. این گیاه را در هنگام خرید
گیاهان گلدانی میتوان در نظر داشت و
خریداری کرد. ظاهر زیبای گیاه میتواند چشمها را به خود خیره کند. اما اگر
کنجکاوید با گیاه جینجر و روش
کاشت و نگهداری آن، بیشتر آشنا شوید، میتوانید مقاله زیر را که
توسط بهترین گل فروشی تهران تهیه شده است، مطالعه فرمایید.
شناخت گیاه جینجر
جینجر
یکی از زیباترین و خوش رنگترین گلها در دنیای گیاهان است. در علم گیاهشناسی،
جینجر ریزوم یک گیاه چندساله است.جینجر متعلق به خط ساحلی جنوب شرقی هند است.
جینجر، این گل زیبا در عین دارا بودن خاصیت درمانی، با ظاهر جذاب،
رنگهای فریبنده و شکل متقارن خود، قلمروی عظیم و باشکوه برای خود ایجاد کرده است!
قلمروی که شامل 1300 گونه مختلف است. از بین تمام این گونهها، تنها یک نوع از
جینجر خوراکی است و به طور گسترده استفاده میشود. گیاهی دارویی که همه آن را میشناسیم :
زنجبیل! ( Zingiber officinale)
قرنهاست که جینجر به طور گسترده در سراسر جهان کاشته میشود؛ به همین دلیل منشا دقیق آن نامشخص است. هزاران سال پیش، جینجر هم در چین و هم در هند وجود داشته است. اگر بخواهیم دقیقتر بررسی کنیم، قدمت این گیاه در این دو کشور به حدود 2000 سال پیش بازمیگردد.
گل جینجر نماد زیبایی، سخت کوشی و استقامت است.
حدود 1300 گونه مختلف برای جینجر ثبت شده است. از این
میان، معروفترین آنها همان گیاه زنجبیل است. این گیاه خاصیت دارویی فراوانی دارد.
این گل در مناطق گرمسیری جهان رشد میکند. جالب است
بدانید باکیفیتترین و گرانترین انواع جینجر، متعلق به کشور استرالیاست.
در این قسمت به توضیح نکات مربوط به روش نگهداری گیاه جینجر خواهیم پرداخت.
اغلب انواع جینجر در نور فیلتر شده خورشید رشد خوبی خواهند داشت؛ درست مانند شرایطی که در طبیعت اصلی خود، یعنی در جنگلهای بارانی، تجربه کردند. اگر جینجر تحت تابش مستقیم یا بیش از حد خورشید قرار بگیرد، دچار قهوهای و سوختن برگها خواهد شد.
در طول فصول رشد، گیاه را مرتبا آبیاری کنید. مانند اغلب گیاهان دیگر، آمدن فصل پاییز و زمستان برای جینجر به منزله کاهش میزان آبیاری است. فراموش نکنید برای اکثر گیاهان، آبیاری عمقی و هفتگی بهتر از آبیاری سطحی و روزانه است. پس جینجر را هفتهای یکبار، کاملا آبیاری کنید.
جینجر گیاهی گرمسیری است، بنابراین عاشق رطوبت هوا و خاکی
مرطوب است. اگر این گیاه خیلی
خشک شود، گلدهی آن واضحا کاهش یافته و ممکن است وارد دوران خفتگی شود.
به عنوان یک گیاه گرمسیری، جینجر دمای بالاتر از 10 درجه
سانتی گراد را ترجیح میدهد
گیاه جینجر به خاکی غنی، مرطوب و دارای زه کشی عالی نیازمند است. PH خاک آن بهتر است خنثی تا کمی اسیدی باشد.
جینجر از جمله گیاهانی است که شدیدا به کود نیاز دارد. بنابراین توصیه میکنیم که در فصل تابستان، هفتهای دوبار به آن کود بدهید. اگر کود کامل مخصوص گیاهان گلدار استفاده میکنید، ماهی یکبار کافی است. برای کوددهی به این گیاه از کودی استفاده کنید که نیتروژن کمتری داشته باشد، چراکه اگر نیتروژن بالایی به این گیاه داده شود باعث میشود برگهای گیاه رشد بیشتری داشته باشند و در نتیجه ریزومهای گیاه کوچکتر و ضعیفتر شوند. بهاینمنظور کودی با نسبت 10-20-20 برای این گیاه، انتخابی مناسب است.
میتوانید خودتان ریزوم جینجر را بخرید و در خانه بکارید.
اما این کار از نظر زمان و انرژی خیلی به صرفه نیست. بخصوص اگر تمایل دارید گلهای
جینجر را هر چه زودتر ببینید، بهتر است آن را به صورت کاشته شده تهیه کنید.
لزومی ندارد آن را حتما به باغچه منتقل کنید، آن را به
گلدانی بزرگ منتقل کنید و در فضای باز قرار دهید. این گلدان باید حدود 60 سانتیمتر
عمق داشته باشد.یک کود گلدانی سنگین برای آن تهیه کنید و همواره رشد آن را
تحت نظر داشته باشید.جینجر به نور فیلتر شده، خاک غنی و مرطوب، آبیاری هفتگی و
کمی رطوبت نیاز دارد.
این گیاه در صورت خورده شدن توسط حیوانات خانگی عوارض گواشی خفیفی را ایجاد میکند؛ پس برای آنها سمی است. اما خطری برای انسانها ندارد.
انواع خاصی از جینجر معطر هستند. گاهی اوقات عطر آنها به قدری شدید است که به سرعت فضای یک اتاق را پر میکند. معمولا جینجر سفیدرنگ عطر بیشتری دارد.
از جینجر برای تهیه روغنهای معطر، عطر و داروهای مختلف (بخصوص داروهای دل درد) استفاده میشود. زنجبیل در درمان سرماخوردگی، سرفه، سردرد و گرفتگی سینوسها موثر است. علاوه بر خواص دارویی، زنجبیل نقش پررنگی در آشپزی آسیایی دارد. از زنجبیل در طب سنتی چینی برای تقویت سیستم گوارشی استفاده میشود.
در ادامه به بررسی مشکلات احتمالی گیاه جینجر و توضیح راه حل آنها خواهیم پرداخت.
اگر شاهد پیچ خوردن برگهای جینجر به سمت داخل هستید، به
احتمال قوی گیاه درگیر پژمردگی باکتریایی شده است؛ اتفاقی که به پژمردگی سبز نیز
معروف است.
در این شرایط پیچ خوردگی برگها، از بخش پایینی گیاه آغاز
میشود. با پیشروی بیماری
در گیاه، برگها نیز طی سه الی چهار روز زرد/ قهوهای شدن را آغاز میکنند. برگچهها
و جوانهها نرم و پوسیده خواهند شد، حتما آنها را از ریزوم گیاه جدا کنید. اما
دلیل این اتفاق چیست؟
این باکتری میتواند از طریق آب و خاک وارد گیاه شود. پس
باید از تمیز بودن آنها اطمینان حاصل کنید. جینجر را در گلدان یا زمینی فاقد
بقایای جینجرهای قبلی بکارید. حضور نعنا در گلدان جینجر برای آن دردسر ساز خواهد
شد پس آنها را جدا از هم بکارید.
قبل از کاشت جینجر، خاک را کاملا بررسی کنید. سپس در آن
روغنهای مخصوص ضدباکتری ریخته و اجازه دهید به خوبی تمیز شود. این کار باید حداقل
یک ماه قبل از کاشت جینجر در خاک صورت بگیرد. متاسفانه درمانی برای این نوع از
پژمردگی گیاه وجود ندارد. پس بهتر است به فکر پیشگیری باشید.
اگر قصد دارید جینجر را در باغچه بکارید، بهتر است بخشی
مرتفع را برای آن انتخاب کنید. کاشتن جینجر در تپه یا سطحی بالاتر از سایر گیاهان،
ریسک ابتلای جینجر به باکتری را کاهش میدهد. ارتفاع 30 سانتی متر و وسعت 1 متر از
خاک برای قرار گرفتن جینجر عالی است.
قهوهای شدن برگهای این گیاه، نشانه خطر است اما همیشه به
این معنا نیست که گیاه شما در آستانه از بین رفتن احتمالی است. پس بهتر است
خونسردی خود را حفظ کرده و به فکر درمان گیاه باشید.
اغلب عوامل قهوهای شدن برگهای جینجر، به راحتی برطرف میشوند:
-دوره خفتگی:
جینجر در اثر عدم دریافت آب کافی، مجبور به تحمل دورههای
متناوب خفتگی خواهد شد. برای اینکه از آبیاری صحیح گیاه خود مطمئن شوید، به این
شکل عمل کنید.
اجازه دهید خاک کاملا خشک شود، سپس آن را به خوبی آبیاری
کنید. معمولا هفتهای یکبار آبیاری برای این گیاه کافی است. اگر آن را در داخل
خانه نگهداری میکنید، باید هر روز برگها را مرطوب کنید. بدین شکل رطوبت لازم برای
رشد گیاه در محیط بسته فراهم میشود.
-نور بیش از حد:
اگر لبه برگها در حال قهوهای شدن بودند، یعنی گیاه بیش
از حد نور خورشید دریافت میکند. جینجر در مناطق گرم و مرطوب (با دمای 30-23 درجه
سانتی گراد) لذت خواهد برد، اما برای داشتن رشدی سالم باید کمی سایه را نیز در محل
خود داشته باشد. بنابراین نور
درخشان و غیرمستقیم خورشید برای جینجر ایدهآل است
اگر فکر میکنید مشکل گیاه شما سوختگی است، آن را به
مکانی منتقل کنید که سایه بیشتری داشته باشد. اگرچه راهی برای درمان سوختگی برگها
وجود ندارد، اما با انتقال گیاه به مکانی مناسب برگهای جدید رشد کرده و جایگزین
قبلیها خواهند شد. پس فراموش نکنید برگهای سوخته را از گیاه جدا کنید.
- نیاز گیاه به کوددهی:
اگر لبه برگها قهوهای و سوخته به نظر میرسد اما مرکز آن
زرد رنگ است، گیاه دچار سوء تغذیه شده است. جینجر به کود سنگین 5-5-5، یعنی کودی
متعادل از نظر میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر نیاز دارد. در این شرایط کوددهی را از
سر بگیرید.
زرد شدن برگ این گیاه، نشانه حضور آفات است. در این شرایط
تمام بخشهای جینجر را اعم از ریزوم، برگها و ساقهها به خوبی بررسی کرده و محل
حضور آفات را شناسایی کنید.
علت اصلی این مشکل، آبیاری بیش از حد و مناسب نبودن زه
کشی خاک است. پس از یافتن علت، برگهای درگیر را از گیاه جدا کرده و گیاه را در
خاکی تمیز بکارید. در برابر زرد شدن برگها سهل انگار نبوده و سریعا دست به کار
شوید.
آیا میتوان برگهای جینجر را خورد؟
بله، برگهای این گیاه را میتوانید بهصورت خام یا پخته شده مصرف کنید. معمولا خوردن این برگها بهصورت یکتکه و کامل سخت است و بهتر است آنها را بهصورت خرد شده در سالاد استفاده کنید. ضمن اینکه از برگهای جینجر میتوانید بهعنوان گارنیش و دورچین غذا نیز استفاده کنید.
آیا میتوان ریشه جینجر را خورد؟
بله، ریشه جینجر که بهصورت ریزوم رشد میکند در اصل همان زنجبیل است که میتوانید از آن در تهیه غذاها یا دمنوشهای مختلف استفاده کرده و از خواص دارویی فراوان آن بهرهمند شوید.
زمان مصرف جینجر
اگر گیاه شما شروع به گل دادن کند یعنی ریزومهای گیاه به اندازه کافی بالغ شدهاند و آماده مصرف هستند. معمولا 10 الی 12 ماه بعد از جوانه زدن، گیاه بالغ میشود. در این زمان برگهای گیاه زرد و خشک شده و ساقههای گیاه پژمرده و افتاده میشوند.
آشنایی با گل رز مینیاتوری
رزهای مینیاتوری، همان رزهای معمولی هستند که فقط از نظر
اندازه کوچکترند. اغلب این رزها گل کوچکتری نسبت به اندازه استاندارد دارند اما تنوع
رنگ و شکل آنها از انواع معمولی بیشتر است.
برخلاف ظاهر کوچک و ظریف، رز مینیاتوری بسیار مقاوم است.
در واقع آنها نسبت به انواع معمولی رز در زمستان مقاومتر هستند و شانس زنده
ماندن آنها بیشتر است.
رز مینیاتوری در سال چندین بار شکوفه میزند. تشخیص انواع
مختلف این گل کار راحتی نیست، چون از قرن هفدهم تا به امروز آنها مرتبا در
حال تغییر و پیوند زدن هستند. رز مینیاتوری برای باغچه و حاشیه باغ بسیار مناسب
است و در عین حال در گلدان هم بسیار خوب عمل میکند.
با ما همرا باشید تا پس از معرفی گل رز مینیاتوری و نماد
آن، روش کاشت و نگهداری و موارد مصرف گل را نیز بدانید.
تاریخچه رز مینیاتوری اغلب گیج کننده است. در واقع محققین این حوزه هنوز به یک نظر مشترک در مورد مکان و زمان تشکیل این رزها نرسیده اند. عده ای معتقدند که این گل هرگز در طبیعت بکر وجود نداشته و ساخته دست بشر است، اما عده دیگر میگویند قدمت این رز به سالها قبل برمیگردد و در طبیعت یافته شده است. بسیاری از رزهای مینیاتوری که ما امروزه میشناسیم، پیوند زده شده و حاصل دستکاریهای ژنتیکی هستند.
معنی گل رز مینیاتوری با توجه به رنگ آن متفاوت است:
گل رز قرمز نماد عشق و محبت حقیقی است.
رز صورتی بیانگر سپاس، تشکر، ظرافت، ستایش و لذت است.
رز نارنجی شور و هیجان را نشان میدهد.
رز زرد نماد دوستی و رز سفید بیانگر خلوص و پاک بودن است.
این گل انواع مختلفی دارد.
این تنوع مربوط به شکل گلبرگ، تعداد گلها روی هر ساقه، رنگ، قد ساقه و زمان گلدهی
است.
جالب است بدانید یک گونه رز در جهان به نام “رز اصفهان”
نامگذاری شده است. رز اصفهان صورتی روشن است و هر ساقه آن دو دسته گل را شامل میشود.
رز مینیاتوری بسیار معطر است و سالی یکبار شکوفه میدهد؛ اما مدت زمان گلدهی آن
طولانی است.
رز مینیاتوری سمی نیست و برای انسانها و حیوانات خانگی بیخطر است.
رز مینیاتوری گلدانی معمولا در نزدیکی ولنتاین و
مناسبتهای عاشقانه فروخته میشود. هدیه دادن یک گلدان رز مینیاتوری از خریدن یک
دسته گلی که پس از چند روز خشک و پژمرده میشود قطعا بهتر است! اما باید بدانید که
این گل برای نگهداری در داخل منزل خیلی مناسب نیست. این گل باید در فضای باز و در
زیر نور خورشید قرار بگیرد و هوای تازه دریافت کند.
اگر میخواهید رز را در باغچه خود بکارید، مکانی نورگیر
برای آن انتخاب کنید. اگر رز مینیاتوری نور کافی دریافت نکند، گل نخواهد داد. آن
را مرتبا آبیاری کنید و برگهای مرده و پژمرده را جدا کنید.
رز گلی معطر است. رزهایی با گلبرگ تیرهتر و شلوغتر عطر بیشتری دارند. رز صورتی و قرمز عطر معمولی و رز سفید و زرد عطری شبیه به بنفشه و گاهی مرکبات دارند.
رز به دلیل عطر شیرین خود در صنایع عطر سازی و تولید لوازم آرایش به وفور استفاده میشود. گلاب هم که معرف حضور همه هست! گلاب، آب رز است و خاصیت ضدالتهابی دارد و میتواند در نرم کردن پوست موثر باشد. گلاب آبرسان خوبی برای پوست هم هست. میوه رز خوراکی و سرشار از ویتامین c است.
یکی از گیاهان خاص که میتوانید اسم آن را در لیست
خرید گیاهان آپارتمانی خود یادداشت کنید، کالاتیا سندریا است. این گیاه زیبا با
برگهایی که نقوشی راه راه دارند، بسیار خودنمایی میکند. اما اگر دوست دارید این
گیاه را از یک فروشگاه گل و گیاه آنلاین خریداری کنید، بهتر است ابتدا به طور کامل
آن را بشناسید و با روش نگهداری کالاتیا سندریا نیز به خوبی آشنا شوید. زیرا
کالاتیا سندریا گیاهی رطوبت دوست است و در صورت خرید، باید رطوبت کافی را برای این
گیاه فراهم کنید.
برگهای تیره گیاه کالاتیا سندرینا با طرحهای ظریف صورتی رنگ خود، آن را بسیار زیبا و منحصربه فرد کرده است و جزو گیاهان آپارتمانی خاص محسوب میشود.
این
گیاه هم مانند سایر اعضای خانواده کالاتیا، در روز برای جذب بیشتر نور
خورشید برگهای خود را باز کرده و در شب قبل از خوابیدن، آن ها را جمع
میکند!
در ادامه با روش نگهداری گیاه کالاتیا سندرینا همراه شما خواهیم بود.
کالاتیا گیاهی گرمسیری است، پس باید در طول روز نور کافی اما غیرمستقیم
خورشید را دریافت کند. آن را در نزدیکی یک پنجره نورگیر جنوبی با پرده نازک
و یا دارای کمی سایه قرار دهید و مطمئن شوید که گیاه از بودن در آن مکان
خوشحال است.
اگر پنجره جنوبی ندارید، پنجرهای غربی هم همین کار را برای
گیاه انجام میدهد. اگر سندرینا برای مدت طولانی در معرض نور مستقیم
خورشید قرار بگیرد، جزییات زیبای برگهایش به مرور زمان کمرنگ میشوند.
کالاتیا سندرینا باید در محیط گرم و مرطوب باشد. بنابراین برای اینکه
محیط گرمسیری (خواستگاه اصلی آن) را برایش تداعی کنیم ضمن اینکه آن را در
محیطی گرم قرار میدهید، سعی کنید رطوبت کافی نیز برای آن فراهم کنید. این گیاه برای سالم بودن نیاز دارد تا در محیطی با رطوبت تقریبا بالا زندگی
کند، مخصوصا در زمستان و با وجود وسائل گرمایشی! در نتیجه در زمستان بهتر
است رطوبت دستی به محیط اضافه کرده و برای تامین رطوبت کافی برای گیاه از
اسپری کردن آب یا دستگاه بخور کمک گرفته یا گیاه را در محیطی مرطوب مثل
آشپزخانه قرار دهید.
اگر دستگاه مرطوب کننده هوا دارید، سندرینا را در کنار آن قرار دهید و مطمئن شوید که گیاه در محیطی واقعا مرطوب قرار دارد.
همه انواع کالاتیا، نه فقط سندرینا، عاشق رطوبت هستند.
پس اگر عادت دارید گیاهان خود را بیش از حد آبیاری کنید، سندرینا انتخاب خوبی برای شماست.
سندرینا میتواند مقدار زیاد آب را به خوبی دریافت کند. نکته مهم این
است که پس از آبیاری این گیاه باید از شر آبهای اضافی خلاص شوید. میتوانید
این کار را به دو روش انجام دهید :
• سندرینا را در گلدانی پلاستیکی بکارید و سپس آن را در یک گلدان تزئینی قرار دهید.
• اگر زیر گلدان شما بسته است و دارای حفرات زهکشی نیست، گلدان را کج کنید تا آبهای اضافی از آن بیرون بریزد.
این کار بسیار مهم است. چون در عین حال که گیاه رطوبت را دوست دارد،
بودن در خاکی بسیار خیس و غرق شده در آب را نمیپسندد. خیسی خاک سبب پوسیدن
ریشه میشود، اتفاقی که ممکن است به مرگ گیاه منجر شود.
زمانی باید این گیاه را آبیاری کنید که خاک شروع به خشک شدن کرده باشد.
این گیاه دوست ندارد که خاکی کاملا خشک داشته باشد، پس قبل از اینکه خاک
بیش از حد خشک شود، گیاه را سیراب کنید.
در تابستان بسته به میزان خشکی خاک، باید هر هفته یا یک هفته در میان گیاه را آبیاری کنید.
در زمستان آبیاری باید به دو هفته یا ماهی یکبار کاهش پیدا کند، باز هم تعیین زمان آبیاری به درجه خشکی خاک وابسته است.
پس خلاصه آبیاری سندرینا را با هم بخوانیم :
• در هر بار آبیاری، آب زیادی به گیاه بدهید. دوست دارد همیشه مرطوب باشد.
• اجازه بدهید آب اضافی از گیاه خارج شود. سندرینا نمیتواند در چالهای از آب قرار بگیرد.
همانطور که قبلا اشاره کردیم، این گیاه بودن در خاک مرطوب را ترجیح
میدهد. این یعنی باید در جستوجوی خاکی باشید که بتواند مقدار زیادی آب را
در خود نگه دارد. بدین ترتیب هم گیاه برای مدت طولانی در رطوبت مطلوب خود
قرار میگیرد، و هم نیازی نیست شما مرتبا آن را آبیاری کنید.
اگر خاکی با این مشخصات پیدا نکردید، مشکلی نیست. فقط باید گیاه را بیشتر آبیاری کنید تا خاک را مرطوب نگه دارید.
خاکی را برای سندرینا انتخاب کنید که بتواند در عین داشتن مقدار زیادی
آب، به خوبی نفس بکشد. اگر خاک شما در صورت آبیاری شدن خیلی سنگین و متراکم
میشود، بهتر است خاک را تعویض کنید.
چنین خاکی اجازه نمیدهد که هوا در حوالی ریشه جریان داشته باشد و همین امر به مرور زمان سبب خفه شدن ریشه میشود. هر چه خاک حاوی مقدار بیشتری از خزه و تکه چوب باشد، بهتر آب را در خود نگه داشته و جریان هوا را به خوبی در داخل خود برقرار میکند. پس خاکی مانند خاک پیت برای آن مناسب است.
کالاتیا سندرینا مستعد ابتلا به تعدادی آفت خاص است، مانند کنه تارعنکبوتی.
اما خیلی جای نگرانی نیست، چون پس از ابتلای گیاه به این آفات با کمی مراقبت ساده میتوانید کنترل اوضاع را به دست بگیرید.
یک راه عالی برای درمان این آفت، اسپری کردن محلول آب و مایع ظرفشویی به
برگهای گیاه است. با این کار آفات موجود روی برگ محصور شده، گیر میافتند
و در نتیجه از بین میروند.
پس از آن، برای چند هفته برگها را با یک
دستمال نمدار تمیز کنید. این پروسه را باید برای هر هفته یا دو هفته یکبار
تکرار کنید تا مطمئن شوید آفات در گیاه پخش نشده باشند.
کالاتیا سندرینا گیاه حساسی است. خوشبختانه، نشانههایی وجود دارند که
میتوانید با تشخیص آن سریعا متوجه شوید که گیاه در شرایط مطلوبی نیست.
این نشانهها شامل قهوهای و شکننده شدن برگها، زرد شدن آنها، و تغییر رنگ نوارهای صورتی گیاه به رنگ سفید هستند.
رخ
دادن این اتفاقها به معنی مرگ گیاه نیست. ماجرا سادهتر از این حرفاست.
این نشانهها فقط به این معنی هستند که گیاه مراقبتهای مخصوص خود را دریافت
نمیکند.
زمانی که برگها شروع به قهوهای یا زرد شدن کردند، یعنی هوای محیط برای
گیاه بیش از حد خشک است. در این شرایط، هر روز برگهای گیاه را مرطوب کرده
یا از روشهای دیگری برای افزایش رطوبت هوای محیط استفاده کنید.
اگر
نوار صورتی رنگ سطح برگها به سمت رنگ پریدگی و سفید شدن متمایل شد، یعنی
گیاه بیش از حد نیاز خود نور دریافت میکند. آن را به محیطی منتقل کنید که
سایه بیشتری دارد. تفاوت به سرعت آشکار خواهد شد.
زرد شدن برگهای کالاتیا سندریا نشانهای از آبدهی بیشازحد و معمولا دلیل اصلی زرد شدن برگهای کالاتیا سندریا است. ضمن اینکه آبیاری بیشازحد میتواند باعث آسیب دیدن ریشه و پوسیدن آن نیز شود. اگر نشانههایی از زرد شدن برگها دیدید بهتر است ریشهها را نیز بررسی کرده، قسمتهای پوسیده را تمیز و خاک گیاه را نیز تعویض کنید.
یکی از مهمترین دلایل قهوهای شدن برگهای کالاتیا سندریا کمآبی و کیفیت آب است. گیاهی که آب نامناسب با املاح معدنی بالا دریافت کند یا آب کمی دریافت کند و خاکش بیشازحد خشک بماند آسیب میبیند و لبه برگهایش قهوهای خواهد شد. ضمن اینکه رطوبت ناکافی در محیط و خشک شدن هوای اطراف نیز میتواند باعث این مشکل باشد.
بسته شدن برگهای کالاتیا سندریا در شب، یکی از مشخصههای جذاب آن است و جز ویژگیهای ذاتی گیاه بهشمار میرود، اما بسته نشدن برگها در طول شب نشانهای از وجود نور زیاد در محیط است. این گیاه برای بسته شدن برگها نیاز دارد تا در محیطی کاملا تاریک قرار بگیرد در غیراینصورت برگها باز خواهند ماند.
فر خوردن و پیچ خوردگی برگهای کالاتیا سندریا نشانهای از کمآبی و از دست دادن بیشازحد آب در گیاه است. درواقع این موضوع مکانیزمی دفاعی در گیاه است تا سطح مقطع برگ کاهش یافته و آب کمتری از دست بدهد. کم آبی، رطوبت کم یا گرمای بیشازحد میتواند باعث چنین مشکلی شود. البته مشکلات ریشهای مثل پوسیدگی ریشه، سوختن ریشه در اثر کوددهی یا بیماری نیز میتواند باعث ضعف گیاه در تامین آب کافی و پیچخوردگی برگها شود.
شب بو گلی است که یادآور عید نورز است. عطر و بوی عالی این گل، ما را به یاد تکاپو و نشاط روزهای آخر سال و فرا رسیدن عید میاندازد. بنابراین بد نیست امسال با خرید گل گلدانی شب بو، رنگ و بوی بهاری را به خانه مان دعوت کنیم. شما میتوانید این گل خاطره انگیز را از بهترین گل فروشی تهران خریداری کنید. اما قبل از آن بهتر است با روش کاشت و نگهداری گل شب بو به طور کامل آشنا شوید.
شب بو یکی از معطرترین گلهایی است که میتوانید داشته باشید. رایحه آن
بسیار قوی، دلپذیر و آرام بخش است. توصیه میکنیم آن را در بالاترین نقطه
باغچه خود بکارید و یا گلدان آن را در ارتفاع قرار دهید؛ اینگونه وقتی
شکوفه شب بو در حال باز شدن بود، عطر آن به خوبی تمام محیط را پر میکند.
با ما همراه باشید تا پس از معرفی گل شب بو (Gilly flower)، روش کاشت و نگهداری و تاریخچه آن را نیز بدانید.
شب بو تقریبا گل مقاومی است و به راحتی از بین نمیرود، به همین علت انتخاب مناسبی برای کاشتن در گلدان و یا حاشیه باغچههاست.
عمر
این گل به آب و هوای محیط بستگی دارد. شب بو در آب و هوای سرد گلی یک ساله
است و بیش از یکی دو سال دوام نمیآورد، اما در محیطهای گرمتر به یک گل
چندساله تبدیل میشود و اگر به خوبی از آن مراقبت کنید، هر سال با ساقهای
چوبیتر و مقاومتر برمیگردد.
اگر میخواهید کمی عطر و زیبایی به منزل خود اضافه کنید، خرید گل معطرشب بو بهترین انتخاب برای شماست.
قرنها پیش در انگلستان، شب بو واحدی برای داد و ستد تلقی میشد! آنها از شب بو به عنوان جایگزین پول استفاده میکردند و در زمینهای کشاورزی به ازای دادن شب بو، محصول کشاورزی دریافت میکردند. در واقع آنها شب بو را بسیار باارزش و قیمتی میدانستند.
شب بو نماد ثروت، ظرافت و زیبایی است.
علاوه بر این، شب بو میتواند نمادی برای لذت و پذیرش زندگی، خلوص، تحسین و اعتقادات مذهبی باشد.
در
کل شب بو بیانگر زندگی طولانی، شادی بدون مرز و خوش بختی است؛ به همین
دلیل برای دسته گل عروس و یا گل سالگرد ازدواج بسیار مناسب است.
شب بو بارها پیوند زده شده و گلهایی با ویژگیهای مختلف ایجاد کرده است.
تنوع اندازه و رنگ آن زیاد است، تا جایی که بیش از 60 نوع مختلف از آن در
بازار وجود دارد.
رنگ این گل میتواند سفید، صورتی، یاسی، قرمز، بنفش و یا آبی باشد.
قد
این گل بسته به نوع متفاوت است. گونههایی از شب بو کوتاه و انواعی از آن
هم بسیار بلند هستند. مثلا نوع longipetala، فقط در شب شکوفههای خود را
باز میکند و عطر آن از سایر انواع شب بو بیشتر است.
اگر این گل توسط حیوانات خانگی و یا کودکان خورده شود، عوارض گوارشی خفیفی ایجاد میکند.
میتوان شب بو را به دو روش کاشت :
کاشت دانه و کاشت نهال.
شانس
موفقیت کاشت نهال بسیار بیشتر از کاشت دانه است، در واقع احتمال اینکه نهال
شما به سلامت رشد کند و یک درختچه خوشبوی شب بو برای شما ایجا کند بسیار
بیشتر از این است که دانه شب بو را بکارید و منتظر رشد آن بمانید. برای
کاشت نهال، حفرههای عمیقی حفر کنید و نهال را در آن قرار دهید. بین هر
نهال باید 15 سانتی متر باشد.
اگر میخواهید دانه شب بو را بکارید، در آغاز فصل دست به کار شوید.
گلدانی را انتخاب کنید و در محیط داخلی خانه روی دانه را با کمی خاک گلدان
بپوشانید و تا زمانی که اولین جوانهها پدیدار شدند آن را مرتبا آبیاری
کنید.
وقتی ساقه رشد کرد، هفته ای دو بار آبیاری برای ادامه رشد آن کافی
است. سپس بعد از اینکه آخرین موج سرما هم رفت، آن را به باغچه منتقل کنید.
ماهی یکبار به شب بو کود اضافه کنید. بین هر دفعه آبیاری اجازه دهید خاک کاملا خشک شود و سپس آن را آبیاری کنید.
اگر
شب بو را به صورت شاخه ای تهیه کردید، برگهای اضافی را از آن جدا کنید و
در گلدانی با آب تمیز قرار دهید. غذای مخصوص گل را فراموش نکنید!
شب بو یکی از معطرترین گلهاست. عطر آن ترکیبی از شیرینی و تندی است.
اگر بوی خوش گل برای شما مهم است با خرید گل معطر این حس خوب را مهمان خانه تان کنید.
به دلیل عطر دلنشین آن، شب بو استفاده فراوانی در صنعت عطرسازی و محصولات معطر دارد. علاوه بر این، شب بو یکی از محوبترین گلهای دسته گل عروس است.