همه چیز درباره گیاه آپارتمانی دیفن باخیا

یکی از معروف‌ترین گیاهان آپارتمانی که در اغلب خانه‌های ما ایرانیان وجود دارد، دیفن باخیا است. این گیاه از انواع مقاوم گیاهان گلدانی است. علاوه‌بر‌این روش نگهداری از دیفن باخیا نیز آسان است و نیاز به مراقبت خاصی ندارد. شما نیز می‌توانید با مطالعه مقاله زیر، با روش نگهداری این گیاه به خوبی آشنا شوید. همچنین برای خرید گیاه آپارتمانی دیفن باخیا می‌توانید به بهترین گل فروشی تهران مراجعه فرمایید.

شناخت گیاه دیفن باخیا

دیفن باخیا گیاهی بسیار زیبا و محبوب است. نام دیگر این گیاه، عصای بی عقلی است! چون اگر خورده شود، به علت شیره سمی داخل آن ، ممکن است فرد قدرت تکلم خود را از دست بدهد.
دیفن باخیا عضوی از خانواده بزرگ گیاهان Araceae است. به اتفاق گیاهانی مانند آگلونما، اسپاتی فیلوم و فیلودندرون این خانواده را تشکیل داده است. پس دور از انتظار نیست که بگوییم دیفن باخیا عاشق رطوبت است!
این گیاه متعلق به بخش‌های مرکزی و جنوبی آمریکاست. برگ‌های سبز رنگ آن با مخلوطی از رنگ سفید، آن را به یک گیاه خیره کننده تبدیل کرده است.
دیفن باخیا یک تصفیه کننده خوب هوا هم هست! این گیاه آلودگی‌های هوا را جذب می‌کند و هوای پاکیزه‌تری را برای شما فراهم می‌کند.

مشخصات کلی گیاه

• نام علمی:  Dieffenbachia Seguine
• نام رایج: دیفن باخیا، برف گرمسیری
• نوع گیاه: همیشه سبز چندساله / آپارتمانی
• سمی بودن: برای انسان‌ها و حیوانات سمی است.
• دشواری نگهداری: آسان و کم دردسر

روش نگهداری دیفن باخیا

پس از معرفی، نوبت به روش نگهداری گیاه دیفن باخیا زیبا می‌رسد؛ در ادامه جزئیاتی در این باره ارائه خواهیم کرد.

نور مورد نیاز

در ادامه روش نگهداری گیاه دیفن باخیا باید بگوییم ،دیفن باخیا در فضایی تقریبا نورانی همراه با کمی سایه به خوبی رشد می‌کند. پس در هنگام قرار دادن آن در نقاط مختلف منزل، در نظر داشته باشید که به نور زیادی احتیاج ندارد. البته دیفن باخیا در صورت دریافت نور کامل خورشید نیز رشد نسبتا خوبی خواهد داشت. حتی بعضی از انواع آن تحت نورهای مصنوعی نیز رشد می‌کنند. نور کامل خورشید موجب تیره و کدر شدن برگهای دیفن باخیا می‌شود.
در کل به محیطی با نور فیلتر شده و غیر مستقیم نیاز دارد اما می‌تواند نور مستقیم را نیز تحمل کند. نور بیش از حد و شدید می‌تواند باعث سوختن برگ‌های دیفن باخیا شود که آن‌ها را زرد می‌کند. نور بسیار کم نیز باعث بی رنگ شدن و از بین رفتن کلروفیل برگ‌های گیاه می‌شود. در هر دو حالت گیاه آسیب دیده و ممکن است برگ‌های آن شروع به ریزش کند
اما ماجرا برای دیفن باخیایی که در خارج از خانه نگهداری می‌شود فرق می‌کند. در این صورت دیفن باخیا پذیرای نور کامل و درخشان خورشید است، اما باید در برابر باد شدید و آفتاب تیز بعدازظهرهای تابستان در امان باشد. در غیر این صورت ظاهری بیمارگونه پیدا می‌کند.
در کل نور زیاد سبب سوختن برگ‌های دیفن باخیا می‌شود. در مقابل اگر رنگ برگ‌های گیاه شما خیلی زرد/سفید است، سایه زیاد ممکن است سبب رنگ پریدگی گیاه شود.

روش صحیح آبیاری

در مورد آبیاری این گیاه، توصیه می‌کنیم ابتدا آن را به خوبی آبیاری کنید. سپس اجازه دهید بین هر بار آبیاری، گیاه کاملا خشکی را احساس کند.
آبیاری دیفن باخیای آپارتمانی واقعا یک هنر است. هیچ زمان دقیقی برای تشخیص روز آبیاری آن وجود ندارد. شما باید شرایط آب و هوایی، زمانی از سال را که در آن هستید، نوع خاک، میزان نور دریافتی، میزان رطوبت و مکان گیاه را در نظر بگیرید و متناسب با برآیند تمام این عوامل، یک الگوی آبیاری صحیح برای دیفن باخیا خلق کنید. البته این موضوع برای سایر گیاهان نیز صدق می‌کند، هرگز نمی‌توان گفت یک گیاهی دقیقا چقدر به آبیاری نیاز دارد.
دیفن باخیا در طی ماه‌های تابستان، بیشتر از زمستان به آبیاری نیاز دارد. چرخه رشد این گیاه از اواخر اسفند آغاز شده و در میانه آبان به پایان می‌رسد.
آبیاری بیش از حد ممکن است باعث گوشتی شدن ریشه، ضعیف شدن رشد و در نهایت قارچی شدن ساقه شود. پس مطمئن شوید که گلدان دارای حفرات زه‌کشی متعددی باشد. مثل همیشه، زه‌کشی مناسب خاک نیز بسیار مهم است.
به طور کلی بهترین زمان برای آبیاری دیفن باخیا زمانی است که چند سانت بالایی خاک آن خشک شده باشد. در زمان آبیاری باید تا جایی آب داد که اضافه آن از زیر گلدان خارج شود اما این آب خارج شده با گلدان در تماس نباشد زیرا باعث می‌شود که خاک گیاه دیرتر خشک شود و در نتیجه ریشه‌های گیاه آسیب ببنید.
همچنین سعی کنید از آبی استفاده کنید که املاح کمی داشته باشد. بنابراین اگر از آب لوله‌کشی استفاده می‌کنید اجازه دهید این آب چند ساعتی را استراحت کرده باشد تا املاح آن ته‌نشین شده باشد.

دمای مناسب

دیفن باخیا در تمام طول سال بازه دمایی بین 15 الی 24 درجه سانتی‌گراد را ترجیح می‌دهد. در واقع بهترین رشد آن در این بازه دمایی صورت می‌گیرد.
تمام ابعاد رشد این گیاه در دمای زیر 15 درجه آرام‌تر صورت می‌گیرد. بعضی از انواع دیفن باخیا در دمای زیر 10 درجه، آثار آسیب دمایی ناشی از سرما را از خود نشان می‌دهند. در نتیجه سعی کنید آن را در محیطی با دمایی که گفته شد قرار داده و از قرار دادن آن در محیط سرد بپرهیزید.

رطوبت محیط نگهداری

گیاه دیفن باخیا به محیطی گرم و مرطوب علاقه دارد. تهیه کردن محیطی گرم برای این گیاه نکته‌ای مهم است زیرا هوای سرد باعث می‌شود که دیفن باخیا آسیب ببنید و برگ‌های آن بریزد. همچنین برای رشد بهتر گیاه بهتر است محیط نگهداری آن را مرطوب نگه دارید. این کار را می‌توانید به کمک یک اسپری آب، دستگاه بخور یا قرار دادن آن در محیطی مانند آشپزخانه یا حمام انجام دهید.
هیچ‌گاه این گیاه را در نزدیکی وسایل گرمایشی قرار ندهید زیرا خشک شدن هوای محیط باعث آسیب رسیدن به گیاه می‌شود.

بهترین خاک برای رشد گیاه

خاک گلدان مخصوص گل بنفشه، برای گیاه دیفن باخیا مناسب است.
احتمالا بارها این ترکیب به گوشتان خورده است :
 -یک سوم خاک رس چندمنظوره
 -یک سوم خزه ذغال سنگ
 -یک سوم سنگریزه و یا پرلیت.
اگر دیفن باخیا را در باغچه کاشته اید، در انتخاب ترکیب نهایی خاک آزادید. ترکیبی که در بالا ذکر کردیم می‌تواند برای آن بسیار مفید باشد.
اما اگر دیفن باخیای آپارتمانی دارید، حتما برای آن از خاک مخصوص گیاهان آپارتمانی استفاده کنید و یا ترکیب ایده‌آل را خودتان بسازید: دو قسمت خزه ذغال سنگ و یک قسمت پرلیت. به همین سادگی!
بهترین زمان برای تغییر خاک و یا انتقال گیاه به گلدان جدید، فصل بهار است. در این کار زیاده روی نکنید و گلدانی با حفرات زه‌کشی متعدد انتخاب کنید.

زمان و روش کود دادن به دیفن باخیا

راحت‌ترین راه برای کوددهی دیفن باخیا، این است که هر یک بار در میان پس از آبیاری گیاه، به آن کمی کود مایع اضافه کنید. هرگز در زمستان به گیاه کود ندهید، در این فصل آبیاری به تنهایی برای گیاه کافی است.
یک کود متعادل حلال در آب انتخاب کنید و در حین آبیاری گیاه، آن را در نصف قدرت توصیه شده به گیاه اضافه کنید.
هنگامی که گیاه را به گلدان جدید منتقل کرده و یا خاک آن را عوض کردید، از کود جامد با رهایش طولانی مدت استفاده کنید. همیشه به دستور اصلی نوشته شده روی کود دقت کنید و طبق آن جلو بروید.
بنابراین اگر دوست دارید، دیفن باخیا شما خوب رشد کند، کود دهی به آن را فراموش نکنید.

آیا گیاه به هرس کردن نیاز دارد؟

در واقع لازم نیست بپرسید چه زمانی برای هرس کردن دیفن باخیا مناسب است، چون اصلا به این کار نیازی ندارد! برگ‌های قدیمی، خود به خود زرد می‌شوند و باید آنها را جدا کنید. در غیر این صورت به هرس کردن قابل توجهی نیاز نخواهد داشت.

زمان و روش عوض کردن گلدان دیفن باخیا

معمولا هر دو الی سه سال یک‌بار این گیاه نیاز به تعویض گلدان پیدا می‌کند زیرا ریشه‌های آن رشد می‌کند و فضای کافی برای ادامه رشد نخواهد داشت. بهتر است این کار را در بهار انجام دهید تا گیاه دچار شوک و آسیب نشود. همچنین بهتر است گلدان جدیدی که انتخاب می‌کنید تنها یک سایز بزرگ‌تر از گلدان قبلی باشد زیرا گلدان بیش از حد بزرگ آب زیادی طلب می‌کند و در نتیجه دیرتر خشک می‌شود، چیزی که دیفن باخیا دوست ندارد.

روش تکثیر کردن گیاه

یکی از راحت‌ترین راه‌های تکثیر دیفن باخیا قلمه زدن ساقه آن است. برای این کار کافی است یک شاخه 10 الی 15 سانتی را از گیاه جدا کنید و برگ‌های روی آن را هرس کنید.
سپس این شاخه را درون ظرف آب تمیزی قرار دهید. هر چند روز یک‌بار آب درون ظرف را تعویض کنی. تا از تشکیل جلبک یا باکتری درون آن جلوگیری شود. این ظرف آب را در محلی روشن و گرم قرار دهید تا زمانی که قلمه بریده شده شروع به ریشه دادن بکند.
زمانی که ریشه‌های جوان این قلمه تشکیل شد، قلمه را به گلدانی با خاک سبک که زهکشی خوبی دارد انتقال دهید و از آن مراقبت کنید.

آیا دیفن باخیا سمی است؟

کشنده بودن و سمی بودن شدید دیفن باخیا بیشتر یک افسانه است تا واقعیت.
واقعیت سمی بودن دیفن باخیا این است که سلول‌های دیفن باخیا حاوی کریستال‌های سوزن شکلی به نام کلسیم اگزالات هستند. اگر برگ‌های این گیاه جویده یا خورده شود این کریستا‌ل‌ها باعث ایجاد حس سوزش، اریتما و در مواردی ورم می‌شوند. کلسیم اگزالات می‌تواند در انسان‌ها یا حیوامات باعث ایجاد دل‌درد، گلو درد، سوزش دهان یا بی حسی شود.
این علائم معمولا به صورت متوسط و خفیف بروز می‌کنند و تهدید جانی محسوب نمی‌شوند. اما در صورتی که این گیاه بیش از حد مصرف شود یا در دهان بماند می‌تواند ورمی در قسمت گلو ایجاد کند که راه تنفسی را ببندد.

دلیل ریزش برگ‌های دیفن باخیا چیست؟

یکی از مهم‌ترین دلایل ریزش برگ‌های دیفن باخیا آب‌دهی کم است. بهترین زمان آبیاری این گیاه زمانی است که سطح خاک گیاه خشک شده باشد. اگر خاک گیاه بیش از حد خشک شود و میزان آب دریافتی گیاه کم باشد باعث می‌شود که گیاه تعدادی از برگ‌های خود را فدا کند تا بتواند منابع محدود خود را مدیریت کند.
آب‌دهی بیش از حد نیز می‌تواند باعث ریزش برگ‌های دیفن باخیا شود. آبیاری بیش از حد می‌تواند باعث پوسیدن ریشه‌های گیاه شود که در نتیجه گیاه نمی‌تواند آب را به انداره کافی جذب کند و با کمبود انرژی مواجه می‌شود. در این حالت نیز گیاه شروع به فدا کردن برگ‌هایش می‌کند تا انرژی محدود خود را مدیریت کند.
مواردی مانند نور ناکافی یا هوای بسیار سرد نیز می‌تواند باعث ریزش برگ‌های گیاه شود.

علت زرد شدن برگ‌های گیاه چیست؟

دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است باعث زرد شدن برگ‌ها یا ساقه‌های دیفن باخیا شود. دلایلی مانند آب‌دهی زیاد، دمای پایین و نور بیش از حد از جمله دلایل زرد شدن این گیاه است. برای جلوگیری از این مشکل باید هر زمان که چند سانت بالایی خاک گیاه خشک شد اقوام به آبیاری مجدد بکنید. گیاه را در محیطی با دمای بین 15 الی 23 درجه نگهداری کنید و مراقب باشید که هیچ‌گاه دیفن باخیا را معرض نور شدید خورشید قرار ندهید زیرا ممکن است باعث آفتاب‌سوختگی در گیاه شود.

دیفن باخیا چگونه پر‌پشت‌تر خواهد شد؟

برای اینکه گیاه دیفن باخیا خود را پر پشت کنی باید شاخه‌های بلند و شاخه‌هایی که از مسیر خود خارج شده را هرس کنید تا دوباره جوانه بزند و رشد کند. این کار را باید با یک قیچی یا چاقوی تیز و تمیز انجام دهید.برشی 45 درجه و مورب بزنید به طوری که حداقل 15 سانت از شاخه باقی بماند و فراموش نکنید که این برش را بالای گره برگ بزنید تا ساقه بتواند مجددا رشد کند، ضخیم‌تر شود و گیاه شما را پر پشت کند.

آیا برگ‌های زرد دیفن باخیا باید جدا شوند؟

باید بدانید که اگر برگ‌های دیفن باخیا زرد شود دیگر نمی‌تواند آن‌ها را احیا کرد و مجدد به رنگ اولیه خود بازگرداند. به همین خاطر بهتر است برگ‌های زرد دیفن باخیا را از روی گیاه هرس کنید تا باعث ایجاد بیماری یا سرایت آن به سایر برگ‌ها و گیاهان نشود.

درباره گیاه بومادران چه اطلاعاتی دارید؟

بومادران یکی از گیاهانی است که خواص زیادی دارد و معمولا به عنوان یک گیاه دارویی شناخته می‌شود. اما بومادران را می‌توان در خانه نیز کاشت و پرورش داد و هم از زیبایی آن و هم از خواص بی‌نظیرش بهره برد. پس اگر قصد خرید گیاه گلدار مناسب و زیبایی را دارید، می‌توانید روی بومادران حساب کنید. اما برای مراقبت صحیح از آن، لازم است ابتدا درباره گیاه بومادران و روش کاشت و نگهداری آن، اطلاعات کاملی کسب کنید که به این منظور می‌توانید مطلب زیر را مطالعه فرمایید.

شناخت گیاه بومادران

نام علمی این گیاه Achillea millefolium است.
بومادران یک گیاه چندساله مقاوم و یک گیاه درمانی بسیار قوی است و متعلق به نقاط گرم آمریکای شمالی، اروپا و آسیاست.
برگ‌های آن پرمانند و بسیار مرتب است. گلهای زیبای بومادران به صورت چندتایی بر روی یک ساقه قرار گرفته اند.
هر گل کوچک شامل 5 گلبرگ است که بر روی یک مرکز زرد سوار شده اند.
بومادران انتخابی هوشمندانه برای باغچه‌هاست، بخصوص که برگهای آن خوراکی است و می‌توانید آنها را به سالاد خود اضافه کنید!
با آغاز بهار، برگهای ظریف بومادران کم کم پدیدار می‌شود. این برگها با گذشت زمان مقاوم‌تر و کلفت‌تر می‌شوند. گل بومادران می‌تواند سفید، زرد، نارنجی، صورتی، بنفش و یا قرمز باشد.
اگر عاشق گل و گیاه هستید با  خرید انواع گیاهان گلدانی منزل خود را طراوت ببخشید.
در ادامه با ما همراه باشید تا پس از معرفی گیاه بومادران ، نماد و موارد مصرف آن را بدانید.

پیشینه تاریخی گیاه

استفاده دارویی از بومادران، به زمان یونان باستان باز می‌گردد. در آن زمان، سربازها از بومادران ضمادی تهیه می‌کردند و آن را برروی جراحات و زخم‌های خود قرار می‌دادند.

بومادران نماد چیست؟

گل بومادران بیانگر شفا، سلامتی، بخشش و الهام گرفتن است.
عده زیادی از مردم سراسر جهان، این گل را برای هدیه دادن به بیمار انتخاب کرده و به این طریق نگرانی و آرزوی سلامتی خود را ابراز می‌کنند.

گونه‌های مختلف گیاه

بومادران به طور طبیعی سفیدرنگ بوده است. اما امروزه با کاشت و تکثیر گسترده آن، انواع مختلفی در رنگ‌ها و ابعاد مختلف از آن ایجاد شده است.
مثلا بومادران وحشی، معروف‌ترین گونه بومادران است. گلبرگ‌های ان سفید و زرد هستند و از بهار تا پایان تابستان شکوفه می‌دهند.
بومادران عادی، در رنگهای صورتی پررنگ، قرمز و یاسی رشد می‌کند.
نوع Coronation gold، با گلبرگهای زرد خردلی و برگهای نقره‌ای رنگش یکی از زیباترین انواع بومادران است.
گل بومادران Fanal قرمز است و ترکیب زیبایی با مرکز زردرنگ خود ایجاد کرده است.
با cerise queen هم می‌توانید دنیایی از رنگ صورتی پررنگ را به باغچه خود بیاورید.

آیا بومادران سمی است؟

بومادران برای انسانها سمی نیست. در واقع اگر در مقیاسی متناسب خورده شود، عوارضی را ایجاد نخواهد کرد.
اما برای گربه‌ها، سگ‌ها و اسب‌ها خطرناک است و در صورت خورده شدن توسط آنها می‌تواند باعث افزایش حجم ادرار، تهوع، استفراغ و یا عوارض پوستی شود.

روش کاشت و شرایط نگهداری گیاه بومادران

بومادران را در آغاز بهار و یا تابستان بکارید. مطمئن شوید که دوره سرما کاملا تمام شده است.

نور مورد نیاز

آن را در مکانی پرنور قرار دهید، در واقع بومادران برای داشتن رشد خوب و گلهای باطراوت به نور خورشید نیاز دارد؛ اگر نور کافی را دریافت نکند، ضعیف و آویزان رشد خواهد کرد.

روش صحیح آب‌دهی

بومادران گیاهی سرسخت است که نیاز زیادی به آبیاری ندارد و می‌تواند کم‌آبی را به‌خوبی تحمل کند، به‌طوری‌که این گیاه می‌تواند حتی فاصله یک ماهه بین آبیاری را نیز تحمل کند و آسیبی نبیند. در مورد آبیاری بومادران درنظر داشته باشید که آبیاری کم برای بومادران بسیار بهتر و رضایت بخش‌تر از آبیاری زیاد است، زیرا آبیاری زیاد می‌تواند به‌راحتی باعث پژمرده شدن و حتی مرگ گیاه شود. اما در کل گیاه بومادران به آبیاری متوسط نیاز دارد.

خاک مناسب

خاک آن باید به خوبی زه‌کشی شده باشد، بومادران در گرما و آب و هوای خشک هم به خوبی رشد می‌کند، اما نمی‌تواند خاکی که همیشه خیس است را تحمل کند.

روش هرس کردن گیاه

حدودا در اواسط تابستان، تعدادی از گلها شروع به پژمرده شدن می‌کنند. این گلها را جدا کنید تا بومادران برای رشد مجدد آنها ترقیب شود.

عطر بومادران

بومادران گلی معطر است. اگر آن را در دستان خود فشار دهید، عطر مطبوع و تند آن بیشتر خارج می‌شود. رایحه این گل تقریبا شبیه به رایحه رزماری است.

کاربرد گیاه بومادران

همانطور که می‌دانید، بومادران یک گل زیبا با خواص دارویی فراوان است.
آن در درمان تب، سرماخوردگی، تب یونجه، تنظیم چرخه قائدگی، اسهال خونی، کاهش اشتها، بیماری‌های معده وروده، ناراحتی دستگاه گوارش و کاهش میزان تعریق استفاده می‌شود.
عده‌ای هم گل بومادران را به صورت خام می‌جوند تا میزان درد دندان آنها را کم کند.
از اسانس این گل برای تهیه نوشدنی ها استفاده میکنند.

پاسخ برخی از سوالات رایج درباره گیاه بومادران

1. دلیل گل ندادن گیاه چیست؟

یکی از مهم‌ترین دلایل عدم گل‌دهی یا گل‌دهی ضعیف در این گیاه نور نامناسب و کم است. اگر گیاه نور کافی دریافت نکند انرژی لازم برای گل‌دهی خوب را نخواهد داشت. همچنین اگر گیاه شما در خاکی بسیار غنی زندگی کند یا کود بیش‌ازحد دریافت کند تبدیل به گیاهی سرسبز می‌شود که توانایی گل‌دهی در آن ضعیف می‌شود. برخی از باغبانان حرفه‌ای برای حل این مشکل اقدام به هرس کردن گل‌هایی می‌کنند که عمر خود را کرده‌اند تا گیاه بتواند دوباره از همان محل گل جدید و قوی‌تری شکوفا کند. درنظر داشته باشید گل‌های بومادران پس از مدتی پژمرده و قهوه‌ای رنگ می‌شوند، بنابراین نه‌تنها به‌خاطر کمک به گل‌دهی مجدد، بلکه به‌خاطر زیبایی و سلامت گیاه نیز باید آن‌ها را هرس کنید.

2. برگ‌های بومادران به چه علت قهوه‌ای می‌شوند؟

این گیاه توانایی تحمل کم‌آبی را دارد و درواقع نیاز به آبیاری زیادی ندارد. آبیاری زیاد می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌های قارچی و پوسیدگی ریشه گیاه شود که نتیجه آن تبدیل برگ‌های سبز گیاه به برگ‌های قهوه‌ای است.

3. برگ‌های گیاه به چه علت زرد می‌شوند؟

زرد شدن برگ‌های این گیاه می‌تواند دلایل مختلفی مثل آفات یا یک بیماری به اسم زنگ زدگی داشته باشد. این گیاه همان‌طور که پروانه‌ها را به خود جذب می‌کند، حشرات و آفات را نیز به خود جذب می‌کند که می‌توانند به گیاه آسیب بزنند.

4. روش کود دادن به بومادران چگونه است؟

این گیاه نیاز خاصی به کوددهی ندارد و می‌توانید با ریختن کمی کمپوست به‌صورت سالانه در پای گیاه، نیاز آن را تامین کنید. فقط درنظر داشته باشید که کوددهی زیاد می‌تواند باعث رشد بیش‌ازحد و گسترش بدون کنترل گیاه شود و همچنین توانایی گل‌دهی در گیاه را نیز ضعیف کند.

معرفی گیاه پیراکانتا و آموزش روش نگهداری آن

پیراکانتا یکی از گیاهانی است که معمولا در فضا‌های سبز زیاد دیده می‌شود و دارای شکوفه‌ها و میوه‌های زیبا و جذابی است. اما جالب است بدانید که پیراکانتا را در باغچه یا در بالکن نیز می‌توانید بکارید و از آن نگهداری کنید. برای این کار نیز بهتر است ابتدا با گیاه پیراکانتا و روش کاشت و نگهداری آن به طور کامل آشنا شوید و سپس نسبت به خرید آن اقدام کنید. به این منظور نیز مقاله زیر را که توسط بهترین فروشگاه گل و گیاه آنلاین تهیه شده است، مطالعه فرمایید.

مقدمه

پیراکانتا یک گیاه همیشه سبز است. پس اجازه نمی‌دهد باغچه شما خالی و پژمرده شود و دنیایی از زیبایی و طراوت را به آن هدیه می‌دهد. در بهار، شکوفه‌های ریز و سفید رنگ این گیاه باغچه را پر می‌کنند و در فصل پاییز نیز تغییر حالت داده و به میوه‌‌های کوچک و زیبای قرمز، زرد یا نارنجی تبدیل می‌شوند. نگهداری پیراکانتا آسان است و برای پرورش آن کار سختی پیش رویتان نیست. ضمن اینکه پیراکانتا گیاهی معطر است و با ترکیب رنگ زیبای خود، رنگبندی جذاب و تماشایی را به محیط اضافه می‌کند. بنابراین اگر دنبال گیاهی جذاب و تماشایی برای باغچه خود هستید؛ گیاهی که جلوه‌ای متفاوت به خانه شما بدهد،‌ ما نگهداری از گیاه پیراکانتا را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
خوبی پیراکانتا در این است که اگر می‌خواهید حالتی مرز مانند برای اطراف باغچه ایجاد کند، باز هم انتخاب مناسبی است. حتی اگر به قدر کافی در باغچه گیاه کاشته اید، باز هم پیراکانتا به‌صورت منظم و حتی در یک نوار خیلی باریک رشد خواهد کرد و فضای زیادی از باغچه شما را اشغال نخواهد کرد.
اگر ویژگی‌های این گیاه جذاب شما را مجذوب خود کرد و تصمیم دارید موقع خرید گیاه سراغ پیراکانتا بروید،‌ پیشنهاد می‌کنیم در ادامه با این مطلب همراه باشید.

معرفی گیاه پیراکانتا

پیراکانتا متعلق به جنوب شرقی آسیا و جنوب شرقی اروپاست. این گیاه یک گل باستانی و قدیمی است که در قرن شانزدهم مجدد پیوند زده شده و توسط باغبان‌ها استفاده شده است. اگر کمی از پیراکانتا مراقبت کنید، تا سالها زیبا و باطراوت باقی خواهد ماند
پیراکانتا نماد قوی بودن در برابر مشکلات زندگی است و انواع مخلفتی دارد، اما این تنوع به اندازه و قد این گیاهان مربوط می‌شود و خیلی قابل توجه نیست. بسته به نوع گیاه و آب و هوای محیط، قد آن درختچه می‌تواند بین 1.5 تا 3 متر تغییر کند.

شرایط نگهداری پیراکانتا

در این قسمت به توضیح شرایط نگهداری گیاه پیراکانتا خواهیم پرداخت.

میزان نور لازم برای گیاه

پیراکانتا عاشق نور است و به نور کامل خورشید نیاز دارد. ازاین‌رو پیشنهاد ما در گُل‌سِتان به شما این است که اگر قصد نگهداری از پیراکانتا در فضای داخل خانه و گلدان را دارید،‌ از اینکار صرف نظر کرده و آن را در باغچه و محیطی نورگیر نگهداری کنید.

روش آب‌دهی

پیراکانتا به آبیاری منظم نیاز داشته و باید قبل از خشک کامل خاکش آن را آبیاری کنید. البته که این گیاه به خشکی نیز مقاوم بوده و درصورتی که کمی دیرتر هم آبیاری شود مشکلی برای آن ایجاد نخواهد شد، بااین‌حال توصیه ما این است که در طول نگهداری از پیراکانتا آن را به‌طور منظم آبیاری کنید تا بهترین رشد و بازدهی را داشته و رشد آن ضعیف نشود.

خاک و کود مناسب برای گیاه

برای نگهداری پیراکانتا به خاکی با زهکشی عالی و غنی شده با کودهای عالی نیاز دارید. به‌این‌منظور ترکیبی از کوکوپیت،‌ پیت ماس و پرلیت انتخابی مناسب است.

آیا پیراکانتا سمی است؟

پیراکانتا جز گیاهان سمی نیست و میوه‌ آن برای حیوانات خانگی و انسان‌ها خطری به‌همراه ندارد. البته بهتر است برای جلوگیری از هرگونه عارضه‌ای، میوه آن را به صورت خام مصرف نکنید.

روش کاشتن گیاه

اگر قصد کاشت و نگهداری از چندین نهال پیراکانتا را دارید بهتر است بین هر نهال پیراکانتا، حدود 60 الی 75 سانتی‌متر فاصله خالی ایجاد کنید. اگر هم می‌خواهید پیراکانتا یک دیوار را بپوشاند، باید آن را در فاصله 50 سانتی‌متری از دیوار مورد نظر بکارید. فقط یادتان باشد قبل از کاشت، به خاک گیاه کود کامل اضافه کنید.

روش هرس کردن گیاه

هرس کردن پیراکانتا بیشتر برای جهت‌دهی و سروسامان دادن به ظاهر آن است و در سال‌های نخست هم، بعید است که گیاه به هرس کردن نیاز داشته باشد، چون هنوز در حال ریشه دواندن در خاک است، اما پس از چند سال، رشد قدی آن بیشتر می‌شود و هر سال حدود 60 سانتی‌متر رشد می‌کند.
در این شرایط، وقت هرس کردن فرا رسیده است. اگر قصد هرس کردن پیراکانتا را دارید، این کار را در پایان بهار و یا آغاز تابستان انجام دهید.

تکثیر کردن گیاه پیراکانتا

در طول نگهداری از پیراکانتا تکثیر آن هم از طریق هسته میوه آن، هم از طریق قلمه زنی امکان‌پذیر است،‌ اما بهترین روش تکثیر از طریق قلمه است؛‌ به‌این‌منظور قلمه‌ای به طول 20 سانتی‌متر از پیراکانتا گرفته و آن را در ماسه رودخانه‌ای بکارید،‌ به‌طوری‌که نصف آن در ماسه باشد. سپس خاک را آبیاری کرده و تا زمان رشد جدید ساقه خاک گیاه را مرطوب نگهداری کنید.

مشکلات احتمالی و آفات آلوده کننده گیاه

پیراکانتا از پوسته‌پوسته شدن و آفتاب سوختگی رنج می‌برد. ازاین‌رو بهتر است آن را در قسمتی از باغچه خود بکارید که تمام طول روز آفتاب‌گیر نباشد. در مورد آفات نیز شته آفتی است که به این گیاه حمله‌ور می‌شود. بنابراین اگر متوجه حمله شته‌ها به گیاه خود شدید،‌ سراغ یک متخصص گیاه رفته و برای ازبین‌بردن آن‌ها اقدام کنید تا گیاه شما به ورطه نابودی کشیده نشود.

کاربرد گیاه پیراکانتا

در نهایت پس از روش نگهداری پیراکانتا نوبت به موارد مصرف آن می‌رسد. پیراکانتا هم مصرف خوراکی داشته و از میوه آن برای تهیه مربا، مارمالاد و سایر مشتقات خوراکی پخته شده استفاده می‌شود،‌ هم از آن در تهیه داروهای ضدسرطان استفاده می‌شود.
این میوه به صورت خام، تلخ است و طعم خوبی ندارد. تاجایی که پرنده‌ها هم از خوردن آن اجتناب می‌کنند. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم اصلا میوه آن را به‌صورت خام مصرف نکنید.

گیاهان پتوس و فیلودندرون چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟

پتوس و فیلودندرون دو تا از گیاهان کم‌دردسر و در عین حال زیبایی هستند که برای کسانی که قصد خرید گیاهان آپارتمانی با روش نگهداری آسان را دارند، بسیار مناسب‌اند. البته در نگاه اول ممکن است به نظر برسد پتوس و فیلودندرون با هم تفاوتی ندارند، اما در واقع دو گیاه مجزا با ویژگی‌های کاملا متفاوت هستند. بنابر‌این اگر شما هم دوست دارید با تفاوت بین گیاهان پتوس و فیلودندرون آشنا شوید، مطلب زیر را مطالعه فرمایید تا در هنگام خرید، به راحتی بتوانید این دو گیاه را از هم تشخیص دهید.

مقدمه

پتوس و فیلودندرون دو تا از گیاهان محبوب و دوست داشتنی هستند که شباهت زیادی به یکدیگر دارند و همین شباهت آن‌ها به هم باعث شده تا به‌راحتی با هم اشتباه گرفته شوند. نکته‌ای که باید توجه کنید این است که هر دوی این گیاهان برای سگ‌ها و گربه‌ها سمی محسوب می‌شوند و در صورت خورده شدن توسط این حیوانات می‌تواند باعث ایجاد مسمومیت شود. با وجود اینکه این دو گیاه اشتراکات زیادی با هم دارند و شرایط و نیازهای نگهداری تقریبا مشابهی دارند، اما دو گیاه کاملا متفاوت هستند که هر کدام شخصیت و نیازهای متفاوت و خاص خود را دارند. کافی است یک‌بار متوجه تفاوت این دو گیاه بشوید تا همیشه بتوانید به راحتی این دو گیاه را از هم تشخیص بدهید و یک حرفه‌ای باشید. پس با مطلب تفاوت بین پتوس و فیلوندرون همراه شده و یکبار برای همیشه فرق بین پتوس و فیلودندرون را یاد بگیرید.

تفاوت گیاهان پتوس و فیلودندرون

تفاوت های کلیدی که بین پتوس و فیلودندرون وجود دارد و می‌تواند به شما برای تشخیص آن‌ها کمک کند، شامل آرایه‌بندی علمی این دو گیاه، شکل و ساختار برگ‌ها، ریشه هوایی و دمبرگ، شرایط رشد گیاه و نیازهای رشد گیاه می‌شود، این موارد به‌طور دقیق به شرح زیر هستند:

1. تفاوت در آرایه‌شناسی گیاهی

آرایه بندی در واقع شاخه‌ای از علم است که به دسته‌بندی و طبقه بندی ارگانیسم‌های زیستی می‌پردازد و گیاهان را به خانواده و انواع مختلفی تقسیم می‌کند. عمده فعالیت این شاخه از علم در زمینه تقسیم‌بندی و نام گذاری در حوزه گیاهان است. از نظر آرایه‌بندی فرق بین پتوس و فیلودندرون در این است که دو گیاه کاملا متفاوت از هم جدا هستند که هر کدام به سرده (جنس) مختلفی تعلق دارند. پوتوس از سرده پوتوسیان است و فیلودندرون از سرده فیلودندرون‌ها که یعنی هر کدام جنس متفاوتی دارند، اما نقطه اشتراک آن‌ها این است که هر دو از خانواده گل‌شیپوریان‌ها هستند.

2. تفاوت در شکل برگ‌ها و ساختار آن‌ها

یکی از آسان‌ترین راه‌های تشخیص تفاوت پوتوس و فیلودندرون از طریق شکل برگ‌های آن‌هاست. برگ‌های فیلودندرون بیشتر شبیه به قلب هستند و ساختاری نازک‌تر و نرم‌تر دارند. از سوی دیگر پوتوس برگ‌هایی بزرگ‌تر، ضخیم‌تر و واکسی‌تر دارد. تفاوت بین برگ‌های این دو گیاه در قسمتی که دمبرگ به یرگ متصل می‌شود واضح‌تر می‌شود. اگر نمی‌دانید دمبرگ کجاست باید بگوییم که دمبرگ در واقع همان میله‌ای است که برگ را به ساقه گیاه متصل می‌کند. محل اتصال دمبرگ با خود برگ در پوتوس صاف و مستطح است اما در فیلودندرون این قسمت مقعر و شبیه به قلب است.

3. تفاوت در ریشه و دمبرگ دو گیاه

یکی دیگر از مواردی که می‌تواند تفاوت بین پتوس و فیلودندرون را مشخص کند ریشه هوایی و خود دمبرگ گیاه است. هر دوی این گیاهان ریشه‌هایی مهاجم دارند که می‌توانند به گیاه کمک کنند تا از سطوح مختلف بالا بروند و رونده باشند. باوجوداین پتوس بین هر گره خود فقط یک ریشه هوایی بزرگ دارد، اما فیلودندرون در بین هر گره خود چندین ریشه هوایی کوچک دارد که همین مساله آن را تبدیل به گیاهی مهاجم‌تر و رام نشده‌تر می‌کند که به‌راحتی روی هر سطحی به حرکت خود ادامه می‌دهد.
همان‌طور که گفتیم این دو گیاه به‌دلیل شرایط رشد مختلف، دمبرگ‌های مختلفی نیز دارند و می‌توان از روی آن‌ها فرق بین‌شان را تشخیص داد، به‌طوری‌که دمبرگ‌های پتوس حالتی تخت‌تر و دو بعدی دارند در حالی که دمبرگ‌های فیلودندرون کاملا گرد و نازک‌تر از دمبرگ‌های پتوس هستند.

3. تفاوت در وجود و عدم وجود کاتافیل

یکی. یگر از راه‌های تشخیص تفاوت پتوس و فیلودندرون وجود کاتافیل است؛ کاتافیل درواقع تعدادی برگ ریز و کوچک هستند که در برخی گیاهان در زمان رشد برگ جدید از آن محافظت می‌کنند. هر چه‌قدر این برگ جوان بزرگ‌تر شود، کاتافیل‌ها دیگر رشد نمی‌کنند و پس از مدتی که به پایان ماموریت خود یعنی محافظت از برگ تازه رسیدند، خشک شده و می‌میرند. برگ‌های جوان فیلودندرون از میان همین کاتافیل‌ها می‌روید در صورتی که در پتوس خبری از کاتافیل نیست و برگ‌های جوان بدون هیچ حفاظی جوانه می‌زنند و بزرگ می‌شوند.

4. شرایط نگهداری متفاوت پتوس و فیلودندرون

تا حد زیادی شرایط نگهداری از پتوس و فیلودندرون یکسان است. آن‌ها معمولا نور، آبیاری و دمای یکسانی می‌خواهند و نگهداری از هر دوی آن‌ها کاری ساده است، بااین‌حال برخی تفاوت‌ها در نگهداری از این دو گیاه وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کنید.
هر دو این گیاهان کماکان می‌توانند نور کم را مدیریت کنند و با آن مشکلی ندارند، اما پوتوس تحمل بیشتری درباره سایه دارد و این در حالی است که فیلودندرون در سایه زیاد زودتر کم‌پشت می‌شود و برگ‌های جدید آن کوچک و ضعیف می‌مانند. نکته دیگر در مورد تفاوت بین این دو گیاه این است که پتوس با سرعت کمتری دچار کم‌پشتی می‌شود و معمولا اندازه برگ‌های این گیاه با کم شدن نور، کوچک نمی‌شود. نکته آخر در مورد فرق بین پتوس و فیلندرون نیز این که تکثیر پتوس از طریق قلمه راحت‌تر از فیلودندرون است و قلمه‌های پوتوس طاقت بیشتری در برابر کم آبی دارند.
در مجموع سعی کردیم در این مطلب همه آنچه در مورد تفاوت های بین پتوس و فیلودندرون لازم است بدانید را برای شما بازگو کنیم تا از این به بعد موقع خرید گیاه به‌سادگی بتوانید فرق پتوس و فیلودندرون را متوجه شده و باتوجه به شرایط نگهداری و سلیقه خود یکی را انتخاب کنید. این نکته نیز ناگفته نماند که گیاه دیگری وجود دارد که شباهت زیادی به پتوس و فیلودندرون دارد و حتی به آن پوتوس ساتن نقره‌ای نیز گفته می‌شود، اما این درحالی است که این گیاه اصلا یک پوتوس نیست و یکی دیگر از اعضای خانواده گل شیپوریان است که به‌صورت رونده رشد کرده و برگ‌هایی با لکه‌های نقره‌ای دارد که آن‌ها را درخشان می‌کند. در نتیجه اگر در بازار با چنین گیاهی مواجه شدید و دیدید مواردی که درباره فرق بین پتوس و فیلودندرون گفته شد در مورد این گیاه صدق نمی‌کند، بدانید که گیاه پیش روی شما یک پتوس نیست.

سوالارت رایج درباره گیاهان پتوس و فیلودندرون

1. آیا می‌شود دو گیاه را با هم در یک گلدان کاشت؟

پتوس و فیلودندرون به‌علت شباهت ظاهری خود، اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما این شباهت تنها به ظاهر آن‌ها محدود نشده و تشابهات زیادی در نیازها و شرایط نگهداری آن‌ها وجود دارد. به‌دلیل همین نزدیکی در روش نگهداری، می‌توانید به‌راحتی پتوس و فیلودندرون را در کنار هم بکارید.

2. پتوس رشد سریع‌تری دارد یا فیلودندرون؟

به‌طورکلی پتوس گیاه مقاوم‌تری است و توانایی زنده ماندن بیشتری در مقایسه با فیلودندرون دارد. به‌همین‌دلیل، احتمال زنده ماندن آن در شرایط دشوار محیطی بیشتر است. همچنین پتوس رشد بیشتر و سریع‌تری نسبت به گیاه فیلودندرون دارد.

3. برگ‌های گیاه پتوس چه ویژگی‌هایی دارند؟

گیاه پتوس دارای برگ‌هایی ضخیم‌تر است و سطح برگ‌های آن حالتی مومی مانند دارد؛ انگار که با یک لایه چرمی پوشیده شده‌اند. همچنین بافت برگ‌ها نیز دارای کمی برآمدگی است. اگر به برگ‌های پتوس دقت کنید، به‌راحتی متوجه وجود یک خط میانی روی آن‌ها خواهید شد، فرورفتگی که ظاهری شبیه به بیلچه باغبانی به برگ‌ها داده است.

4. برگ‌های گیاه فیلودندرون چه ویژگی‌هایی دارند؟

برگ‌های فیلودندرون عموما به رنگ سبز هستند، اما می‌توانید آن‌ها را در تناژ مسی، قرمز یا حتی بنفش نیز پیدا کنید. در سطح برگ‌ها رگه‌هایی موازی با هم وجود دارند که در اغلب اوقات سبز رنگ‌اند، اما می‌توانند سفید یا قرمز نیز باشند.

5. کدام یک از گیاهان را می‌توان به همراه پتوس یا فلودندرون کاشت؟

فیلودندرون‌ها در کنار پتوس و گیاه گندمی (عنکبوتی) ترکیبی عالی رقم خواهند زد. هر 3 این گیاهان می‌توانند در خاک خشک دوام آورده و در برابر شرایط سخت محیطی مقاوم باشند. اگر می‌خواهید ظاهری جنگلی در خانه داشته باشید، این سه گیاه را با هم ترکیب کنید.

6. سرعت رشد گیاه فیلودندرون چگونه افزایش می‌یابد؟

فیلودندرون می‌تواند در نور بسیار کم خورشید نیز دوام بیاورد، اما در نور درخشان و غیر مستقیم خورشید رشدی سریع‌تر و سالم‌تر خواهد داشت. در طول نگهداری از فیلندرون توجه داشته باشید که نور مستقیم خورشید سبب سوختن این گیاه می‌شود. ضمن اینکه گلدان آن نیز باید دارای حفرات زهکشی کافی بوده و آبیاری هم باید پس از خشک شدن نصف خاک گلدان صورت بگیرد.

7. برای ضخیم‌تر شدن برگ‌های پتوس و نیز پر‌تراکم شدن آن چکار کنیم؟

دفعات هرس کردن را افزایش دهید تا ضمن افزایش تراکم برگ‌های پتوس، از علفی شدن رشد آن جلوگیری کنید. ماهی دو بار به گیاه کود متعادل بدهید و آب و نور کافی را برای آن فراهم کنید. در نهایت نیز گیاه را به یک تکیه‌گاه چوبی متصل کنید تا برای رشد برگ‌های بزرگ‌تر تقویت شود.

8. در صورت خورده شدن فیلودندرون توسط حیوان خانگی، چه اقدامی انجام دهیم؟

اگر فکر می‌کنید حیوان خانگی شما (به ویژه سگ‌عل) گیاه فیلودندرون را خورده است، سریعا با دامپزشک آن تماس بگیرید. برای انجام کمک‌های اولیه در منزل نیز، ابتدا دهان حیوان را به‌خوبی بشویید و آب بزنید. سپس به آن یک منبع حاوی کلسیم بدهید.

معرفی گیاه اگزالیس و یادگیری روش نگهداری آن

اگر قصد خرید گیاه آپارتمانی رنگی زیبایی را برای نگهداری در خانه خود دارید، پیشنهاد می‌کنیم گیاه اگزالیس را از یک گل فروشی آنلاین خریداری فرمایید. این گیاه زیبا با برگ‌های بنفش‌رنگ و جذابش، حسابی در خانه شما خواهد درخشید. روش نگهداری از گیاه اگزالیس نیز اصلا سخت نیست و با مطالعه مقاله زیر می‌توانید به خوبی آن را بیاموزید. پس در ادامه همراه ما باشید.

شناخت گیاه اگزالیس

اگزالیس که با نام شبدر زینتی هم شناخته می‌شود می‌تواند با برگ‌های خاص و چشم‌گیرش تبدیل به ستاره خانه شما شود. اگر شرایط مناسب را برای نگهداری این گیاه فراهم باشد در تمام طول سال زیبایی و رنگ را به شما هدیه می‌دهد.
برخی معتقدند برگ‌های این گیاه مانند بال پروانه در روز باز است و زمانی که هوا تاریک می‌شود برگ‌ها بسته می‌شوند. این گیاه برگ‌های مثلثی شکل و بنفش رنگی دارد که در مرکز به سمت قرمز می‌آید. برگ‌های این گیاه تنها عامل زیبایی آن نیست زیرا می‌تواند در بهار گل‌های شیپوری شکلی دهد که به رنگ سفید یا صورتی است.
عده ای دیگر میگویند این گیاه به خاطر شباهتی که با شبدر دارد به اسم شبدر دروغین هم شناخته می‌شود.
اگزالیس سه برگ دارد که به صورت مثلثی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و شباهت زیادی به شبدر دارد. اما شبدر گیاهی اصالتا ایرلندی است ولی اگزالیس از خانواده شبدر ترشکیان است که اصالتا اهل آمریکای جنوبی است.
از تفاوت‌های اساسی این دو گیاه این است که اگزالیس تطبیق بیشتری با فضای داخل خانه دارد در حالی که شبدر نمی‌تواند شرایط نوری داخل خانه را تحمل کند. تفاوت دیگر آن‌ها، این است که ریشه‌های شبدر به شکل رشته‌ای است اما ریشه اکثر گونه‌های اگزالیس به صورت پیاز است. همچنین شبدر گیاهی یک‌ساله است اما این گیاه چندساله است که در زمستان به خواب می‌رود.
به طور کلی هر زمان قصد خرید گل آپارتمانی را دارید به این نکته توجه کنید که شرایط عمومی نگهداری گیاه و محلی که شما قرار است از آن نگهداری کنید یکسان باشد. حال با ما همراه باشید تا روش نگهداری گیاه اگزالیس را بخوانید.

مشخصات کلی اگزالیس

نام علمی:  Oxalis triangulari
بومی: برزیل، مکزیک، آفریقای جنوبی
خانواده: شبدر ترشکیان
نام‌های دیگر: شبدر زینتی، شبدر بنفش

شرایط نگهداری گیاه

اگر در منطقه‌ای معتدل زندگی می‌کنید می‌توانید این گیاه را در بیرون از خانه بکارید اما اگر محل زندگی شما زمستان بسیار سردی دارد می‌توانید پیاز این گیاه را در این فصل از زمین خارج کنید و مجددا با گرم‌تر شدن هوا در بهار آن ‌را بکارید.
اگزالیس را می‌توان در داخل خانه و در گلدان نیز نگهداری کرد و تمام نگاه‌ها را به آن خیره نمود. بهترین جا برای قرار گیری این گیاه در کنار گیاهانی است که برگ‌های سفید یا نقره‌ای دارد مانند گندمی یا برگ نقره‌ای.

بهترین خاک برای رشد اگزالیس

خاک گلدان استاندارد که زهکشی مناسبی داشته باشد برای این گیاه عالی است. اگر گیاه را در خاکی سنگین و با زهکشی نامناسب بکارید دچار پوسیدگی ریشه می‌شود.
بهترین خاک برای این گیاه خاکی است که غنی و سبک باشد. می‌توان در خاک گیاه کودهای آرام تجزیه شونده اضافه کرد تا در آینده نگرانی بابت کوددهی نداشته باشید.

نور مورد نیاز

اگزالیس به محیطی نورگیر نیاز دارد که نور مستقیم به آن نرسد. نور مستقیم مخصوصا در ظهر تابستان باعث می‌شود تا برگ‌های گیاه بسوزد، همچنین نور کم باعث می‌شود تا گیاه ضعیف و کم‌پشت شود.
بهتر است این گیاه را در کنار یک پنجره شرقی یا جنوبی قرار دهید. اگر می‌خواهید برای مدتی آن را به بیرون از منزل منتقل کنید باید مواظب باشید که گیاه را در آفتاب شدید و مستقیم قرار ندهید.

دمای مناسب محیط نگهداری

بهترین دما برای نگهداری این گیاه در داخل منزل چیزی بین 15 الی 25 درجه سانتی گراد است. اگر دمای داخل منزل بیش از حد گرم شود برگ‌ها پژمرده می‌شوند.
مراقب باشید که گیاه را در کنار وسایل گرمایشی قرار ندهید زیرا تغییرات دمایی باعث آسیب به آن می‌شود.

روش آبیاری

اگزالیس کم آبی را بیشتر از آب دادن زیاد تحمل می‌کند زیرا آب دادن زیاد باعث پوسیدن ریشه‌های آن می‌شود و گیاه را به سمت مرگ هدایت می‌کند.
در طول فصل رشد گیاه (بهار تا تابستان) زمانی به آن آب بدهید که چند سانت بالایی خاک خشک شده باشد و زمانی که به خواب فرو رفته (پاییز تا زمستان) هر دو یا سه هفته یک بار به گیاه آب دهید.
سعی کنید از آبی استفاده کنید که دمای اتاق را داشته باشد و آب خیلی سرد یا گرم را استفاده نکنید. همچنین آب را از پایین و نزدیک خاک بریزید.

رطوبت مورد نیاز اگزالیس

اگزالیس درباره رطوبت نسبت به بقیه گیاهان خانگی کمتر ایرادگیر است. یک رطوبت متعادل در خانه تمام چیزی است که این گیاه می‌خواهد. اگر خانه شما محیطی خشک دارد می‌توانید رطوبت مورد نیاز گیاه را با دستگاه بخور، اسپری آب یا ریختن سنگ ریزه بر روی سینی گلدان تامین کنید.

روش کود دادن به گیاه

در ادامه روش نگهداری گیاه اگزالیس به کوددهی گیاه می‌پردازیم:
این گیاه تنها در فصل رشد به کود نیاز دارد و زمانی که در فصل استراحت است نباید به آن کود داد.
اگر در ابتدای کاشت، کود گرانوله در خاک اگزالیس مخلوط کرده بودید تا سه ماه نگران کود دادن مجدد نباشید. بهتر است برای کود دادن دوباره از همان کود‌های گرانوله استفاده کنید.
کودهای محلول در آب نیز کارایی دارد. هر دو یا سه هفته یک بار می‌توانید از این نوع کود برای گیاه خود استفاده کنید.
باید بدانید که کود دادن بیش از حد می‌تواند باعث تشکیل نمک در خاک شود و این مساله منجر به سوختن برگ‌ها می‌شود. برای حل این مشکل گیاه را به سینک ظرفشویی منتقل کنید و خاک گیاه را برای پنج دقیقه زیر جریان آب بشویید و اجازه دهید آب اضافه از زیر گلدان خارج شود. بهتر است این کار را هر چهار یا شش ماه یک‌بار انجام دهید تا از تشکیل بیش از حد نمک در خاک جلوگیری کنید.

روش صحیح هرس کردن

اگزالیس نیاز خاصی به هرس کردن ندارد. تنها کاری که باید بکنید بریدن شاخه‌های مرده است. این کار در فصل استراحت گیاه بسیار مفید و لازم است.

فصل استراحت اگزالیس

اگر برگ‌های گیاه شما با وجود سلامت کافی قهوه‌ای و خشک می‌شود تعجب نکنید. اگزالیس در تابستان آماده یک خواب زمستانی می‌شود تا ریشه گیاه بتواند انرژی لازم برای فصل رشد بعدی را ذخیره کند.
وقتی گیاه در داخل خانه است پیش بینی زمان استراحت آن کمی مشکل می‌شود. ممکن است گاهی چند دوره متناوب را به رشد ادامه دهد و ناگهان بمیرد. از آنجایی که گیاه برای تشخیص شروع فصل استراحت به گرمای تابستان نیاز دارد می‌توان با افزایش دمای محیط (بیش از 27 درجه) گیاه را تحریک به شروع فصل استراحتش کنید.
هر زمان متوجه شدید که برگ‌های اگزالیس شما قهوه‌ای شده و در حال مردن است میزان آب‌دهی را کم کنید و اجازه دهید برگ‌ها کاملا خشک شود سپس آن‌ها را هرس کنید. گیاه را به مکانی خنک‌تر و تاریک‌تر منتقل کنید و برای دو الی چهار هفته اجازه دهید تا استراحت کند.
بعد از این مدت گیاه را مجددا به محلی روشن‌تر ببرید و آب‌دهی و کوددهی را مانند فصل رشد ادامه دهید و خیالتان راحت باشد که گیاه شما قوی‌تر و سالم‌تر از گذشته به زندگی ادامه می‌دهد.

روش کاشتن گیاه

پس از شرح روش نگهداری گیاه اگزالیس به نحوه ی کاشت این گیاه میپردازیم:
اگزالیس را می‌توان در هر گلدانی کاشت اما باید توجه کرد که این گلدان در کف خود سوراخی برای خروج آب اضافه داشته باشد.
برای کاشت این گیاه:

• سه چهارم گلدان را با خاک گلدان پر کنید سپس روی آن آب بریزید تا نشست کند. پیاز گیاه را در بالای خاک قرار دهید. اگر چند گیاه را با هم می‌کارید بین آن‌ها چند سانت فاصله بگذارید.
• سپس روی پیازها را با خاک بپوشانید و به اندازه‌ای به آن آب دهید که اضافه آن از زیر گلدان خارج شود.
• گلدان را به محلی نورگیر منتقل کنید و نهایتا دو الی سه هفته دیگر شاهد رشد گیاه باشید. تا زمانی که گیاه جوانه نزده است آب بیشتری نیاز دارد و پس از مشاهده جوانه گیاه تنها زمانی آب دهید که سطح بالایی خاک خشک شده باشد.

زمان و روش عوض کردن گلدان اگزالیس

اگزالیس هر چند سال یک‌بار نیاز به تعویض گلدان دارد تا بتوانند خاک جدیدی داشته باشد. برای این‌کار گلدانی را انتخاب کنید که یک سایز از گلدان قبلی بزرگتر باشد و مانند مراحل بالا آن را بکارید. بهترین زمان برای تعویض گلدان این گیاه در زمستان و زمانی است که گیاه در حال استراحت است.

روش تکثیر کردن گیاه

این گیاه را می‌توان از طریق پاگیاه تکثیر کرد.
پاگیاه گیاه کوچک‌تری است که در کنار گیاه مادر رشد می‌کند و تمام خصوصیات آن را دارد و تغذیه خود را از مادر می‌گیرد.
بهتر است تکثیر گیاه را در زمان استراحت آن انجام دهید.
برای این کار گیاه را از گلدان خارج کنید و با چاقو یا قیچی تمیز پاگیاه را از گیاه مادر جدا کنید. به محض این‌که این گیاه جوان از مادر خود جدا شد می‌تواند به صورت مستقل در گلدانی جدید شروع به زندگی کند.
یادتان باشد که این کار را تنها باید زمانی انجام دهید که برگ‌های گیاه مرده باشند. اگر هنوز برگ‌ها زنده و دارای رنگ باشند این جداسازی باعث آسیب به گیاه می‌شود.

آیا اگزالیس سمی است؟

برگ‌های این گیاه مزه تلخی دارد و همین باعث می‌شود تا توسط حیوانات خانگی یا کودکان خورده نشود. اما در هر صورت برگ‌های این گیاه حاوی اگزالیک اسید است که خوردن زیاد آن باعث ایجاد مشکلات جدی می‌شود.

بیماری‌های احتمالی گیاه

در اکثر مواقع اگزالیس دچار بیماری خاصی نمی‌شود اما این به آن معنی نیست که کاملا مصون است. به همین خاطر شناخت بیماری‌های ممکن، باعث می‌شود تا بتوانیم مدیریت بهتری روی گیاه داشته باشیم.

1. پوسیدن ریشه

آب دادن بیش از حد یا خاک نامناسب می‌تواند باعث پوسیدن ریشه شود. وقتی ریشه پوسیده شود، سیاه رنگ و لزج می‌شود، گیاه در خود جمع می‌شود و در نهایت می‌میرد.
اگر این اتفاق افتاد دیگر نمی‌توان گیاه را زنده کرد و باید با گیاه جدیدی شروع کنید. آب‌دهی به اندازه و خاک خوب زهکشی شده می‌تواند جلوی این اتفاق را بگیرد.

2. آلوده شدن گیاه به قارچ‌ها

اگر اگزالیس را در محیطی کم‌نور، سرد و با رطوبت بالا قرار دهیم دچار قارچ‌هایی مانند سفیدک سطحی و زنگار می‌شود که خوشبختانه تشخیص آن‌ها بسیار راحت است و با اصلاح شرایط نگهداری می‌توان آن‌ها را از بین برد. در موارد شدیدتر باید به کمک یک قارچ‌کش صنعتی آن‌ها را از بین برد.

- سفیدک سطحی

این بیماری از طریق یک قارچ منتقل می‌شود و نقاط سفید رنگی شبیه به آرد بر روی برگ‌ها یا گل گیاه ایجاد می‌شود و ممکن است گاهی به کل گیاه سرایت کند.

- زنگار

این نوع قارچ، خودش را به شکل رگه‌های زرد رنگ بر روی برگ‌ها نشان می‌‌دهد که می‌تواند به کل گیاه سرایت کند.

آفات آلوده کننده اگزالیس

دو آفتی که ممکن است به اگزالیس در داخل خانه حمله کنند کنه تار عنکبوتی و شپشک است. اگر متوجه این آفات نشوید ممکن است جمعیت آن‌ها به شدت افزایش پیدا کند و باعث مرگ گیاه شود و حتی به گیاهان دیگر شما نیز حمله کنند اما خوشبختانه تشخیص این دو آفت بسیار ساده است. برای خلاص شدن از دست این حشرات می‌توانید از صابون‌های آفت کش یا روغن نیم استفاده کنید.

- شپشک

این آفت در اطراف خودش گردی سفید شبیه به پارچه به جا می‌گذارد و با نوشیدن شیره اگزالیس، گیاه را ضعیف میکند و در نهایت باعث مرگ آن می‌شود.

- کنه تار عنکبوتی

این حشرات کوچک در اطراف خود تارهایی شبیه به عنکبوت تشکیل می‌دهند و شروع به نوشیدن مواد مغذی از گیاه می‌کنند که مانند شپشک‌ها در طولانی مدت باعث مرگ گیاه می‌شود.

مشکلات گیاه در طول مدت نگهداری

گاهی اگزالیس دچار مشکلاتی مانند زرد شدن برگ‌ها یا تغییر رنگ در آن‌ها می‌شود که به راحتی قابل تشخیص و برطرف شدن است.

- ایجاد لکه‌های سفید بر روی برگ‌های اگزالیس

اگر متوجه لکه‌های سفید یا زرد بر روی برگ‌های گیاه خود شدید یعنی گیاه شما دچار یک بیماری قارچی شده است. سفیدک سطحی و زنگار بیماری‌هایی بود که بالاتر درباره آن صحبت کردیم. این بیماری‌ها به خاطر شرایط نگهداری نامناسب شامل رطوبت بالا، نور کم و هوای سرد ایجاد می‌شود. بهتر است شرایط نگهداری را اصلاح کنید و با اسپری‌های قارچ‌کش گیاه را درمان کنید.

- زرد شدن برگ‌های گیاه

برگ‌های زرد، زیبنده این گیاه نیستند. خوشبختانه زرد شدن برگها در اغلب موارد بیانگر مشکل خاصی نیست و لازم نیست نگران شوید.

علل زرد شدن برگ‌های گیاه:

1. ورود گیاه به دوران خفتگی

اغلب – اما نه همه – اگزالیس‌ها وارد یک دوره خفتگی می‌شوند. در واقع اگزالیس‌هایی که از یک پیاز رشد می‌کنند، برای شکوفه دهی دوباره به یک استراحت طولانی مدت نیاز دارند. قبل و یا در طول این دوران، تمامی برگ‌های گیاه به آرامی زرد می‌شوند. در واقع آنها عناصر مغذی را به پیاز برمی‌گردانند تا برای شکوفه دهی بعدی ذخیره شوند. به همین علت ممکن است گیاه کمی زرد و بیمار به نظر برسد. این اتفاق ممکن است بیشتر از سه بار در سال نیز رخ بدهد!
هنگامی که اگزالیس شما وارد خفتگی شد، آبدهی را سریعا متوقف کرده و تا ریزش یا قهوه‌ای شدن کامل برگ‌ها صبور باشید. سپس این برگ‌های قهوه‌ای شده را از گیاه جدا کنید و اگزالیس به خواب رفته‌ی خود را به محیطی خنک و تاریک ببرید. آن باید برای 3 ماه در همان مکان باقی بماند. این دوره با ظاهر شدن جوانه‌های سبزرنگ به پایان می‌رسد. این جوانه‌ها به شما می‌گویند که باید گیاه را از این مکان تاریک و خنک خارج کنید.

2. پیر شدن برگ‌ها

وقتی برگ‌های اگزالیس بالغ شوند، زرد خواهند شد. این تغییر برای اگزالیس‌های یک ساله، در پایان چرخه زندگی رخ می‌دهد و برای انواع چندساله، به محض بالغ شدن برگ‌ها.
معمولا برگ‌های بزرگ گیاه که در بخش پایینی قرار دارند دست خوش این تغییر رنگ می‌شوند.
هنگامی که این زرد شدن در گیاه شما رخ داد، به سادگی آنها را جدا کنید. چنین برگ‌هایی معمولا راحت جدا می‌شوند. حذف برگ‌های زرد شده ضمن بهبود ظاهر کلی گیاه، تراکم آن را نیز کم کرده و سبب بهبود رشد سایر برگ‌های سالم می‌شود.

3. آبیاری زیاد

شاید دلیل اصلی زرد شدن برگ‌های گیاه شما این است که بیش از حد آن را آبیاری می‌کنید. بهترین شرایط برای رشد اگزالیس، قرار گرفتن در خاکی غنی و کمی مرطوب، و دریافت اشعه‌های درخشان خورشید است.
در فصل زمستان، بهتر است آن را تحت تابش مستقیم خورشید قرار دهید. در تابستان نیز آفتاب گرم بعدازظهر برای اگزالیس مناسب است. البته اگر هوا بیش از حد گرم باشد، بهتر است کمی از آن در برابر گرما محافظت کنید.
گاهی اوقات زرد شدن برگ‌ها در نتیجه نامناسب بودن زه کشی خاک رخ می‌دهد. گلدان حامل اگزالیس، باید دارای حفرات زه کشی متعددی در سطح زیرین خود باشد تا بتواند به راحتی آبهای اضافی را خارج کند.
خیس بودن بیش از حد خاک نه تنها به ریشه آسیب می‌زند، بلکه مانع از جذب صحیح عناصر مغذی توسط گیاه می‌شود. حال اگر اگزالیس نتواند آهن جذب کند، از بیماری کلروز رنج خواهد برد. کلروز موقعیتی است که گیاه سبزینه کافی تولید نمی‌کند و لکه‌های زرد رنگ در سطح آن گسترش می‌یابند.
آبیاری را متوقف کنید و اجازه دهید خاک بین هر بار آبیاری خشک شود.
- توجه کنید:
تمام بخش‌های اگزالیس حاوی اگزالات هستند، ماده‌ای که در صورت خورده شدن می‌تواند عوارضی را در بدن ایجاد کند.
بنابراین، هنگام جدا کردن برگ‌های زرد شده دقت کافی داشته باشید و پس از پایان کار، دست‌های خود را به خوبی بشویید. برگ‌های جدا شده را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی خود قرار دهید.

- ضعیف شدن اگزالیس و رشد علفی آن

چنین اتفاقی عموما به دلیل مناسب نبودن میزان نور برای اگزالیس رخ می‌دهد. ابتدا ساقه‌های ضعیف شده را تا حدود 3 سانتی متر بالاتر از سطح خاک کوتاه کنید. سپس گیاه را به مکانی بسیار روشن ببرید.
خم شدن ساقه‌ها نیز از دیگر عوارض کم نوری است. در واقع گیاه سعی می‌کند به سمت منبع نور متمایل شود تا بتواند نور بیشتری جذب کند. هر چند وقت یکبار گلدان را بچرخانید تا نور به مقدار مساوی به گیاه بتابد. برای مثال، همزمان با هر دفعه آبیاری به اندازه ربع دایره گلدان را بچرخانید. بهترین نور برای اگزالیس، نور بسیار درخشان اما غیرمستقیم خورشید است.
نکته دیگر، مناسب بودن خاک است. خاکی متخلخل و سبک برای اگزالیس بهتر از خاکهای غنی و سنگین است.
می‌توانید مقداری شن و ماسه به ترکیب خاک خود اضافه کنید تا برای اگزالیس بهینه شود. توصیه می‌کنیم اگزالیس را در گلدانی کوچک بکارید. بدین شکل از آبیاری بیش از حد پیشگیری خواهید کرد.

- عدم گلدهی گیاه

عموما گیاهان پس از چند ماه رشد فعال، کمی فعالیت خود را کم می‌کنند. این اتفاق معمولا در فصل تابستان رخ می‌دهد.
اگزالیس گل‌دار از یک پیاز کوچک رشد می‌کند و در طول رشد خود، به اندکی استراحت نیاز دارد. در چنین شرایطی به جای اینکه از آن ناامید شوید و بخواهید آن را دور بریزید، باید اجازه دهید تا دوران استراحت و خفتگی خود را با آرامش سپری کند.
هنگامی که برگ‌ها رو به مرگ پیش رفتند، آبیاری را متوقف کرده و اجازه دهید به طور طبیعی خشک شوند. این علت (ورود به خفتگی)، یکی از شایع‌ترین دلایل عدم گلدهی اگزالیس است. اما اگر گیاه شما در چنین موقعیتی نیست و قصد دارید آن را برای گلدهی تشویق کنید، باید سیاست دیگری را پیش بگیرید. بهترین روش، تشویق گیاه به وسیله فراهم آوردن شرایط ایده‌آل است:
در طول ماه، دو الی سه بار آن را آبیاری کنید. پس از آبیاری، با یک کود متعادل مخصوص گیاهان آپارتمانی، گیاه را تقویت کنید. اجازه دهید خاک بین هر بار آبیاری خشک شود. هوا را برای آن خنک نگهدارید (15 الی 21 درجه سانتی گراد).
هر چه نور بیشتری به اگزالیس بتابد، برگ‌ها و گل‌های زیباتری ایجاد خواهد شد. همانطور که گفتیم، هوای بسیار گرم برای اگزالیس مضر خواهد بود.

سوالات رایج درباره نگهداری از گیاه اگزالیس

1. آیا اگزالیس برای کودکان و حیوانات خانگی بی‌ضرر است؟

اگزالیس دارای طعمی بسیار تلخ است؛ به همین علت کودکان و حیوانات خانگی از خوردن آن در مقادیر بالا دوری می‌کنند.
اگزالیس، گیاهی حاوی ترکیبات اگزالات است؛ مانند اگزالیک اسید و نمک‌های آن.
این ترکیبات در تمامی بخش‌های این گیاه یافت می‌شوند، اما میزان آنها متفاوت است. فرقی نمی‌کند که چه بخشی از گیاه خورده شود، در هر صورت مسمومیت در پی خواهد داشت.
هنگامی که نمک اگزالات در دستگاه گوارش جذب شود، با کلسیم ترکیب شده و منجر به کاهش ناگهانی میزان کلسیم خون می‌شود. در موارد نادر، نارسایی حاد کلیوی، از عوارض خورده شدن اگزالیس (و سایر گیاهان مشابه) دیده می‌شود.
عوارض بالینی این مسمومیت شامل آبریزش دهانی، تهوع، استفراغ، اسهال، بی‌حالی، ضعف، لرزش غیر عادی بدن، وجود خون در ادرار و تغییر در تشنگی و دفع ادرار است.
بدیهی است که چنین گیاهی برای قرار گرفتن در دسترس کودکان و حیوانات خانگی مناسب نیست. اگر هم چنین تصمیمی دارید، پس بادقت مواظب باشید تا طعم آن را امتحان نکنند!

2. چگونه بفهمیم گیاه در دوران خفتگی قرار دارد؟

باید آن را امتحان کنید! اگر برگ‌ها در حال خشک شدن هستند و ساقه نیز رو به فروپاشی است، به احتمال قوی گیاه در حال ورود به دوران خفتگی است.
این دوره استراحت عموما در فصل پاییز آغاز می‌شود، اما گاهی ممکن است در اواخر تابستان نیز شاهد این علائم باشیم. حال با آغاز این دوره، باید تغیییراتی را نیز در نگهداری اگزالیس لحاظ کنید.
اولین قدم، کاهش میزان آبیاری گیاه است. هنگامی که تمام برگ‌ها خشک شدند، آنها را جدا کرده و ساقه‌های خشک شده را نیز ببرید. سپس گلدان را در مکانی تاریک و خنک قرار دهید.
با رسیدن ماه اسفند، اگزالیس خود را به مکانی پرنور منتقل کرده و کمی کود مایع مخصوص گیاهان آپارتمانی به آن بدهید. حال مثل گذشته به آن رسیدگی کنید. در فصل تابستان نیز بهتر است اگزالیس را در خارج از خانه، در مکانی خنک و سایه قرار دهید.

3. آیا باز و بسته شدن برگ‌های اگزالیس امری عادی می‌باشد؟

بله، این مورد نه تنها مشکلی به حساب نمی‌آید؛ بلکه اقدامی طبیعی از سوی گیاه است. برگ‌های اگزالیس به جهت پاسخ به مسیر نور حرکت می‌کنند. آنها در صورت بالا بودن میزان نور کاملا باز می‌شوند (در طول روز) و در تاریکی برگ‌های خود را می‌بندند (در طول شب). اگر به آنها دست بزنید نیز تکان خواهند خورد، البته بسیار آهسته‌تر از مگس خوار.
جالب است بدانید اگزالیس به باز و بسته شدن برگ‌هایش معروف است!
اغلب انواع این گیاه، در هر برگ خود دارای 3 برگچه کوچک هستند. در نور طبیعی روز، این برگچه‌ها کاملا باز می‌شوند تا دریافت نور را به حداکثر رسانده و به عمل فتوسنتز کمک کنند. اگر نور کاهش یابد، این برگچه‌ها به حالت استراحت باز می‌گردند و روی هم قرار می‌گیرند.
حال اگر گیاه مجدد در معرض نور کافی قرار بگیرد، برگچه‌ها به آرامی باز شده و باز هم به ذخیره انرژی می‌پردازند. البته این حالت استراحت ممکن است در اثر وارد شدن استرس یا ضربه به گیاه نیز ایجاد شود. در چنین شرایطی گیاه ترجیح می‌دهد که به استراحت و بازیابی خود بپردازد، در نتیجه برگ‌ها را می‌بندد.